Botanique,
Brussel, 3 september 2008
We schrijven 2004. Carl Barât en Pete Doherty van The Libertines
(altijd al een tijdbom van een band) gaan uit elkaar, net nadat ze
met hun titelloze tweede plaat een van de belangrijkste albums van
dit decennium gemaakt hebben. Sindsdien is van beiden althans -op
het puur muzikale vlak- niet al te veel opzienbarends meer
vernomen. Ondertussen stonden er echter al genoeg jonge bands met
een grote bek te wachten om met veel plezier de fakkel over te
nemen. Arctic Monkeys, om er maar een te noemen, zijn
ondertussen al groter dan The Libertines ooit geweest zijn. Maar
ook The Wombats, The View en The
Pigeon Detectives zijn meer dan schatplichtig aan Carl en
Pete.
Een van onze favoriete dergelijke bands uit de Britse indiescene is
zonder twijfel The Futureheads. Met hun
debuutalbum lieten ze vier jaar geleden een enorme bom vallen op
onze iPod, en de bevestiging kwam er in 2006 met ‘News and
Tributes’ en eerder dit jaar met ‘This Is Not The World’, alweer
een cd die overal op goede kritieken kon rekenen. Sinds 679 Records
geen -pun not intended- toekomst meer in hen zag, brengen
The Futureheads tegenwoordig hun platen uit in eigen beheer. Dit
geeft hen ook de kans om wat meer concerten te spelen op het
Europese vasteland. Volgens collega Laura Van Eeckhout was de band
uit Sunderland ook een van de hoogtepunten van Pukkelpop 2008,
zodat wij met graagte richting Botanique trokken.
The Futureheads speelden voor het eerst in Brussel, maar waren er
desondanks vreemd genoeg niet in geslaagd om de Orangerie te
vullen. Het is een pijnlijke vaststelling, maar misschien is het
genre al wat over haar hoogtepunt heen wat populariteit betreft.
Het is ook alweer een hele tijd geleden dat de postpunk nog een
echt wereldschokkende plaat afleverde. De meeste bands zien er wel
uit als kerels met lef, maar dat vertaalt zich de laatste tijd
helaas niet al te vaak in muzikale zin voor avontuur. De groepen
die, zoals bijvoorbeeld Bloc
Party, niet blijven teren op de stijl en het succes van hun
debuut maar steeds verder evolueren zijn binnen de postpunk helaas
dun gezaaid.
De Britten lieten het zich niet aan het hart komen, en speelden
zich de ziel uit het lijf. De nummers stegen boven de albumversies
uit, en ook de sfeer in de zaal zat zeker goed -enkele irritante
jonge zuipschuiten niet te na gesproken. Zeker de nummers van op
debuut ‘The Futureheads’ hebben de mannen uit Sunderland
ondertussen al zo goed in de vingers dat we de uitvoeringen die we
in de Botanique hoorden gerust als definitieve versies kunnen
beschouwen. ‘First Day’, ‘Le Garage’, maar ook ‘Skip to the End’ en
nieuwe nummers als ‘Radio Heart’ werden foutloos, luid en met veel
lust for life gespeeld.
Maar net de grote ‘fun-factor’ zorgde voor de grote minpunten van
dit concert. De jongens amuseerden zich duidelijk op het podium,
maar de vele inside jokes waar het publiek niet echt iets aan had,
haalden tussen de nummers door wat het tempo uit de set. Ook begon
het optreden na verloop van tijd wat eentonig te worden. Tijdens
sommige nummers mocht er meegeklapt worden, anderen werden dan weer
aangekondigd als ‘songs for jumping around to’. Het begint
een standaard-onderverdeling te worden. Frontman Barry Hyde zong
tijdens ‘This Is Not The World’ dat ‘you clap your hands
because your dreams are boring’. Misschien ligt het aan ons,
maar we zouden daar veeleer van maken dat het zijn songs zijn die
ons vervelen. Degelijk entertainment, dat wel, maar geen optreden
dat we ons nog lang zullen heugen. The Futureheads beloofden
binnenkort wat vaker naar Brussel te komen, maar behoudens wat meer
artistieke evolutie zal dat helaas zonder ons zijn.
‘This Is Not The World’ van The Futureheads is uitgebracht door
Nul Records.
