Daar hebben we Griffo weer. De Vlaamse veeltekenaar blijft maar strips produceren. Het Orakel van de Maan is een sympathieke maar weinig opvallende aanvulling op zijn palmares.
De laatste twintig jaar heeft Griffo (pseudoniem van Werner Goelen) niet stilgezeten. Met een tempo van meerdere albums per jaar lijkt hij wel voortdurend aanwezig te zijn tussen de nieuwigheden in de stripwinkel. Recent tekende hij nog het eerste deel van Valerie Mangins Spiegelingen voor de collectie Vrije Vlucht van Dupuis, en nu publiceert Glenat het eerste deel van Het Orakel van de Maan ook in het Nederlands. Nochtans is het vooral in het Frans dat scenarist Frédéric Lenoir bekend is als schrijver van proza, essays en sinds enkele jaren ook strips. Zijn filosofische werk raakte al eerder vertaald en ook zijn roman L’Oracle della Luna werd hier al uitgebracht. Het Orakel van de Maan is de stripversie van die roman uit 2006.
Een onbekende man vol tattoos wordt aangetroffen in de hut van een vrouw die verdacht wordt van hekserijen. In de middeleeuwse Abruzzen, een streek in het centrum van Italië, raakt de vondst snel bekend. Dom Salvatore neemt de man op in zijn klooster, ondanks de bedenkingen van de andere kloosterlingen, die in deze man mogelijk een belichaming van de duivel zien. Wanneer zijn geheugen terugkeert, blijkt hij Giovanni Trattore te heten. Hij vertelt aan Salvatore zijn verhaal, hoe zijn liefde voor de mooie Luna hem wegdrijft van zijn dorp en hem op een gevaarlijk pad brengt.
Het deed ons plezier om Griffo opnieuw een middeleeuwse wereld te zien tekenen. Eén van zijn eerste reeksen was immers Giacomo C., met Jean Dufaux. Daarin tekende hij het middeleeuwse Venetië en Het Orakel van de Maan sluit wel deels daarbij aan. Net als altijd levert Griffo sterk ambachtelijk werk af waarop weinig af te dingen valt, maar waarbij ook weinig verrassingen op te merken zijn. Hij gebruikt sinds jaar en dag zijn realistische tekenstijl. Zijn werk steelt nooit echt de show en staat ten dienste van het scenario. Het nadeel daarvan is natuurlijk dat zijn werk regelmatig eens te lijden heeft onder het ondermaatse werk van zijn scenarist. Het Orakel van de Maan valt zeker niet onder die noemer, maar echt opvallen doet dit eerste deel toch ook niet.
De Meester van de Abruzzen is een traditionele, wat brave adaptatie van de roman. Frédéric Lenoir staat zelf in voor de bewerking van zijn eigen roman, hoewel een dankwoord aan stripscenarist Rodolphe toch doet vermoeden dat er enige assistentie nodig was. Op de cover van het tweede album uit de reeks staat Rodolphe overigens gewoon als derde auteur vermeld. Het Orakel van de Maan raden we dan ook vooral aan aan de liefhebbers van het werk van Griffo. Uittreksels uit het tweede deel laten al vermoeden dat Griffo verder op dreef blijft. Wij blijven wel uitkijken naar nog eens een echte uitschieter in zijn immer aangroeiende oeuvre.
