Girls In Hawaii :: 21 november 2013, Koninklijk Circus

Het intieme en gezellige Koninklijk Circus leek op papier de perfecte locatie voor een zaaloptreden van Girls In Hawaii en dat was het donderdagavond ook, met als resultaat een ontroerend mooi concert — zowel voor het publiek als voor de groep zelf.

Middenin een succesvolle internationale tournee, waarbij ze onder meer het Icelandic Airwaves-festival aandeden, maakten de heren van Girls In Hawaii eindelijk nog eens tijd voor ons landje met de hulp van twee stops in Brussel — nadien doet de groep nog uitgebreid Frankrijk en Duitsland aan. “Pukkelpop vormt het podium voor de première van de (nieuwe, n.v.d.r.) plaat, terwijl hun concert in het Koninklijk Circus het hoogtepunt van een grootse Europese tour zal zijn”, lazen we op de webpagina van de Botanique. De promotekst blijkt volledig te kloppen, want het eerste Belgische zaaloptreden van de Waalse indierockers in jaren is zonder meer overtuigend.

Als Everest ook bij jou wordt grijs gedraaid, dan weet je wel dat Girls In Hawaii geen mooier eerbetoon aan de in 2010 overleden Denis Wielemans kon maken. Het is een plaat die er moest komen; het schrijfproces ging gepaard met de moeilijke verwerking van dit grote verlies, als een soort dagboek met moeilijke momenten (“Misses”), maar ook met mooie herinneringen (“Switserland” verwijst naar een van Denis’ favoriete bestemmingen). De beklimming van de hoogste berg ter wereld was de perfecte metafoor voor die moeilijke periode.

Bijna een uur en drie kwartier duurt het concert van Girls In Hawaii, met pakkende melancholie als rode draad. Op Everest mag de vrolijke, naïeve sfeer van de eerste tweede platen dan wel plaatsgemaakt hebben voor een meer innerlijke kijk en ontroering, daarom vervalt de band nog niet in treurnis. Integendeel, live zweeft Girls In Hawaii constant tussen dromerige nummers die een krop in de keel geven en de meer hevige, levendige songs met die altijd terugkerende subtiele knipoog naar The Beach Boys.

Girls In Hawaii klinkt in het Koninklijk Circus iets minder verfijnd dan op plaat, dus het verbaast niet dat “Switzerland” en “Rorschach” fantastisch mooie energie-uitbarstingen zijn. Toch straalt uit single “Not Dead”, dat meteen volgt op het mooi kabbelende openingsnummer “Wars” — waarbij de band haast overstemd wordt door 1600 uitzinnige fans — nog niet de kracht uit die we verwachten. En hoewel “We Are The Living”, opgevuld met mooie keyboarddeuntjes, daarentegen wel een schot in de roos is, raakt het publiek pas voor het eerst echt in extase met de zware beat op het einde van het hypnotiserende “The Fog”. Met “Sun Of The Sons” laten de Waalse jongens dan weer blijken dat ze nog altijd grote fan zijn van The Beatles en laten ze je achter met een warm gevoel.

Opvallend van begin tot eind is de prachtige, afwisselend intense en ingetogen licht- en projectieshow tijdens de set. Zo verschijnt geregeld de prachtige berg van het schilderij van Thierry De Cordier — die ook de hoes van Everest siert — en worden er kleine sterretjes geprojecteerd tijdens het magische “Changes Will Be Lost”. Het kan niet anders dan dat er bij band en fans een beeld van de gemiste Denis Wielemans tevoorschijn komt. Even verbluffend mooi en mijmerend is “Here I Belong”, waarin An Pierlé haar opwachting maakt. De combinatie van een bijna hartverscheurende samenzang tussen Lionel Vancauwenberghe en Antoine Wielemans en dito teksten (“I don’t know, oh I don’t know where you’ve gone now/I belong, I still belong to this here and now”) wordt hierdoor nog pakkender. Ook bij “Casper” en “Summer Storm” ga je op wolkjes zweven dankzij de gitaren en de zachte timbres van Vancauwenberghe en Wielemans. “Misses” wordt langs psychedelische passages meeslepend en prachtig opgebouwd naar een hoogtepunt waarbij de harmonisch gezongen “I miss you …/I miss you …” de haren op de armen doen rechtveren.

Als dit optreden één minpuntje heeft, dan is het misschien de overbodige toevoeging van donder- en bliksemsamples tijdens “Mallory’s Heights”, over twee bergbeklimmers die in de jaren 20 mysterieus verdwenen op de Mount Everest. Dergelijk filmisch spektakel heeft Girls In Hawaii immers niet nodig. Gelukkig worden we al gauw betoverd door de bloedmooie harmonie tussen de drie gitaristen en keyboardist François Gustin. En eerlijk is eerlijk: dankzij een weergaloze finale met oudere nummers mogen we onze kritiek eigenlijk al opbergen. Na het aan Grandaddy refererende “Birthday Call”, het bijzonder sfeervolle “Grashopper” (wat een nummer!) en het door An Pierlé mee ingezongen “Organeum”, haalt Girls In Hawaii krachtig uit met “This Farm Will End Up In Fire”, de single van hun tweede album Plan Your Escape en de traditionele verschroeiende afsluiter “Flavor”, waarbij Wielemans de traditie van het beklimmen van een PA-toren in ere houdt. Het is een mooi symbool voor de vitaliteit waarmee Girls In Hawaii anno 2013 weer op een podium staat.

“A demain!”, zegt keyboardist François Gustin nog in de micro. We zijn er niet bij in de AB, en velen onder jullie wellicht ook niet — beide Brusselse optredens waren in een mum van tijd uitverkocht — maar we raden u toch aan om volgend jaar eens af te zakken naar de Vooruit, TRIX of Het Depot. Want als het nog niet duidelijk mocht zijn: Girls In Hawaii is een pracht van een liveband — er zijn vandaag maar weinig Belgische collega’s die pop, emotie en eerlijkheid zo overtuigend weten te combineren.

http://www.girlsinhawaii.be/
PiaS
62 TV

aanraders

verwant

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in