Jonsi doet het goed in België. Zijn Go schopte het tot de zesde plaats in onze Ultratop, het concert in de AB in mei was in een mum van tijd uitverkocht. Waarna — zo gaat dat — een festivalconcert en een najaarstournee volgden. Die tournee stopte zelfs tweemaal in het Koninklijk Circus. België houdt wel erg veel van Jonsi.
Niet dat Go zo’n schitterend album is: enkele zeer straffe songs, maar in zijn geheel te wisselvallig en te weinig samenhangend. In de AB bleek Jonsi te zijn gesteund door een uitstekende band en een zelden gezien decor en licht- en klankspektakel dat bovendien nooit de muziek ging overheersen. Een boeiende cocktail die als de beste sprookjes schippert tussen betoverend en angstaanjagend. Wie er bij was in de AB, hoopte dit nog eens opnieuw te kunnen zien en porde her en der iemand aan om hetzelfde te doen, hoe irritant “Go Do” ook kan klinken op de radio.
Het valt dan ook niet echt te verwonderen dat het Koninklijk Circus tweemaal goed volgelopen was en het publiek verwachtingsvoller dan gewoonlijk naar het podium stond te kijken. Het concert begint exact als in de AB. Eerst Jonsi solo op gitaar voor “Stars in Still Water”, waarna de groep erbij komt en tijdens “Hengilas” het achterdoek lijkt op te branden. De dreunende basdrum aan het einde van “Icicle Sleeves”, zindert bij elke slag harder na en weergalmt nog wanneer het machtige “Kolnidur” wordt ingezet. Een song die de opgebouwde spanning halfweg meesterlijk ontlaadt, gesteund door flink wat visueel geweld.
Ook nu wordt de plotse noiseuitbarsting vergezeld van stroboscopen, maar het achterdoek blijft hangen. Geen uitgebrande fabriekshal dus, wat ook een flinke slok op de borrel scheelt qua indrukwekkende videobeelden in de rest van het concert. Niet dat het de muziek slechter maakt, maar het was het nagenoeg perfecte samenspel tussen muziek, licht, video en decor dat van het concert in de AB zo’n onvergetelijke ervaring maakte. Wie er toen bij was, weet wat er ontbreekt en mist het, ook al blijft er een nog steeds betoverend mix van muziek, video en licht over.
Ook vanavond krijgen we sterke uitvoeringen van “Tornado”, “Sinking Friendships” en “Saint Naïve” en de band lijkt de songs beter meester dan een half jaar geleden, maar we worden net dat tikje minder meegesleept. De rustige songs rekenen iets teveel op Jonsi’s iele falset om lang te blijven boeien. Virtuoos, dat wel, maar ze kunnen iets meer spanning en dynamiek gebruiken. Pas met “Go Do” (aangekondigd als “goddeau”, waarvoor dank), “Boy Lilikoi” en “Animal Arithmetic” worden we weer helemaal wakker.
De echte mokerslag zit helemaal aan het einde van de bissen. “Grow Till Tall” moet qua intensiteit en impact niet onderdoen voor het postrockste van Sigur Ros en blaast ondersteund door een apocalyptische storm op het achterdoek iedereen plat. Hoe feeëriek en lieflijk hij het voorbije uur ook klonk, nu is Jonsi ronduit angstaanjagend. “Grow Till Tall” is een onvergetelijk orgelpunt dat in zijn eentje de ticketprijs al waard is.
Maar toch had deze uitstekend spelende groep op de rustige momenten de extra visuele ondersteuning van het decor kunnen gebruiken. Jonsi had een duidelijke visie voor zijn soloconcerten. Het klonk waanzinnig en veelbelovend op papier, ook al kon zijn soloalbum slechts bij vlagen boeien. Go live is een overrompelende ervaring. Niet alleen dankzij de indrukwekkende visuele ondersteuning, maar ook omdat het songmateriaal live pas echt tot leven komt — zonder de wat te zweverige productie van Go. Het is daardoor dat de Go live light die we in het Koninklijk Circus zagen, nog steeds een meer dan memorabele avond was. Al hadden we voor hetzelfde geld liever de full version gekregen.
Op 26 november verschijnt Go Live: een volledige live-registratie van de (telkens nagenoeg identieke) set die Jonsi op de Go-tour speelde, bovendien deels opgenomen in de AB. Wat ons betreft allicht de definitieve opnames van dit songmateriaal en meer uw geld waard dan Go. Het album wordt vergezeld van een DVD waar je het volledige concert ook mee kunt bekijken. Niet hetzelfde als de live-ervaring in een zaal, maar waarschijnlijk het dichtst dat je nu nog bij deze fantastische concertervaring kunt komen.
