Onze besprekingen op een rijtje:
Officiële competitie:
Buddha Collapsed out of
Shame – Die
Fälscher – El
Baño del Papa – Ekko – In Memoria Di Me –
La León –
Saviour Square –
The Band’s Visit
– The Savages –
This Is
England – You the
Living
Festival
previews:
Auf der anderen Seite –
Away From Her –
Brando –
Closing the Ring
– Delirious –
Eastern Promises
– Gone Baby Gone
– Hallam Foe –
I’m Not There –
Klass – La Antena – Manufacturing Dissent –
Once – Paranoid Park – Sand and Sorrow –
Sicko –
Sleuth –
Small Gods –
The Assassination of
Jesse James by the Coward Robert Ford – The Mark of Cain –
The Year My Parents
Went On Vacation – Wolfsbergen – XXY
Walter Hill:
The Getaway – The Warriors – Alien – The Long Riders –
Southern Comfort
– 48 Hrs –
Streets of Fire
– Johnny
Handsome – Geronimo: An American
Legend – Broken
Trail
Het geheugen van de
film:
Blade Runner – Capturing the Friedmans –
Grizzly Man –
De Hel van
Tanger
enola wuift uit
En toen was de pellicule op. Met pijn in het hart, de ogen en de
leverstreek nemen we afscheid van het 34ste filmfestival van Gent.
Wij kwamen, zagen veel films (meer dan 40 recensies!) en vertrokken
met de glimlach van het giecheldende hostessje aan de uitgang.
Kathleen Turner is met onze nationale nicotinevooraad terug naar
huis, Sigur Rós zweeft nog ergens rond de Boekentoren en Richard
Attenborough mag later dit jaar meedoen aan de VTM-kerstparade.
Vooraleer we in het zwarte gat duikelen, genieten we nog even na
van onze cinefiele roes en blikken we terug op wat we allemaal
gezien hebben.
De eersten zullen de laatsten zijn, my ass. ‘Die Fälscher’ mocht het
filmfeest openen en ging ook meteen met de hoofdprijs aan de haal.
Begrijpelijk, maar toch hadden wij veel liever ‘This Is England’ zien
winnen. Laten we alvast hopen dat de film voldoende indruk heeft
gemaakt om een distributeur te versieren of we gaan niet anders
kunnen dan Distribution uit de grond te stampen. Verder
hebben we met veel plezier de return to form van Gus Van
Sant mogen aanschouwen, die met het hypnotiserende ‘Paranoid Park’ één van
de festivaltoppers aanleverde. Ook indie-darling ‘The Savages’ wist ons
(en de jury, ‘beste scenario’-winnaar) te bekoren, en Fatih Akin
bevestigde zijn talent met het aangrijpende ‘Auf der anderen Seite’.
Jamie Bell bewees dan weer dat hij geen Macauly Culkin is in het
uitstekende ‘Hallam
Foe’ en Casey Affleck komt op onze hotlist na zijn
intrigerende vertolking in ‘The Assassination of Jesse
James’ . We hebben onze vrouwelijke collega trouwens zelden zo
zien smelten als tijdens de vertoning van ‘Once’. Ze mocht
achteraf zelf de rommel opdweilen.
Het waren niet alleen de grote namen die ons neusje lieten
kriebelen. Veel mooie wereldcinema gezien maar we werden pas echt
van ons gat geblazen door de creatieve speeltuin van ‘La Antena’. Ook het
Zweedse ‘You The
Living’ (winnaar ‘beste muziek’) roepen we na lang beraad uit
tot één van de ontdekkingen van het festival . Meest aangename
vertier viel te beleven met ‘Delirious’ , een niet
al te subtiele maar uiterst sympathieke mediasatire die ons even
liet ademhalen tussen al de andere zware kost.
Soms was het festival ook een beetje afzien. De dodelijke
geeuwaanvallen tijdens ‘In Memoria di Me’
moesten niet onderdoen voor die van ‘La Léon’ en why oh
why moest er een kutremake komen van het meesterwerk ‘Sleuth’? Ook jammer en
helaas voor Ben Affleck, die we zo graag een comeback hadden
gegund, mocht zijn ‘Gone Baby Gone’ ook
maar een beetje meer steek hebben gehouden.
Om af te sluiten geven we nog snel hét filmmoment van het
festival mee. Neen, niet Daniël Termonts imitatie van Robert De
Niro, maar wel het overtuigend bengelende klokkenspel van Viggo
Mortensen die in het overigens knappe ‘Eastern Promises’ liet
zien dat ze hem niet voor niks tot koning hebben gekroond in ‘Lord
of the Rings’. Tot volgend jaar!