Live-albums ademen vaak gemakzucht uit, een plaat die uitgebracht wordt omdat er snel nog iets verdiend moest worden of omdat er contractueel nog een album geleverd diende te worden. Het zijn nauwelijks verholen best ofs met een streepje applaus als egomaan schaamlapje.
Toch zijn er ook voldoende voorbeelden te vinden van liveplaten die wel werken, albums waarop de artiest ofwel bevlogen versies brengt van klassiekers of net aan de haal gaat met het eigen materiaal en er iets helemaal nieuws mee creëert. Een enkele keer kan er zelfs van een unieke gelegenheid gesproken worden, wanneer de songs die de plaat haalden niet eerder verschenen waren en deze liveversie de genese van de song inluidt.
Tot die laatste, kleine groep behoort Live Journeys van Symbiosis Orchestra, het losse collectief waarvan alleen Andrea Gabriela een vaste waarde is. Naast electro-artiest Robin "Scanner" Rimbaud zijn het vooral jazz(-geschoolde) muzikanten als Geoff Warren, Michele Scurti en Stefano Tedesco die deel uitmaken van de band. Een dergelijke line-up laat meteen al vermoeden dat Symbiosis Orchestra zich op de scheidingslijn tussen zachte jazz, electro-akoestische composities en moderne lounge zal begeven.
"Live At Peam2005, Ecoteca, Pescara" (de bestaansreden en start van de band overigens) bevestigt meteen zoveel. De compositie legt de nadruk op de viool (een gastrol voor Diego Conti) en Iris Garrelfs bewerkte stem waarbij andere instrumenten (zoals de vibrafoon) er behoedzaam omheen geweven worden. "Live At Joy’s House, Pescara" laat een ander geluid horen: ditmaal is het de saxofoon van Warren die samen met enkele zware baslijnen de teneur bepaalt en voor een "urban noir"-toets kiest.
Met drie nummers uit de Gallarate livesessie is deze het beste vertegenwoordigd. De eerste opname schakelt over tussen ruisklanken en Garrelfs etherische zang, waarna het meer experimentele "Live At Gam, Gallarate 2" het overneemt. Stotterende ersatzbeats, een verdwaalde xylofoon en enkele onbestemde klanken creëren samen een abrupt afgebroken track die het dwingende van drum ’n bass (maar niet de snelheid) koppelt aan minimale electro. Het derde nummer uit de sessie gaat opnieuw een heel andere richting uit door voor een trance meets Kosmische Musik-aanpak te kiezen.
In Florence laat de groep nogmaals een heel ander geluid horen: "Live At FabricaEuropa, Florence 1" is gebouwd op het type tribale drums die King Kong uit zijn sluimer wensen te wekken en voegt er middels Warrens fluitspel een extra toefje exotica aan toe. Logischerwijze contrasteert "Live At FabricaEuropa, Florence 2" hiermee door verschillende versnellingen lager te schakelen, zij het dat het nummer wel een mooie apotheose vormt op de gejaagdheid van het eerste nummer. King Kong is genaderd, de spanning die voorafgaat aan de finale uitval is te snijden.
"Live At Post Post Studio 2" proeft opnieuw van het experiment dankzij enkele vocale capriolen van Garrelfs die in dialoog treden met Warren. Ditmaal vormt het Verre Oosten de basis voor de track. Dat Oosten keert behoedzaam terug in "Live Lullabie" waar Garrelfs opnieuw haar stembereik test, zij het dat ze zich ditmaal op een bed van dof krakende electro neerlegt terwijl een verontrustend "Slaap Kindje Slaap" weerklinkt op de vibrafoon.
"See How It Goes" geeft net zo min als "Cinematic Naples" mee of ze al dan niet live zijn, maar plaatsen zich verder wel binnen de lijn van het album. De eerst track heeft een slepende postrocktoets die hint naar bands als Tortoise. Bij "Cinematic Naples" wordt geopteerd voor een orkestrale grootsheid waarbij Garrelfs nogmaals mag schitteren tegen een achtergrond van gezwollen strijkers en ongedefinieerde klanken. De abruptheid van het einde is tekenend voor de band.
Live Journeys is een liveplaat die er geen is. De nummers worden uit verschillende sessies gepuurd en zo goed als alle applaus is weggefilterd. Met dit album laat Symbiosis Orchestra in de eerste plaats horen dat hoe ze binnen een divers palet van verwante stijlen een eenheid weten te creëren. Live Journeys laat zich lezen als een elitair doorwrongen muziekmanifest, maar klinkt als een soepele kruisbestuiving van electro, lounge, experiment en softe jazz.
