De eerste repetitie van Kabul Golf Club vond pas plaats op 20 juni 2010, maar het Limburgse noisekwartet stond al op het podium van Rock Herk, speelde samen met The Rott Childs, Radical Slave en Rise And Fall en maakte bovendien nog eens een opvallende passage op TV Limburg. Op 5 mei staat Belgiës nieuwste noiserevelatie op het podium van Trix in het kader van het verjaardagsfeest van boekingskantoor Stage-Mania.
Dat deze knettergekke bende een van de opvallendste nieuwkomers in het Belgische alternatieve circuit is, heeft de band te danken aan zijn debuut-EP Le Bal Du Rat Mort die gevarieerd, intens en lekker tegendraads klinkt. "Het is inderdaad geen hapklare muziek, omdat we niet met typische structuren werken. Toch hebben we door de goed samenhangende ritmesectie een zekere ’groove’. De gitaren vliegen in het rond. We willen onszelf geen regels opleggen. Dat is geen statement, maar komt door onze verschillende achtergronden", vertelt gitarist Jan "Jean" Beckers. Samen met zijn broer en drummer Maarten was Beckers in een vorig leven gitarist bij Kindred, in de jaren negentig een van de vaandeldragers van de Belgische straight edge metalcore-scene, en Enemy Of The Sun.
"Toen we Enemy Of The Sun oprichtten, wisten we dat we niet konden teren op het succes van Kindred. Eind jaren negentig waren we eerlijk gezegd muzikaal op elkaar uitgekeken. Ik ben naar Parijs vertrokken en ben tien jaar lang uit de muziekscene gebleven. Vanaf mijn vijftiende was mijn leven geruïneerd door constant zelf op te treden, naar shows te gaan en te repeteren. Mijn broer is wel actief gebleven en kwam zo in contact met The Powerkrauts toen die een nieuwe drummer zochten. Zo leerde hij Joey (Sweeck, bassist) en Florent (Pevee, zanger-gitarist) kennen. Er zitten bijna drie generaties in Kabul Golf Club. Maarten en ik zijn eind de dertig. Joey is dertig jaar oud. En Florent is begin de twintig."
enola: Enemy Of The Sun was niet vies van experimenten met meer chaotische hardcore, maar kreeg geen voet aan de grond. Waren jullie voor op jullie tijd?
Beckers: "Mensen klampen mij daar nog steeds over aan. Wij waren zeker geen pioniers. Enemy Of The Sun behoorde eind jaren negentig tot een nieuwe lichting. Je had ook Coalesce; de band was populair maar niet op grote schaal. Zij waren een beetje ons voorbeeld. Wij waren ook fan van Dischord Records dankzij bands als Fugazi en The Nation Of Ulysses. Kindred was een traditionele hardcoreband en klonk veel toegankelijker."
enola: Zat de Belgische scene dan in een conservatief straatje?
Beckers: "Dat mag je wel zeggen. Ik ben met grindcore en mathcore groot geworden. Ik val in slaap als ik Slayer hoor. Mijn eerste band, Acoustic Grinder, speelde ook grindcore. In 1991 stonden we in de Vort ’n Vis in Ieper met Agathocles, en in 1993 speelden we met crustpunkband Doom uit Engeland. De tegendraadsheid zat er al vroeg ingebakken, maar met Kindred werden we in een muzikale hoek geduwd: de straight edge metalcore. Het is wel belangrijk om te weten dat de scene in de jaren negentig in zowel België als in Europa enorm groot was, dankzij Congress en Liar. In Limburg had je naast Kindred ook Ashlar."
enola: Wat betekende "straight edge" voor jou vroeger?
Beckers: "Goede vraag, met een glaasje wijn er bij. (lacht) Kindred was een straight edge band, maar het ging om meer dan alleen verzet tegen drugs en alcohol. Het stond ook voor een alternatieve maatschappijvisie en DIY: zelf shows organiseren en een scene opbouwen. Dat was vroeger veel minder evident. De Vlaamse jeugd is verwend vandaag. Er zijn infrastructuur en subsidies, en een fantastisch mediakanaal, het internet."
enola: Gaat het er dan ook gemakkelijker aan toe voor Kabul Golf Club?
Beckers: "Pas op. Kabul Golf Club krijgt niets in de schoot geworpen. Bovendien zit je door het internet met een overaanbod. De muziekconsumptie is veranderd: iedereen beluistert en downloadt aparte nummers. Dat is ook een van de redenen waarom we in het format van een EP geloven. Vandaag mag je niet te lang wachten om iets te releasen. Bovendien schrijven wij heel langzaam materiaal bij elkaar."
"De vraag is ook: hoe spring je er uit? Gelukkig hebben we met Franky Roels van Stage-mania iemand met een hart voor zijn bands. Bovendien heeft hij in zijn portefeuille vooral atypische bands. Ik ga dus niet beweren dat het vroeger veel beter was. Marketing is misschien een vies woord, maar vandaag heb je dat nodig. Het is door ouder te worden dat je alles beter in perspectief kan plaatsen."
enola: Ook de bandnaam spreekt tot de verbeelding. Waarom willen jullie verbonden worden met een golfclub in Kabul?
Beckers: "De naam roept iets compleet tegenstrijdigs op. Als mensen aan golf denken, denken ze aan een golfclub in Het Zoute. Op het golfterrein in Kabul zie je zowel Kalashnikovs als inwoners die ondanks alle oorlog toch een balletje komen slaan. Een heel straf beeld met een hoek er af. En het bekt ook lekker, niet?"
"De bandnaam komt ook overeen met de muziek. Mensen kunnen Kabul Golf Club moeilijk in een hokje stoppen. Ik heb referenties gelezen naar Fugazi, The Dillinger Escape Plan, Shellac en At the Drive-In. Een even bizarre mix."
enola: Aangezien Kabul Golf Club toch geen vrolijke pianomuziek speelt, dacht ik meteen: jullie moeten wel stresserende jobs hebben om zo veel energie los te laten?
Beckers: (lacht) "Een interessante vraag. Kabul Golf Club is een uitlaatklep om de routine van de dag te breken. Op Florent na hebben we allemaal stresserende jobs die soms overuren eisen. Die stress neem je mee naar huis. Maar routine, dat is ook rekeningen betalen. De eerste songs klonken stukken poppier, maar al snel werd duidelijk dat tegendraadse shit ons ding was. Het moest gewoon freaky en intens zijn. De hardcore van weleer blijft er inzitten."
enola: Blijft Kabul Golf Club een hobbybandje in vergelijking met ambitieus jong geweld als Steak Number Eight of zie je de band groeien?
Beckers: "Als ik aan een hobby denk, denk ik aan vissen. Enerzijds is de band een investering en hebben we wel degelijk ambitie: vette shows spelen en festivals doen. Hopelijk is Pukkelpop ooit binnen ons bereik. We staan binnenkort in de AB (met Bass Drum Of Death, lh). Anderzijds moeten we realistisch zijn. Vlaanderen is veel te klein om van muziek te kunnen leven. Ik zie Florent wel nog professioneel muzikant worden. Hij is een muzikaal talent."
enola: Zorgt één jonge gast in de band voor wat meer dynamiek tussen drie oude zakken?
Beckers: "Dat zorgt voor een interessante interactie. Iemand die zich afsluit in zijn generatie, gaat al gauw verstenen. Florent is nog student en leeft in een andere wereld. Hij kan muzikaal alles absorberen. Maar eerlijk gezegd maakt leeftijd in ons repetitiekot geen verschil. Muziek is een passie, en daar plak je geen ouderdom op. Florent en ik zorgen voor een idee. Daarop bouwen we voort met jams waarin iedereen een zeer actieve inbreng heeft."
enola: Lopen jullie repetities geregeld uit de hand in wilde zuippartijen?
Beckers: "Wat dat betreft is Kabul Golf Club wel heel anti-rock-’n-roll. Maarten wordt binnenkort voor de twee keer vader. Joey heeft ook een kind. Meestal zet Florent nadien nog een stapje in de wereld. Wat hij allemaal uitspookt, dat compenseert genoeg voor de rest. We zijn geen twintig meer. Maar als we Mauro Pawlowski op zijn veertigste tekeer zien gaan, denken we: ’het is geen schande om op onze leeftijd nog gek te doen’. Zo hebben we al voor twee man en een paardenkop gespeeld, en voor onszelf de boel afgebroken. Van dronken op een podium kruipen, hebben we vroeger te veel nadelen ondervonden. (lacht)"
enola: De teksten van Florent lijken zeer abstract. Schuilt er dan echt geen boodschap achter?
Beckers: "Kabul Golf Club is geen politieke band; we hebben niet de intentie om mensen te overtuigen. Daarom krijg je de teksten ook niet bij de plaat. Bovendien schrijft Florent zijn teksten op een bizarre manier. Er komen wel maatschappelijke thema’s aan bod. "Bits Of Freedom" is bijvoorbeeld gebaseerd op een organisatie uit Nederland die opkomt voor de rechten van internetgebruikers. Bedrijven als Google kunnen op een of ander manier alle informatie op internet sturen. De gelijknamige organisatie heeft zelfs naar de teksten gevraagd. "Minus 45" gaat dan weer over de klimaatopwarming. In "Demon Days" zingt Florent over gemoedswisselingen, over het feit dat een mens zich niet even goed in zijn vel voelt en dan een masker op zet, zoals je kan zien in de videoclip."
enola: Over maskers gesproken. James Ensor werd aanvankelijk niet geapprecieerd in de kunstwereld en zette zich af tegen de mainstreamkunst. Is dat ook de gedachte achter de videoclip en de albumtitel?
Beckers: "Dat is een leuke gedachte, maar het concept heb ik gevonden in de stripcollectie van mijn vader. Een van de meest opmerkelijke stripverhalen was Le Bal du rat mort, uitgewerkt op basis van een scenario van regisseur Jan Bucquoy. Het verhaal gaat over anarchisten die tegen gevestigde waarden reageerden, maar verwijst ook naar het hoogtepunt van het Oostendse carnaval en de kunstwerken van Ensor. Het heeft iets absurds, luguber en vrolijk tegelijk. In de gezichten zit de menselijke psyche goed vervat. De maskers symboliseren de belangrijkste boodschap in het leven: neem jezelf nooit al te serieus. En misschien zit er in onze muziek ook een stukje marginaliteit. "
enola: Moet Kabul Golf Club niet eens dringend in Oostende spelen?
Beckers: (lacht) "Misschien moet je maar een annonce online zwieren. Bij Oostende denk ik ook aan Arno en TC Matic. Ik heb hun muziek vroeger nooit gevolgd. Ik ben nu pas alle platen aan het beluisteren. Ik vind dat de muziek van Kabul Golf Club soms doet denken aan TC Matic. Als we een band coveren in de toekomst, dan is dat TC Matic."
enola: Jullie thuisstad Tongeren associeer ik vooral met het Gallo-Romeins Museum. Valt er voor de rest iets te beleven?
Beckers: "Tongeren is een speciaal stadje en had vroeger vooral een bloeiende undergroundscene. Begin jaren negentig hebben Fugazi en NOFX er nog gespeeld. Fugazi stond zelfs in de Concordia, een zaal waar normaal elke week gevochten werd. Ik ben daar toen bijna in aanvaring gekomen met Ian MacKaye (zanger en straight edge-coon, lh). Als fan van Minor Threat begon ik ’I’ve got the straight edge’ te scanderen. Ian was gewoonweg kwaad. Dat was de (Washington) D.C.-scene indertijd: voor een stuk politiek correct, tegen stagedivers en lichtgeraakt tegenover fans die teksten van andere bands riepen."
enola: Om af te sluiten: werden jullie ooit al aangesproken om naar zo’n verkleedbal te trekken?
Beckers: "Dat zou tof zijn, vooral een bal zoals in Eyes Wide Shut van Kubrick. Je moet weten dat ook Limburg een heel sterke carnavaltraditie heeft. Toen ik jong was, ging ik naar alle carnavalfuiven. En die vervielen meestal in excessen. Dat was in mijn straight edge-periode.(lacht)
