Een bundel kortverhalen die het predicaat ‘opvulmateriaal’ overstijgt, vaak komt dat niet voor. Mike Mignola speelt het wel klaar in De Rechterhand des Oordeels.
Na een eerste spaakgelopen poging van De Vliegende Hollander geeft de dynamische uitgeverij RW Hellboy nu een tweede kans. Na hun uitgave van de eerste bundel Kiem van het Kwaad, is dit vierde deel uit de Hellboy-reeks het eerste nieuwe album dat ze naar het Nederlands vertalen. In De Rechterhand des Oordeels worden verschillende korte verhalen opgenomen. Mike Mignola bracht ze onder in verhalen over Hellboys jonge en zijn volwassen jaren. Aan het einde staan dan twee verhalen die meer licht laten schijnen op de oorsprong van zijn reusachtige hand.
De strips van Hellboy zijn altijd al een mix geweest van korte verhalen tot langere miniseries. In de reeks van bundels die RW nu verder vertaalt, brengt Mignola dus nu en dan ook wel eens wat korter werk onder, tussen de langere verhalen door. Net als met die korte verhalen bewijst hij keer op keer zijn talent voor het schrijven van straffe scenario’s. Ook in het proza is het genre van het kortverhaal een manier voor schrijvers om echt uit te blinken. Alles moet kloppen, alleen heb je als auteur maar een fractie van de ruimte zoals dit in een roman het geval is. In Hellboy zit evenveel mystiek, sfeer en ja, ook humor, zowel in de korte verhalen als in het langere werk als Kiem van het Kwaad. Nergens krijg je de indruk enkel met ‘opvulmateriaal’ te maken te hebben.
De verhalen uit deze bundel verschenen allemaal in de loop van de jaren 90 in anthologieën als Dark Horse Presents. Eén verhaal werd speciaal voor de bundel gemaakt. Opener Pannenkoeken is bij uitstek een bewijs van Mignola’s fijne gevoel voor humor. Andere verhalen zijn dan weer gebaseerd op Europese volksverhalen, die Mignola verwerkt in zijn universum over Hellboy. Heel anders dan bij veel van zijn vakgenoten benut Mignola elke prent van elke pagina om zijn verhaal vorm te geven. Hierdoor krijg je als lezer het gevoel dat elke bladzijde telt en dat zelfs een verhaal van enkele pagina’s voldoende body heeft. Verderop in 2015 heeft RW nog andere delen uit de reeks op de planning staan. Met Kiem van het Kwaad en De Rechterhand des Oordeels heeft Hellboy alleszins al een stevige indruk nagelaten en is de vraag naar meer zeker gerechtvaardigd.
De Rechterhand des Oordeels is een bewijs van het meesterschap van Mike Mignola. Hij heeft via Hellboy een intrigerend universum geschapen dat zich ondertussen ook via allerlei nevenreeksen en spin-offs verder verspreid heeft. In alle reeksen houdt hij een stevige vinger in de pap en selecteert hij zelf alle medewerkers die scenario’s en tekeningen mogen leveren. Het zorgt ervoor dat het hele universum dat hij rond Hellboy gemaakt heeft, aan mekaar blijft hangen en een duidelijke eenheid vertoont. Ook de twee succesvolle films die Guillermo del Toro al maakte over Hellboy, hebben zeker bijgedragen aan de populariteit van het personage. Een derde film zou momenteel overigens in de maak zijn. Met de ambitieuze plannen van RW erbij, kan Hellboy dus wel aan een verovering van Vlaanderen en Nederland beginnen.
