Dark River

De niet uitgebrachte titels blijven zich opstapelen in afwachting van een heropening van de zalen. Via ‘Cinema bij je Thuis’ en ‘Dalton.be’ krijgt Dark River deze week toch al een release.

De Britse cineaste Clio Barnard werkte zich in 2013 behoorlijk in de kijker met haar bejubelde en met prijzen overladen (oa. op het Film Fest Gent) langspeeldebuut The Selfish Giant. Ondanks dat succes, zou het vier jaar duren voordat ze terugkeerde met Dark River, een film die een eervolle vermelding kreeg in Toronto en nu met de nodige vertraging eindelijk een meer uitgebreide release te beurt valt.

Als bronmateriaal voor haar tweede proeve putte Barnard uit de roman Trespass van Rose Tremain over jeugdtrauma. Voor het scenario – waaraan ze samen met Tremain schreef – liet ze zich adviseren door een team psychologen. Het resultaat daarvan was bedoeld om extra diepgang te verlenen aan het verhaal van Alice (Ruth Wilson) die bij de dood van haar vader na vijftien jaar terugkeert naar geboortedorp en ouderlijke boerderij. Van bij het begin maken flashbacks onomwonden duidelijk dat dit een relaas is over misbruik en dat dat misbruik ook meespeelt in de moeilijke relatie met de broer van Alice die al die tijd het familiebedrijf overeind heeft gehouden. De manier waarop de film terugblikt op dat onverwerkt verleden, zorgt ervoor dat herinneringen steeds aanwezig zijn in het heden: Alice en haar jonge zelf zijn soms in hetzelfde kader te zien en personages uit wat voorafging vloeien naadloos over in wat zich afspeelt. Dit is dan ook een film over onverwerkte angsten en over hoe die blijven spoken. Barnard vindt aan de hand van geluiden en beelden een manier om die oplaaiende emoties ook tastbaar te maken – vaak op ronduit tactiele wijze – doorheen wat makkelijk een steriel psychologisch portret had kunnen worden.

Net als in Barnards eersteling, spelen omgeving en landschap een sleutelrol in de intrige. In The Selfish Giant waren dit de verarmde buitenwijken van de Britse grootstad, in Dark River zijn het de groene velden, weiden en het uitspansel van het idyllische Yorkshire. De rust die dat pastorale landschap uitstraalt is echter bedrieglijk want onder het oppervlak sudderen de spanningen en uiteindelijk zijn de velden evenzeer een gevangenis voor de personages als de troosteloze straten en muren dat waren in de voorganger. De wisselwerking tussen poëtische momenten en traag opborrelende spanning is optimaal en weet een voortdurend gevoel van onbehagen op te roepen. Met die gelijkenis is ook meteen de link gelegd naar de sterkste elementen in de regie van The Selfish Giant: Barnard is een kei in het opbouwen van onderhuidse spanning – het kernelement van dit sombere drama.

Dankzij het uitstekende spel van Ruth Wilson (Locke, maar ook de reeks The Affair) blijft wat opgebouwd wordt ook echt hangen: Alice is een moeilijk personage in relatie met haar omgeving, maar ook naar de toeschouwer toe. Er zit zoveel opgekropte woede in haar en de film, dat we ook als kijker het moeilijk hebben om vat te krijgen op de gekwelde protagoniste, iets wat de film zeker ten goede komt.

Af en toe vergaloppeert Barnard zich aan doorzichtige symboliek die wat zorgvuldig werd opgebouwd toch enigszins onderuithaalt: wanneer er een eerste emotionele explosie is van de afzijdige broer, wordt die doorsneden met het beelden van het villen van een konijn en wanneer Alice worstelt met de ergste demonen, zien we hoe ze de kamers uitrookt waarin alles zich afspeelde. Het aanwenden van die weinig subtiele en al te zelfbewuste spelletjes, is gelukkig beperkt genoeg om wat verder een bescheiden maar degelijk portret is, niet helemaal onderuit te halen.

7
Met:
Ruth Wilson, Jonah Russell, Sean Bean
Regie:
Clio Barnard
Duur:
90
2017
Uk

verwant

Ali & Ava

De Britse cineaste Clio Barnard reeg in 2013 de...

The Selfish Giant

“I never had any friends later on like the...

The Lone Ranger

Johnny Depp wordt op zijn IMDb-profiel omschreven als één...

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

La Sirène

De oorlog tussen Irak en Iran staat geboekstaafd als...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in