Gold de passage van Sufjan Stevens in het Koninklijk Circus als een voorproefje en de Congotronics vs. Rockers als het officiële startschot, dan mag gerust gesteld worden dat op deze vrijdagavond Les Nuits Botaniques pas echt officieel van start gegaan is. En terwijl in het ene kleine zaaltje (Rotonde) met Pere Ubu een levende legende staat, mag het andere (Museum) een nieuwe ster verwelkomen.
Met drie “titelloze” ep’s (waarvan enkel 3 nog te koop is) en een goed ontvangen optreden op Domin0 2010 (als voorprogramma van 65DaysOfStatic) op zijn palmares, mag Three Trapped Tigers niet langer als een volstrekt onbekende beschouwd worden. Toch heeft het trio nog lang niet het statuut van grote naam bereikt, wat meteen ook de niet meer dan aardige opkomst verklaart. Nochtans is het Museum op zich al de moeite van het bezoeken waard.
In de prachtige zaal met opgezette vogels aan het plafond, mag het publiek in een cirkel rond de groep plaatsnemen waardoor automatisch een intiem gevoel gecreëerd wordt.Dat zoiets fantastisch werkt voor intieme kampvuursongs staat buiten kijf maar of het ook werken zal voor de springerige mathrock meets electro van Three Trapped Tigers is nog maar de vraag. Met “6” van EP2 (echt inventief met titels zijn ze niet) bevestigt de band evenwel meteen dat hij ook binnen deze aparte setting weet te begeesteren.
In zekere zin draagt de duidelijke inkijk op de band zelf bij aan de beleving want ondanks het feit dat ze slechts met drie zijn, is het opmerkelijk te noemen hoe gelaagd de muziek klinkt. Naast de vier keyboards van toetsenist Tom Rogerson bedient ook gitarist Matt Calverst zich naast een resem pedalen van twee keyboards terwijl zelfs drummer Adam Betts zijn akoestische drums opwaardeert met allerlei extra cimbalen, koebellen en wat elektronische percussie. Maar meer nog dan alle materiaal is het de energieke manier van spelen die de aandacht trekt.
In het bijzonder weet Betts de show te stelen door de snelle switch tussen verschillende drumritmes. En hoewel het technisch nooit echt moeilijk wordt, bepaalt net het contrast tussen de eerder lange keyboardpartijen en de afgemeten drumpatronen in niet onbelangrijke mate het groepsgeluid. Dat komt naast het vermelde “6” ook mooi tot uiting in andere nummers, waaronder “1”, “7”, “13” (respectievelijk uit 1, 2 en 3) alsook in de nieuwe songs (het album verschijnt eind mei) waarbij de nadruk nog meer op het samenspel tussen de drie leden komt te liggen.
Tijdens zijn doortocht op Domino werd opgemerkt dat Three Trapped Tigers ondanks zijn sterke set nog geen volwaardige podiumact wist neer te zetten, een bedenking die ook vandaag gemaakt werd. Zo weet de band tijdens enkele technische mankementen zichzelf niet echt een houding te geven en blijft ook de interactie met het publiek tot een minimum beperkt. Daar staat echter tegenover dat de songs op zich opnieuw voldoende voor zichzelf spreken. De grote zalen zijn voor Three Trapped Tigers duidelijk nog enkele maatjes te groot maar na een geslaagde avond in het Museum lijkt de Rotonde of AB Club of een van de vele uitstekende zalen binnen het Clubcircuit niet meer dan de volgende logische stap.
