RW zet de vertaling van de verschillende Before Watchmen – verhalen naarstig voort. Dr. Manhattan heeft twee grote troeven: tekenaar Adam Hughes en scenarist J. Michael Straczynski. Zij lossen de verwachtingen ten dele in.
Over het hele concept achter de strips van Before Watchmen is al veel inkt gevloeid. Iedereen heeft ondertussen zijn zeg kunnen doen over deze zet van DC Comics om paradepaardje Watchmen te voorzien van enkele prequels. Voor deze strips haalde DC hun grootste namen van stal, die hun opdracht echter niet allemaal even succesvol konden afronden. In verschillende gevallen bleken vooral de scenaristen over net wat te weinig durf te beschikken om extra context aan de iconische personages van Watchmen te geven. Dat vormt in Dr. Manhattan alleszins geen probleem.
De bekende scenarist J. Michael Straczynski bouwt immers een sterke achtergrond op voor Jon Osterman, alias Dr. Manhattan. Hierbij trekt hij de lijn van het personage helemaal door. Als een wat apathisch, afwezig en volledig rationeel geregeerd genie wordt Jon Osterman neergezet, tot aan zijn ongeluk dat de komst van Dr. Manhattan veroorzaakte. Straczynski maakt bijna een karikatuur van het starre, volstrekt rationele denken van Osterman, wat sociale contacten zo goed als onmogelijk maakt. Tegelijk benadrukt hij hiermee de tragiek van het personage, dat ondanks de buitensporige intelligentie niet tot geluk in staat lijkt te zijn. Vanuit het standpunt van Jon kunnen we in dit verhaal mee gaan in de wetenschappelijke logica van deze figuur.
De keuze voor Adam Hughes als tekenaar van deze strip verbaasde ons wel. Hughes staat bekend om zijn voorliefde voor sensuele en voluptueuze vrouwen. Sensualiteit is nu wel het laatste woord dat we met Dr. Manhattan zouden associëren. Toch slaagt hij er in om de nodige emotie in deze strip te brengen. Dr. Manhattan toont dat Adam Hughes best wel meer kan dan enkel mooie vrouwen tekenen. Met zijn warme en sobere tekeningen zet hij de tragiek van het personage extra in de verf. Tegelijk is Dr. Manhattan een uitzonderlijke kans om nog eens tekenwerk van Adam Hughes aan te treffen in een strip. De man is immers vooral actief als covertekenaar voor verschillende Amerikaanse uitgeverijen.
Met Dr. Manhattan valt het bijzonder hard op hoe sterk de oorspronkelijke Watchmen was in de samenstelling van de personages. Elke figuur had zijn specifieke rol en bijdrage aan het gehele verhaal. Het is dan wel wat pijnlijk om te zien hoe bijvoorbeeld Dr. Manhattan op zich niet in staat blijkt een boeiend hoofdpersonage te zijn. Hij wordt dat vooral in samenspel met andere figuren. Hiermee wordt een groot gebrek van het hele Before Watchmen-circus blootgelegd. Hoewel ook het werk van Adam Hughes en J. Michael Straczynski zijn verdiensten heeft, heeft Watchmen zijn status als klassieker net voor een groot deel te danken aan het sterke samenspel van de verschillende figuren. Meer dan verdienstelijk kunnen we Dr. Manhattan dan ook niet noemen.
