Naar eigen zeggen waaide de inspiratie Zach Condon tegemoet toen hij per abuis in een processie terechtkwam op het eiland Gallipoli. Hij werkte aan de melodie en orkestratie in een koortsachtige waas, waarna enkel nog bandleden Nick Petree en Paul Collins hun bijdragen op drums en bas leverden. Het spelplezier en de levensvreugde, die de laatste jaren een beetje zoek waren, komen met zachte trom terug binnengeslopen, net als de Balkan koperblazers en Condon’s kenmerkende klaaglijke tenorstem. Vier minuten lang zwalpt die tussen weemoed en de tijdloze, exotische schoonheid waarop Beirut een patent heeft.
“Gallipoli” klinkt vertrouwd en toch nieuw: een ogenschijnlijke terugkeer naar de bloedvorm ten tijde van Gulag Orkestar en The Flying Club Cup, gecombineerd met een zekere rust en verfijndheid die over een volwassen Condon lijkt neergedaald.
Gallipoli, opgenomen in Puglia en afgewerkt in Berlijn, verschijnt op 1 februari.
Op 2 april staat Beirut in Vorst Nationaal.