Dit jaar bestaat JazzLab een kwarteeuw en dat mag gevierd worden, want in die tijd is de organisatie uitgegroeid tot een cruciale speler in de Belgische jazz, eentje die mee aan de wieg stond van een toenemende professionalisering en het imago van de jazz oppoetste tot wat het nu is: something hot. Woensdag 26 september worden de kaarsjes uitgeblazen met een triple showcase in Flagey.
Het begon begin jaren negentig allemaal nog vrij kleinschalig, toen vanuit een paar organisaties de krachten gebundeld werden om iets te doen rond en voor de eigen jazz, maar anno 2018 is JazzLab een goed geoliede machine die niet enkel te boek staat als een ondernemend productiehuis dat 8 à 9 concertreeksen per jaar op poten zet en lessen en workshops aanbiedt, maar ook bezig is met het imago van de jazz in binnen- en buitenland. Zo is de organisatie betrokken bij de Belgian Jazz Meetings en de jazzfora die al georganiseerd werden en waarbij de belangrijkste spelers uit de jazzgemeenschap – van podia tot boekers, journalisten en natuurlijk muzikanten – bij elkaar kwamen om tendensen en hete hangijzers te bespreken, en voorstellen ter verbetering te formuleren.
Jazz aan de man brengen, het blijft een hachelijke zaak, soms ook een processie van Echternach, want we zijn in België goed in een wirwar van afspraken en regels, en moeten ook niet rekenen op al te veel subsidies. Bovendien ging het genre jarenlang gebukt onder tal van vooroordelen (te saai, te cerebraal, te moeilijk), waardoor er weinig aandacht overblijft van de mainstreampers, die zich beperkt tot wat er aan het oppervlak gebeurt. Nochtans is er een en ander grondig veranderd in die kwarteeuw: de opleidingen zijn sterker dan ooit, de uitstroom van studenten blijft groot en Belgische jazz weet zich steeds sterker te profileren, in binnen- maar stilaan ook een beetje in buitenland.
Wat begon met 4-5 concertreeksen per jaar, verdubbelde in de loop der jaren, maar net zo opvallend is dat de jazz in al die jaren misschien niet zozeer beter, maar toch wel diverser en kleurrijker geworden is. Het voorbije seizoen 2017-’18 stonden uiteenlopende projecten als Compro Oro (met een forse latin-insteek), Imagine Raymond (project rond elektronicapionier Raymond Scott), 3Men in a Boat (zwierige kamerjazz) en het Ben Sluijs Quartet (old school jazz) broederlijk naast elkaar, en het seizoen dat nu geopend wordt gaat al net die richting uit.
Onder de noemer JazzLab 2.5 gaf de organisatie aan vier artiesten een carte blanche om zelf een band voor te stellen voor een concertreeks. Drie daarvan zijn woensdag 26/9 live te horen in Flagey. Met drummer Dré Pallemaerts zit er alleszins een veteraan van de Belgische jazz bij, een man van vele oorlogen en nog meer mooie concerten, die speelde aan de zijde van Toots en Melanie De Biasio, en nu met Seva een nieuwe bezetting introduceert. Lynn Cassiers, die al jarenlang ronddwaalt in het niemandsland tussen jazz, pop, improvisatie en elektronica, brengt haar Imaginary Band mee, waarmee ze onlangs debuteerde bij Clean Feed.
Van de nieuwe generatie die momenteel grote sier maakt, presenteert Hendrik Lasure zijn ‘Warm Bad’. Daarin tast hij met zijn SCHNTZL-kompaan Caspar Van de Velde en vijf andere muzikanten de grenzen af tussen jazz en pop, abstractie en experiment. De vierde naam, die er nu niet bij zal zijn, is Bert Dockx. De voorman van Flying Horseman en Dans Dans ging maar al te graag in op de uitnodiging om zich nog eens te laten gaan met een jazzproject, en gaat binnenkort de hort op met Ottla. Het wordt ongetwijfeld de moeite.
Kortom: het ziet er voorlopig nog niet naar uit dat JazzLab aan het einde van zijn verhaal is en dat is als je het parcours van de voorbije 25 jaar overloopt niet eens zo’n slechte zaak. De toegenomen aandacht die de Belgische jazz momenteel geniet zorgt ongetwijfeld voor een extra boost. Op naar de volgende 25 jaar dan maar.
Meer informatie over de Deluxe Showcase in Flagey HIER.
