Reden genoeg om uw feesthoed nog eens van onder het stof te halen, want Romy nodigde ons zaterdag allen uit in Brussel om er de geboorte van haar kersverse debuut Mid Air te vieren. De zangeres bleek een voortreffelijke gastvrouw, en het moet gezegd: voor een dag als Wapenstilstand werd er in de Botanique toch opvallend veel ráák geschoten.
U verscheen zaterdag even uitgelaten als talrijk in de tot de nok gevulde Botanique – voor de gelegenheid omgebouwd tot een mistige technobunker – om deel uit te maken van ’s lands meest uitzinnige babyborrel. Romy had met I. Jordan en het Belgische Rostgoed zelf ook twee eregasten meegebracht, en die mochten het feestje lustig op gang trappen vanuit de tot DJ booth omgevormde PA-tent. De dampende new wave van “Blue Monday” was nog niet koud, toen we plots zagen hoe het publiek zich massaal verzamelde rond de mengtafels achterin de zaal: Romy herself had naast I. Jordan plaatsgenomen achter de knoppen en stond zich daar duidelijk kostelijk te vermaken. Enige vorm van pretentie blijkt Romy uitermate vreemd: ze is hier gewoon om een feestje te bouwen en dit onverbloemde spelplezier zou ook later nog uitvoerig doorsijpelen in haar eigen set.
En wát voor een set. De zwierige verliefdheid van “Weightless” mag de feestelijkheden openen: badend in een zee van felpaars licht laat Romy het publiek gewichtloos meezweven op de ijle beats die knoppendraaister Francine uit haar klavier tovert. Debuutsingle “Lifetime” katapulteert ons vervolgens in een oogwenk naar een zomerse strandbar – het weekend duurt er eeuwig en de drank is er goedkoop. Het wulpse “She’s On My Mind” blijkt dan weer de paringsdans waar iedereen op zat te wachten en stuwt de aanwezigen doeltreffend naar een eerste climax. Romy schiet vanavond met scherp. Het publiek eet uit haar hand.
Wanneer de zangeres even de tijd neemt om zich tot het publiek te richten zien we weer het onzekere meisje dat in de begindagen van The xx nog zo schuchter op het podium stond. Ze lijkt ontzet door het uitbundige applaus en geeft aan toch vooral nerveus te zijn om haar nieuwe materiaal ten gehore te brengen. Geheel onterecht natuurlijk, want met het hoekige gebonk van “The Sea” krijgt ze de zaal wederom zwalpend tegen de vlakte. Het ietwat makke “Twice” is hierna, ondanks Romy’s loepzuivere zang, weinig meer dan een opstapje naar “Did I”: manische trance met een beat zo vunzig dat we hem niet in de buurt van onze kinderen laten komen. Het blijkt andermaal een bommetje op de dansvloer. De kolkende massa is in een staat van totale vervoering en baant zich al stompend een weg doorheen de zinderende finale.
“We”re going to slow it down a little bit now”, kondigt Romy de verdiende adempauze aan, en zet het fenomenale “Loveher” in – een kras op de ziel van de meest dansbare soort. Het nummer snijdt live nóg dieper en aan het luid meezingende publiek te horen zijn er nog wel meer aanwezigen verwikkeld in een bitse strijd met Amor. Hitsingle “Enjoy Your Life” moet de feeststemming terugbrengen en voor het eerst deze avond treedt Romy uitdrukkelijk naar voren als frontvrouw. Als een volleerd volksmenner zweept ze het publiek op, terwijl het zich extatisch richting het volgende delirium danst. Na afloop krijgt ze van u allen een overweldigend en minutenlang applaus. Romy kan alleen maar overdonderd toekijken.
In de bisronde is er nog plek voor een swingend “Lights Out”, een oude samenwerking met Fred Again.. en HAAI die in tandem wordt gebracht met de Alice Deejay-cover “Better Off Alone”. Het is echter toch vooral afsluiter “Strong” dat met de pluimen gaat lopen. Het nummer wordt onthaald als ware het De Messias en de aanwezigen lijken collectief – al was het maar voor even – alle zorgen te vergeten. Het is tekenend dat uitgerekend een lied over mentale gezondheid het luidste applaus van de avond in ontvangst mag nemen.
55 minuten, meer had Romy zaterdag niet nodig om u even te doen vergeten dat het ooit weer maandag zou zijn. Wat begon als een waanzinnig dansfestijn eindigde met een innige groepsknuffel waarbij iedereen, wie u ook bent of wie u ook liefheeft, meer dan welkom was. De toekomst mag dan wel onzeker ogen, één ding staat vast: bij Romy zijn we in goede handen.
