De balans was snel gemaakt: een meisje dat met al haar integriteit in 2007 Appalachian folk durft te brengen zonder eenmaal ouderwets te klinken, verdient haar nummer een-stek in de eindejaarslijstjes. Of dat meisje ook bestand zou zijn tegen een grimmig festival als Pukkelpop was echter twijfelachtig. Het antwoord is volmondig positief, ook al moesten we daarvoor een meisjeskoor tolereren.
Noem het het Kolacny-trauma, we hebben het niet voor meisjeskoren. Ze hebben weinig toegevoegde waarde, tenzij in de meest irriterende vorm, en staan vaak zo zelfgenoegzaam voor zich uit te zingen dat we er ongemakkelijk van worden. Het koor van acht pubermeisjeskoppen dat Alela Diane vanavond bij haar twee laatste nummers (“Pieces Of String” en “The Pirates Gospel”) begeleidde was niet Scala, maar het Leuvense Go_Tell. Bij Dianes meest recente zaaloptreden in de AB was Go_Tell — op aanraden van AB zelf — ook van de partij. Hun bijdrage was niet storend, maar opnieuw ontbrak een duidelijk argument om hun aanwezigheid te verantwoorden.
Neen, dan liever de warme verbondenheid tussen vader en dochter. Tom Menig, Alela’s vader, begeleidt zijn dochter al een paar maanden op tournee, alwaar hij leadgitaar, mandoline en voetdrum op zich neemt. Dat brengt ons terug naar het ontstaan van deze folknummers, samen opgenomen in Menigs studio. Wanneer hij tijdens “Tired Feet” de backings op zich neemt, klinkt dat aandoenlijk en natuurlijk. Alela Diane speelt en zingt loepzuiver. Ze houdt zich niet uitsluitend aan nummers van haar album, maar grijpt ook terug naar onuitgegeven ep’s, sessies en oude traditionals. Zo is het door mandoline felgekleurde “The Cuckoo” een Amerikaanse tradionele folksong. “White Diamonds”, “Tatted Lace”, “Dry Grass And Shadows” en “My Brambles” hebben een mooi rijpingsproces achter de rug.
Wat overigens ook gezegd kan worden van Alela Diane zelf. Was ze bij haar eerste Belgische doortocht duidelijk te schuchter en bedeesd om te overtuigen, dan bloeide ze sindsdien open tot een standvastige, gevoelige zangeres die een publiek met drie volle dagen festival achter de kiezen moeiteloos naar haar hand kan zetten. Met weinig meer hulp en soortgelijke muziek dan Nina Nastasia een dag eerder, domineerde Dianes krachtige stem en nummers het zachte geneuzel van Nastasia.
Alela Diane is klaar om groot te worden. Ze is het perfecte substituut voor al die te vroeg gestorven zangeressen: Sandy Denny, Kate Wolf, Judee Sill, Karen Dalton… We kijken vol verwachting uit naar een nieuw album. Het is tijd.
