Vijftien jaar na "De zeven dwergen" is Marvano uitverteld over Berlijn. In "Twee koningskinderen" keert een van ’s lands meest getalenteerde stripauteurs een laatste maal terug naar de Duitse hoofdstad voor een verhaal dat, een enkel mankementje daargelaten, weet te intrigeren met de grote thema’s van het leven.
First we take Manhattan, then we take Berlin: de magie die van Berlijn uitgaat, heeft artiesten allerhande door de jaren heen weten te begeesteren. In 1993 deed Marvano een duit in het zakje met "De zeven dwergen", een pracht van een album over jongens die er ’s nachts op uitgestuurd worden om dood en verderf te zaaien in de Germaanse hoofdstad. Het album werd alom warm onthaald, maar perikelen met uitgever Dupuis zorgden ervoor dat "De zeven dwergen" lange tijd niet verkrijgbaar was. Vorig jaar verscheen het echter eindelijk in herdruk bij Le Lombard. Bovendien bracht Marvano tegelijkertijd het knappe vervolg "Reinhard de vos" uit, met als decor de luchtbrug naar West-Berlijn in 1948. Daarnaast werd nog een derde, afsluitend deel aangekondigd.
Dat verschijnt nu en houdt halt in 1961, op het ogenblik dat de DDR er genoeg van heeft dat zijn bevolking en masse via Berlijn de vlucht neemt naar het Westelijk halfrond, en als remedie simpelweg een muur neerplant pal in de verdeelde hoofdstad. De bouw van de muur speelt een cruciale rol in de flashbacks in "Twee Koningskinderen". In dit laatste Berlijn-album gaat Ronald Murphy, zoon van kolonel Murphy uit het voorgaande deel, na de dood van zijn vader op zoek naar de plaats waar Reinhard Kammler, ook een bekende uit deel twee, als oude man in niet geheel onverdachte omstandigheden om het leven is gekomen.
Ook wordt er een ander, bij momenten breder licht geworpen op gebeurtenissen uit "Reinhard de vos", waarbij het interessant is de omstandigheden tijdens en vlak na de oorlog vanuit het gezichtspunt van latere generaties te bekijken. Vooral het historisch kader zorgt ervoor dat "Twee koningskinderen" een lezenswaardig album is, waarbij de absurdheid van grote politieke beslissingen en hun impact op kleine mensen indruk maakt. Sta tijdens het lezen bijvoorbeeld even stil bij het gegeven van het bouwen van een hermetische afsluiting knal doorheen een stad waarin mensen gewoon willen werken en leven. Marvano weet als geen ander zo’n gegeven op treffende wijze in een beeldverhaal te gieten.
Dat levert een best onderhoudend en bij momenten meeslepend album op, maar het niveau ligt echter niet zo hoog dat Berlijn niet als tweeluik had kunnen volstaan. Sommige verbanden lijken immers vergezocht en het is maar de vraag in hoeverre je als lezer bereid bent daar in mee te gaan. Aan de andere kant zorgt Marvano er wel voor dat alle puzzelstukjes op het einde helemaal in elkaar passen, en dat een brok recente geschiedenis fris gehouden wordt. Want in de koude oorlog mag dan geen schot gelost zijn, slachtoffers heeft hij wel degelijk gemaakt.
