Er bestaan heel wat vooroordelen met betrekking tot het folkgenre,
hetgeen uiteraard zeer jammer is, maar bij het horen van bepaalde
artiesten ook wel begrijpelijk. Dat werd ons in de AB Club pijnlijk
duidelijk wanneer Philippe François het
voorprogramma verzorgde van The Bony King of Nowhere. Niet dat de
arme kerel zich volledig voor schut zette, want hij kan beslist wel
zingen en ik daag u allen uit om zelf net zo’n simpel deuntje te
schrijven als de nummers waaruit het repertoire van de Antwerpenaar
bestaat. Mocht dit een optreden in een jeugdhuis geweest zijn, had
iedereen er tevreden op kunnen terugblikken. Tegen de AB Club waren
Philippe en zijn gitaar echter niet opgewassen. Het kampvuurgehalte
van zijn set lag nu eenmaal een pak te hoog en wanneer we er nog
een verplicht Jezusnummer op de koop toe bij krijgen, gaat het ons
echt wel een brug te ver.
Een band die alle clichés schijnbaar moeiteloos weet te
overstijgen, is The Bony King of Nowhere. Bram
Vanparys en zijn gezelschap kwamen hun eerste full-cd ‘Alas My
Love’ voorstellen in de AB Club en deden dat met verve.
Twee jaar geleden speelde Bram nog in het KultuurKaffee van de VUB,
enkel ondersteund door Cleo Janse en een bandje met de rest van de
instrumentatie erop. Ondergetekende was toen al onder de indruk en
heeft nog een mooie demo overgehouden aan die avond. Toch is het
fijn om te zien hoe The Bony King of Nowhere nu de kans krijgt om
met een volledige band op het podium te staan en zo zijn
capaciteiten volledig te benutten.
Naast extra gitaar en drums werden er ook een contrabas (!) en
allerhande kleine experimentele instrumentjes toegevoegd aan de
liveact. Vooral de contrabas bleek een enorm geslaagde toevoeging
te zijn. Niet alleen geeft het de muziek van The Bony King de
nodige swing, het brengt ook een zekere retro-feel naar voren die
Vanparys en co als gegoten zit.
Zoals het een cd-voorstelling betaamt, kwamen alle nummers van op
de plaat aan bod, aangevuld met een aantal nieuwe songs. Met ‘The
Sunset’ werd het niveau meteen de hoogte in gedreven. Het is een
ijzersterk nummer gehuld in Radioheadachtige sferen, helemaal het
type song dat de stem van Bram Vanparys het best tot zijn recht
doet komen. Want verdorie toch, wat schelde die weer engelachtig
helder door de zaal.
‘Everything I Like’,’There I Am’ en vooral het opmerkelijke
‘Taxidream’ zijn uitstekende voorbeelden van wat The Bony King of
Nowhere gewonnen heeft met de fikse uitbreiding van de
podiumopstelling. Mooie melodieën en schitterende zanglijnen waren
er twee jaar geleden ook al, maar nu is er tevens een overtuigende
ritmesectie om deze te ondersteunen.
Niet alle nummers op de plaat zijn even recent, want er passeerden
ook enkele songs die al jaren deel uitmaken van het Bony King
repertoire. We hebben het dan over ‘My Favourite’, ‘Losing
Gravity’, publiekslieveling en titelsong ‘Alas My Love’ en met als
absolute hoogtepunt het prachtige’Maria’. Het hartverscheurende
nummer over de dood – toepasselijk genoeg gespeeld op een
’terminale’ gitaar – is van dat kaliber dat zelfs Thom Yorke er een
paar vingers voor zou geven.
Eigenlijk was het optreden al lang geslaagd toen The Bony King of
Nowhere na ‘The Darkness’ en ‘Visitor’ een eerste keer afsloot met
‘My Invasions’. Bij laatstgenoemde zat Vanparys dan wel een beetje
verscholen achter zijn piano, het kostte hem geen enkele moeite om
het publiek heel, héél diep te raken.
Ook al waren we reeds lang overtuigd, mochten de twee bisnummers –
waarvan geen van beide op de plaat staat – er zeker wezen.
Afsluiter ‘Eleonor’ is het meest poppy werk van The Bony King tot
dusver, maar we waren nog meer onder de indruk van het
verbijsterend intieme ‘Black Trees’. Aan het einde van het nummer
klemde Vanparys zijn microfoon met beide handen vast en leek het
alsof hij zich even ergens heel anders bevond dan in de AB Club.
Over het met verstomming geslagen publiek viel echter net hetzelfde
te zeggen.
De albumvoorstelling van The Bony King of Nowhere was er geen
zonder kleine foutjes, maar dat noemen we gerust charmante
groeipijntjes. Veel doorslaggevender waren alle prachtige nummers
die we te horen kregen, en de overtuigende manier waarop Bram en de
zijnen deze overbrachten. Geloof ons, The Bony King of Nowhere
behoort tot het beste van wat ons land te bieden heeft.
‘Alas My Love’ van The Bony King of Nowhere is nu uit bij
EMI.
