Massive Attack: Mezzanine XXI :: 31 januari 2019, Paleis 12

Mezzanine, het baanbrekende album van Massive Attack, blies vorig jaar twintig kaarsjes uit. De pond was bij de Britse band niet meteen gevallen, want zowel de heruitgave van die plaat als de bijbehorende tour — die nu een beetje kig “Mezzanine XXI” heet — zien pas dit jaar het licht. Al was dat jaartje langer het wachten waard, kunnen we besluiten na de denderende doortocht van de band in Paleis 12.

Het jaar extra kan ook te wijten zijn aan de verregaande perfectiedrang van Massive Attack. De opnames liepen toentertijd ook veel vertraging op, doordat de band er maar bleef aan sleutelen — tot grote frustratie van stichtend lid Mushroom, die de groep verliet. Voor deze verjaardag werd het DNA van het album op een graffitispuitbus getrokken, en ook voor de tour werden kosten noch moeite gespaard. Zo maakt Massive Attack gebruik van aangepaste audio, samengesteld uit de originele samples en invloeden, en huurde de band filmmaker Adam Curtis in voor begeleidende beelden. Curtis beschrijft de voorstelling als een vreemde reis die we allemaal hebben gemaakt gedurende de voorbije twintig jaar, één die achteromkijkt en omsloten is door machines die onze data lezen en elke zet van ons voorspellen, behekst door de spoken van het verleden. Of Curtis met die spoken Saddam Hoessein en Britney Spears bedoelt, die hij laat opdraven tijdens de opener “I Found A Reason” — een lieflijke cover van The Velvet Underground — is maar de vraag.

Net zoals wij het eind jaren 1990 wel gehad hadden met onze flippo’s, droeg Massive Attack op Mezzanine hun weifelende, lome triphop — het genre dat ze op voorganger Protection (1995) geperfectioneerd hadden — ten grave. Creatief brein Robert Del Naja had genoeg van het verwijt dat het geluid van Massive Attack tot koffietafelmuziek verworden was. Er werd plaatsgemaakt voor pikdonkere soul, zoals het instrumentale “Exchange”, dat vanavond een puike liveversie aangemeten krijgt. Maar vooral voor veel opvliegende, invretende gitaren, zoals diegene die “Dissolved Girl” hier in Paleis 12 van een hondsbrutaal slot voorzien. De nummers zadelen je op met het soort angst waarvan je ’s nachts onder je bed gaat kijken. De gitaar zal de rest van de avond niet van het voorplan verdwijnen.

Del Naja beschrijft deze tour als een pièce unique, een geheel persoonlijke, nostalgische nachtmerrie-trip. Hij wees er op voorhand ook nadrukkelijk op dat dit geen Greatest Hits-show is, en het publiek geen Hollywood-einde moet verwachten. De band houdt voet bij stuk, en brengt enkel nummers uit Mezzanine, aangevuld met een handvol covers van songs die ze op dat album sampleden, gaande van “10.15 Saturday Night” van The Cure tot “Rockwrok” van Ultravox, “Where Have All The Flowers Gone” van Pete Seeger en “I Found A Reason” van The Velvet Underground. Een gedurfde keuze, die helaas niet altijd even goed uitpakt. Vooral de punkversies van “10.15 Saturday Night” en “Rockwrok” worden wat vlak gespeeld. “Are we a fucking punk band now?”, zou stichtend lid Mushroom gesnauwd hebben tijdens de opnames van Mezzanine, om erna uit de band te stappen. We begrijpen zijn frustratie, Massive Attack is immers veel gesofisticeerder dan punk pur sang. Misschien had de band in plaats van de vele covers beter gekozen voor wat obscure eigen nummers die het album toen niet haalden, zoals “Silent Spring”, ingezongen door Cocteau Twins-zangeres Liz Fraser.

Zij is immers de grote ster van de avond. Fraser brengt “Black Milk” met verve, en haar mysterieuze, lijzige zang tilt ook afsluiter “Group Four” naar het hoogste niveau. Hetzelfde geldt voor “Teardrop”, dat de beste live-uitvoering krijgt die wij al hoorden. Fraser was er tijdens de Mezzaninetour in 1998 maar voor enkele shows bij, tot ze zwanger werd en Deborah Miller haar plaats innam. Massive Attack had trouwens initieel Madonna in gedachten als zangeres voor dit nummer. Met haar recente livereputatie in gedachten zijn we er niet rouwig om dat finaal niet voor haar werd gekozen.

De voorbije jaren zagen wij menig groep zijn klassiekers hernemen, maar zelden werd de sfeer van toen zo accuraat opgeroepen. Zowel op plaat als op het podium klinkt Mezzanine na eenentwintig jaar dan ook nog lang niet achterhaald. Het album vormde enerzijds een blauwdruk voor acts als The xx, James Blake en Burial, en klinkt anderzijds na zoveel jaar nog steeds even ongrijpbaar. Zet ‘m nog eens op vanavond, u zal begrijpen wat wij bedoelen. Vergeet erna wel niet onder uw bed te kijken.

https://www.massiveattack.co.uk
Universal

aanraders

verwant

Best Kept Secret 2021 presenteert line-up

In normale omstandigheden zou vandaag Best Kept Secret 2020...

Massive Attack :: Mezzanine (1998)

Triphop was een karikatuur geworden, dus triphop moest dood....

Massive Attack exclusief naar Les Ardentes

Massive Attack, het cultcollectief uit Bristol dat vandaag als...

Massive Attack, Warpaint en meer voor Down The Rabbit Hole

De eerste bevestigingen voor Down The Rabbit Hole 2017...

Massive Attack :: 28 augustus 2016, Sint-Pietersplein (Gent)

Vlak voor de stad Gent zijn Sint-Pietersplein opnieuw moet...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in