Met een fonkelnieuwe plaat onder de arm, staat dEUS klaar om een nieuw hoofdstuk van zijn geschiedenis aan te vatten. Ditmaal geen bezettingswissels, noch een jarenlange stilte: het lijkt de Antwerpse band deze keer voor de wind te gaan. Behalve misschien — tijdelijk — in de nieuwe, eigen studio.
Studio Vantage Point is namelijk een heksenketel: de band geeft er toelichting bij de nieuwe plaat, maar interpreteert het uurschema van de platenfirma nogal losjes. Maar niet getreurd, zo kan goddeau rustig Vantage Point bekijken en het moet gezegd: voor een leek als ondergetekende toont het complex behoorlijk indrukwekkend, maar hoorde er ook geen café bij?
Klaas Janzoons: “Klopt. Dat ligt aan de straatkant. Ik heb dat café, enfin, dit blok, opgekocht op het ogenblik dat dEUS stillag, na The Ideal Crash. Door zelf in de gebouwen te werken en het café open te houden wist ik wat te doen. Naderhand ben ik personeel beginnen te zoeken om in het café te staan.”
enola: Ben je nooit bang geweest dat dat vooral klanten zou opleveren die eens naar het café ‘van die gast van dEUS’ willen?
Janzoons: “Neen. Ik denk zelfs dat de meeste klanten dat niet weten en als ze het wel weten, het hen niet interesseert. Als het al eens gebeurde, waren het doorgaans buitenlanders, Italianen of zo. Het is ook niet dat ik van een kaliber als Greg Dulli ben: in zijn horecazaken kan zoiets impact hebben. Of moest Tom (Barman) achter de toog in een café staan, dan zou dat ook anders zijn. Ik ben nog altijd redelijk anoniem, merk ik. Wat absoluut zijn voordelen heeft.”
enola: De studio hier heet Vantage Point: naar de plaat of vice versa?”
Janzoons: “De plaat had die naam eerst. Het komt gewoon uit een van de teksten en je kan er een heel verhaal achter zoeken, maar voor ons sprong het er gewoon uit als een schoon duo woorden. Het dekt bovendien de lading voor de studio als uitvalsbasis: het is niet alleen onze studio, maar ook ons clubhuis, om het zo te zeggen.”
enola: De plaat is met dezelfde line-up gemaakt waarmee de vorige afgerond is. Dat is nieuw, voor dEUS.
Janzoons: “Ja, maar zoals je zegt: de vorige plaat is niet volledig met deze line-up gemaakt.”
Alan Gevaert: “Het loopt in elkaar over: de nummers van Vantage Point hebben hun oorsprong tijdens de soundchecks van de vorige tournee. Die soundchecks werden opgenomen, vervolgens werd een selectie gemaakt en de nummers die overbleven, hebben we hier uitgewerkt. We kenden de nummers ook toen we de studio introkken. Daardoor kon het album zo goed als live opgenomen worden.”
enola: Klaas, jij en Tom zitten al het langst in de band. Als er weer leden vertrekken en nieuwe bijkomen, zorgt dat dan op den duur niet voor bindingsangst?
Janzoons: (denkt na) “Bindingsangst niet, veeleer verlatingsangst: hoe lang gaat deze het uithouden? Niets is voor eeuwig, maar ik denk we nu redelijk gebeiteld zitten. Bovendien hebben we het als groep redelijk lang uitgehouden: zeventien jaar. Er zijn veel groepen die dat niet halen. En met deze formatie kunnen we zeker nog een aantal jaren verder.”
“We willen nu ook geen te uitgebreide tours doen, maar ons concentreren op de hoofdsteden en vrij snel weer de studio induiken. We hebben ze immers: we hebben die studio gebouwd, ze is van ons, we kunnen hier altijd terecht om te spelen.”
“Bij de vorige plaat was de situatie anders, dat was de eerste na een hele lange tijd. Toen hebben we lang getourd om al die plaatsen waar we al zeven jaar niet meer geweest waren opnieuw aan te doen. Die investering is nu gedaan en ik denk dat we nu sneller op de bal kunnen spelen.”
enola: In eigen land is er wél een clubtour, die bovendien waanzinnig snel uitverkocht was. Schrok je daarvan?
Gevaert: “Ergens is dat toch verbijsterend. En misschien zelfs jammer: zelfs sommige vrienden van me kunnen nu niet komen kijken omdat ze niet snel genoeg waren.”
Janzoons: “Goh. Je weet natuurlijk nooit, maar ook bij de vorige tours ging het goed, dus ergens verwacht je dat wel. Niet dat ik er geld om had willen verwedden dat het zo hard zou gaan, maar het is ook niet zo dat ik er steil van achterover sloeg: de zalen zijn immers niet al te groot.”
enola: Bovendien sluiten jullie Rock Werchter af. Doet dat nog iets?
Janzoons: “Het is zeker een vorm van erkenning, absoluut. Maar ik weet niet of er nog wordt nagedacht in termen als ‘headliner van het festival’: er zijn zoveel gigantisch grote groepen dat dat eigenlijk van geen tel meer is. Maar anderzijds is het zeker een teken van respect en vertrouwen voor ons en dat is fijn. Maar in het buitenland spelen we evengoed op grote festivals. Daar zijn we weliswaar geen top of the bill, maar staan we geregeld bij de laatste drie, wat ook niet slecht is.”
enola: Wat moeten we ons eigenlijk voorstellen bij dEUS in het buitenland? In de vaderlandse pers wordt het ofwel voorgesteld alsof de wereld aan jullie voeten ligt, ofwel alsof dEUS nergens staat.
Janzoons: “Er wordt veel over geschreven, dat klopt, maar het is zeker geen mythe. Ik kom ook af en toe lezersbrieven tegen genre ’Ik was in Oostenrijk en niemand daar bleek dEUS te kennen.’ Dat bewijst niet dat we daar geen publiek hebben. Ga hier op straat die vraag stellen en je kan hetzelfde resultaat hebben.”
“Maar hoe zal ik het zeggen? In het buitenland denk ik dat we vergelijkbaar zijn met groepen als Queens Of The Stone Age in België, qua bekendheid. Wat wil zeggen dat we de plaatselijke AB’s uitverkopen en dat is niet slecht. Om het in voetbaltermen te zeggen: tweede klasse, of onderaan eerste. En dat is goed. Maar we willen natuurlijk nog groeien.”
enola: Maar wat kan nog bereikt worden dat na zeventien jaar nog niet bereikt is?
Janzoons: “Je kan nog veel verder gaan. Ik zeg niet dat het onze ambitie is, maar je zou overal in de stadia kunnen gaan spelen. En is zoiets haalbaar? Waarom niet. Om brutaal te zijn: volgens mij heeft dEUS het potentieel van een grote groep. Zonder blasé te willen klinken, maar ik zie niet in waarom we zouden moeten onderdoen voor Coldplay.”
enola: Misschien omdat een Coldplay-plaat net iets toegankelijker is dan een van dEUS?
Janzoons: Misschien wel, wij zijn Coldplay niet. Coldplay is zéér herkenbaar, terwijl dat bij dEUS niet echt zo is, al hoeft dat geen handicap te zijn. We zullen wel zien, speculeren heeft weinig zin, maar het is wel de bedoeling dat het in stijgende lijn gaat.”
enola: Muzikaal stijgt de lijn alvast: Vantage Point klinkt alweer totaal anders dan we gewoon zijn.
Janzoons: “Hoe verklaar je zoiets? Je hebt de algemene mood van een plaat die bepaald wordt door de groepssfeer, door de plaats waar je ze opneemt, het weer, het seizoen, je invloeden, je liefdesleven. In die zin was de vorige plaat veel donkerder, omdat die in niet echt ideale omstandigheden tot stand is gekomen. Deze is veel levendiger, zelfs de rustige nummers zijn frisser.”
“We willen onszelf ook blijven verrassen. Wat we doen, doen we uit zelfbehoud: we willen ons niet vervelen. Het is ook gewoon fijn om iets nieuws te doen, om te blijven evolueren, in die mate zelfs dat ik het de enige vanzelfsprekende manier van werken vind. Het gebeurt ook bijna vanzelf: vroeger bestond hiphop of r&b niet, dus dat zijn allemaal nieuwe invloeden die blijven opduiken en op de een of andere manier een invloed uitoefenen en je doen evolueren. Ik kan soms niet snappen dat andere groepen dat niet doen.”
enola: Als je nu Worst Case Scenario nog eens opzet, hoor je pas hoe hard dEUS geëvolueerd is. In die mate zelfs dat je je afvraagt of je wel dezelfde groep hoort.
Janzoons: “Is het wel dezelfde groep? Het is eigenlijk altijd een andere groep, maar er is altijd één constante en die kan je misschien als de dEUS-factor omschrijven. En wat dat juist is, is natuurlijk een mysterie.” (lacht) “Wat zou het kunnen zijn? Een soort stempel, denk ik. We hebben nu nieuwe groepsleden, maar uiteindelijk drukken ook zij die dEUS-stempel op de muziek. In die zin is dEUS bijna een concept geworden: het doet er bijna niet meer toe wie er in de groep speelt.”
enola: Er blijken, na al die jaren, ook heel wat verschillende mensen binnen dEUS te passen.
Janzoons: “Ja, maar die kennen ook de voorgeschiedenis van de groep en gaan zich daar ook naar gedragen. En Mauro heeft inderdaad een sterke Mauro-factor, maar Stef Kamil Carlens had ook een grote Stef Kamil-factor, maar het ene sluit het andere niet uit.”
enola: Zelfs Karin Andersson blijkt, althans in één nummer, in het plaatje te passen.
Janzoons: “Tijdens het maken van de plaat zaten we na te denken over gastzangers en -zangeressen en in de context van “Slow” kwam Karin naar boven drijven. We hebben haar gebeld, er is een demo over en weer gestuurd en daarna is ze naar hier gekomen en op een paar uur was dat ingeblikt.”
enola: Als er één ding opvalt aan Vantage Point, is het de samenzang.
Janzoons: “Dat is inderdaad iets nieuws en heeft vooral te maken met het feit dat de nieuwe leden allemaal goede zangers zijn. Dat hebben we pas gaandeweg, tijdens de repetities ontdekt, vooral doordat Stephane Misseghers meer begon te zingen. Ik ben zelf de enige zonder echte zangervaring, maar doe dan ook maar mee om het plaatje compleet te maken. (lacht) En het is fijn, deels omdat het nieuw is: het is een van de aspecten die het na al die jaren interessant houdt.”
enola: Is het in dat opzicht als nieuw lid interessant om nummers van voor jouw dEUS-periode te spelen?
Gevaert: “Wanneer we nu live spelen, brengen we vooral de nieuwe plaat, maar af en toe zit er natuurlijk nog een oud nummer bij. Dat zijn de songs die iedereen in het publiek kent en soms is het wel vreemd om nummers te spelen van een groep die eigenlijk mijn groep niet was op dat ogenblik. Maar je geeft daar dan je eigen touch aan.”
enola: Tot slot: vorig jaar werd gezegd: in 2008 en 2009 verschijnen nieuwe dEUS-platen. Vantage Point is er nu inderdaad, maar volgend jaar alweer een nieuwe, dat klinkt te mooi om waar te zijn. Janzoons: “(lacht) Laten we het erop houden dat het momenteel onze ambitie is heel kort op de bal te spelen.”
dEUS stelt de nieuwe plaat voor met een volledig uitverkochte clubtournee. Op zondag 6 juli sluit de groep Rock Werchter af.
