Bij Syndikaat verscheen recent een nieuwe humorstrip. In het eerste deel van De Ridder legt Frodo De Decker de basis voor nog meer licht absurd lachplezier.
De afgelopen jaren was de strip Otto van Frodo De Decker een verfrissende reeks in het immer uitbreidende aanbod aan Vlaamse debutanten. Met deze tekstloze albums verwierf De Decker zich vrij snel een plek tussen collega’s die vaak bij grotere uitgeverijen hun werk uitbrengen. Ook voor het kleine Nederlandse Syndikaat betekende Otto een stapje omhoog, zeker qua hun bekendheid bij het Vlaamse publiek. Drie delen verschenen er, en recent maakte De Decker ook zijn debuut als gag-auteur. Met de strookjesstrips van De Ridder sierde hij al een tijd de pagina’s van media als Eppo en P-Magazine. Opnieuw goot Syndikaat een selectie van die strips in het album Kruistocht in Lederhose.
Binnen het strakke format van de strookjesstrips is het nog moeilijk om op te vallen. Zeker via het ter ziele gegane Strip 2000 werd een groot aantal van dergelijke strips in albumvorm uitgebracht, de ene reeks al succesvoller dan de andere. Toch is Frodo De Decker erin geslaagd een toon te vinden die fris is en komt hij bijna altijd met een stevige, wat absurde pointe. Zijn timing zit meteen goed, wat een aantal heerlijke grappen oplevert. Zijn tekenwerk lijkt ook wat aangepast te zijn om iets sterker het slapstick-karakter van de strip te ondersteunen. Zo leunt zijn werk in De Ridder dicht aan bij dat van Zep (Titeuf).
Tegelijk merken we in dit eerste album van De Ridder dat Frodo De Decker de stiel van de gags nog volop aan het leren is. Er zit heel wat potentieel in deze reeks, die hopelijk nog een tijdje zal doorlopen. Zoals steeds staan of vallen gagstrips bij gratie van de voorpublicatie in tijdschriften of kranten. Tegelijk zijn die media niet altijd de meest betrouwbare partner op langere termijn. De Ridder is alleszins een van de sterkste nieuwe gagstrips van de laatste tijd.
Via zijn blog toont Frodo De Decker regelmatig ook zijn illustratiewerk dat hij maakt voor diverse opdrachtgevers. Zeker uitgeverijen van educatieve boeken weten hem vlot te vinden. Dergelijke opdrachten zijn een test in helderheid en toegankelijkheid, wat zeker voor een humorstrip een meerwaarde kan zijn. Zo moet de auteur zich telkens beperken tot drie plaatjes om een grap te vertellen. Uit interviews met alle grote humorauteurs blijkt dat dit een aartsmoeilijke discipline in timing en helderheid is. Met dit eerste deel van De Ridder scoort Frodo De Decker alvast sterk. Op zijn Facebookpagina blijft hij nieuwe stroken plaatsen, dus voorlopig lijkt er geen einde te komen aan Vlaamse humoraanwinst.
Tot voor kort had de kleine uitgeverij Syndikaat een partnerschap gesloten met Strip 2000, een van de meest actieve uitgeverijen op de Nederlandse stripmarkt. Door het wegvallen van Strip 2000 leek het lot van Syndikaat even onzeker, maar al snel maakte de uitgever duidelijk dat de activiteiten onverminderd verdergingen en dat ze zelfs enkele reeksen van Strip 2000 zouden overnemen in het eigen fonds. Met De Ridder heeft Syndikaat een stevige aanwinst in handen.
