Aaah, festivals. Poelen van verderf, van onhandige seks, te dure hap en te slappe wiet. Parade van wiegende konten en ander ongewassen vlees. En achteraf: vuilnisbelten en plaatsvervangende schaamte. Nu en dan ook de plaats waar er muzikaal iets te beleven valt (wie zoekt, die vindt). We vuurden een paar vragen af naar een handvol Belgische muzikanten die de voorbije zomer grote sier maakten op festivals in binnen-, en soms ook buitenland en presenteren u de antwoorden deze week. Wat vonden zij daar eigenlijk van? Hoe doen we het hier eigenlijk? En deden ze er ontdekkingen? Vandaag: Jef Verbeeck.
Hebben Jef Verbeeck en Raketkanon eigenlijk nog een introductie nodig? Een heel jaar al speelt het lawaaiorkest van Verbeeck, Pieter-Paul Devos, Lode Vlaeminck en Pieter De Wilde met zijn tweede plaat concertzalen en festivaltenten plat. We vragen ons af of er toeschouwers waren die hun verwoestende concerten niet onvergetelijk vonden. Hint: bij sommigen zal het Spinal Tap-moment ongetwijfeld ook opnieuw herinneringen terugbrengen.
Wat was je festivalhoogtepunt?
Moeilijk om slechts één te kiezen. Grensrock in Menen was super qua ontvangst en publiek. Het weekend met Rock Herk en Dour was ook héél bijzonder en Pukkelpop was weer te gek.
Wat zijn de voor-/nadelen in vergelijking met zaalconcerten?
Goh, het grote verschil is niet zo zeer zaal versus festival, maar eerder hoe het publiek mee opgaat in de show. Of we nu voor een volle tent op Pukkelpop of Rock Herk spelen waar het publiek helemaal mee is, of dat is om 7 uur ’s ochtends in het café van de Charlatan, waar het lijkt of de zwaartekracht is uitgezet, of in een piepklein café in Duitsland waar de volledige zes aanwezigen super enthousiast zijn, voor ons is dat even fantastisch. Daartegenover staat een familiefestival waar de decibellimiet zo laag is dat we op podium zelfs onze versterkers stiller moeten zetten en dan spelen voor een publiek dat er verdwaasd bijstaat…
Wie liet deze zomer een sterke nadruk na op jou?
We hebben een paar keer met The Dillinger Escape Plan samengespeeld en dat is een héél straffe live-band.
Vergelijk eens spelen op een groot festival met spelen op een klein(er) festival.
Ook hier weer: de interactie met ons publiek blijft de doorslaggevende factor. Dat kan op kleine plekken gebeuren, en op grote.
Een Spinal Tap-moment meegemaakt?
De securityman op Dour die een poederbrandblusapparaat leegspoot over het publiek tijdens onze show, waardoor we na ons optreden door de politie werden opgewacht. Dat zal deze zomer wel het Spinal Tapste moment geweest zijn.
Wie na dit festivalseizoen nog niet genoeg Raketkanonnen heeft doorstaan: op vrijdag 4 december speelt de band nog een exclusieve najaarsshow in de AB.
