Eigen beheer, 2010
Motorama, de Russische groep rond zanger Vladislav Parshin (ook
deeltijds vampier, zo vermoeden wij), pikt niet alleen gretig uit
zowat de hele catalogus van Factory Records (niet in het minst van
Joy Division), maar gaat ook lustig lenen bij de elektronische
undergroundsterren van weleer (het titelnummer van hun gratis
verschenen lp ‘Alps’ is daar een uitstekend voorbeeld van) én bij
nieuwe stromingen van vandaag, zoals chillwave (niet toevallig het
zachtaardige, melancholische kleine broertje van new wave én
coldwave). Het rode gevaar geeft een mild originele twist aan het
dertig jaar oud genre van de postpunk door haar songs in te kleden
met de warme feel die dit soort groepjes zo vaak vreemd
is, maar blijft paradoxaal genoeg tóch vaak steken in grillige
zwartzakkerij met Ian Curtis-vocalen.
Wat Motorama toch een stuk beter maakt dan pakweg de
afgrijselijke Editors, zijn de lichte toetsen die het geluid van
‘Alps’ mogen penetreren: ‘Wind In Her Hair’ is een straf nummer van
The xx (ft. The Cure) met een zonnige balearische bries, al doet
‘There’s No Hunters Here’ dan weer helemaal niks behalve zwaar
leentjebuur spelen bij New Order-album ‘Movement’. Opener ‘Northern
Seaside’ is donker en deprimerend (“Seasons are changing too fast /
Before the dawn, I will be far from this place,” klinkt het), al
doet een zonnige bries wonderen. En ‘Compass’ is dan weer van het
soort postpunk dat we sinds Interpol al een keer of vijf te veel
hebben gehoord. En zo gaat het verder. Soms is ‘Alps’ zeker ça
va, maar de meeste nummers zijn te generisch om ook langer dan
één luisterbeurt interessant te blijven.
‘Alps’ is een interessante oefening in dualiteit, waarbij koele
basmuziek en lichtvoetige pop mekaar in de hand proberen te werken.
Het probleem is alleen dat de goede vondsten vaak maar even komen
opduiken in nummers die voor de rest verdrinken in een zee van
bwa.
