Wij zijn altijd in voor een nieuwe ontdekking, maar het vergt
toch enige moeite om ‘Power Dive’ enthousiast aan een kritisch oor
te onderwerpen als we de clichématige hoes en songtitels bekijken.
Bovendien is het plaatje opgezadeld met een in- en outro die weinig
origineel intro en outro heten. Als die eerste effectief door de
speakers weerklinkt, blijkt het om een afgezaagd gebruik van
brekende golven op het strand te gaan, stormweer en een snerpende
gil die uit een getormenteerde vrouwenkeel wordt geperst. Wat voor
een getormenteerde zucht van onze kant zorgt. Onterecht, zo blijkt
al na een eerste beluistering en zeker na de plaat enkele keren te
laten inzinken.
Vooral de stem van frontvrouw Maike klinkt zo engelachtig mooi
als je enkel nog in Disneysprookjes kan terugvinden. Enige
vergelijking met de stemkleur van Simone Simons (Epica) dringt zich
op, maar om de band niet te krenken in hun individualistische eer,
mag u wel degelijk een eigen stijl verwachten. Maar net als de
schone slaapster weinig variatie in haar activiteiten steekt,
klinkt er weinig afwisseling in Maikes stemgebruik. Geen enkele
toon is vals, maar hoe kan het ook anders als je constant dezelfde
drie of vier noten van de toonladder beklimt? En deze Duitse deerne
beschikt over een krachtige operastem die gerust wat vaker
aangewend mocht worden. Waarom geld uitgeven aan klassieke
zanglessen als die zich niet vertalen in het eindresultaat?
Gelukkig hebben de vijf twintigers waaruit Voices of Destiny
bestaat nog tijd genoeg om dit kleine euvel uit hun prille
muziekcarrière weg te werken. Of Lukas zijn mengeling van
grunts en screams ooit goed zal krijgen, is
echter de vraag. Hij klinkt als een reutelende patiënt die lijdt
aan terminaal longemfyseem. Hopelijk kan een hele hoop oefening hem
nieuw leven inblazen zodat de container befluimde microfoons voor
de studiodeur in de toekomst aanzienlijk slinkt.
Qua muzikaliteit valt er niet te klagen. De songstructuren zijn
niet altijd even simpel – en dus goddank niet bijzonder clichématig
– zodat na enkele geduldige rondjes draaien doordringt hoe knap
sommige nummers geschreven zijn. Het titelnummer ‘Power Dive’
sluimert bijvoorbeeld aan een bezwerend mid-tempo door met een
sfeer die doet denken aan werk van Tristania of
Draconian. Een groot compliment als je het afkijken van goede
leerlingen van de klas even door de vingers ziet.
Vanaf ‘My Separation’ gaat de vergelijking niet meer op en
graait Voices of Destiny in een steviger vaatje. Hoofdinspiratie is
traditionele heavy metal waar ze in thuisland Duitsland -naast
foute carnavalsmuziek met bijbehorende pint – sowieso dol op zijn.
De symfonische arrangementen staan ondanks een laag budget constant
in de verf en de verontwaardiging uit de tekst komt perfect naar
voor. Wat ons bij een ander sterk punt brengt.
Ook al kent het album zijn zwakkere momenten – zoals ‘Dreams
Awake’ of ‘Dedication’, die in meer middelmatige wateren
voortkabbelen – altijd bulken de emoties van echtheid. Iets wat bij
vele nieuwe artiesten die blaken van onbewogenheid (ja, wij doelen
óók al op Lana Del Rey met de botoxverlamming) een enorm gemis
vormt. En dat zorgt voor vergevingsgezindheid tegenover de
mankementjes. Soms getuigen de songteksten van naïviteit, maar dat
steken we graag op de jeugdige leeftijd van de bandleden. Evenals
het behoorlijk afgezaagde eind-van-de-wereld-voorspellende ‘Red
Winter’s Snow’ – met een tekst als: “Snow turns to ash/ We will
never ever feel the rain again”. Wat ons in de barre vriesdagen van
de voorbije twee weken vooral positief in de oren klinkt.
En toch zal ‘Untouchable’ waarschijnlijk de grootste warmloper
voor ‘Power Dive’ worden. Een makkelijk weg te luisteren track die
niettegenstaande de voor de hand liggende ingrediënten behoorlijk
frisjes – vergeef ons de tegenstelling – klinkt. Ideaal
singlemateriaal dat mits een clip zonder halfnaakte vrouwen,
obscene gebaren of overduidelijke product placement misschien net
op de vertrouwde muziekzenders zal raken.
Gezien u niet te maken heeft met een crew
gansta-rappers, lijkt een dergelijk videoscenario
onwaarschijnlijk en succes verzekerd. Zo brengt die wereldwijde
deal met Massacre Records meer op dan de plaatselijke
belangstelling die de band nu ten deel valt. Fingers
crossed want dit is misschien geen regelrechte topper, maar
absoluut de moeite van een Myspace- of Spotifybezoek waard door de
sterke basis en het grote groeipotentieel. Surf ze!
