De hedonistische chaos van de grootstad lokt verschillende reacties
uit. Zo verkondigde Bloc Party op A Weekend In The City
de verraderlijke paradox van een intense roes en een leeggezogen
ziel. Waar Okereke en co hun Franz
Ferdinand-gehalte lieten zakken voor een ruimere dosis Dizzee
Rascal doet Ben Westbeech het omgekeerde. ‘Welcome To The Best
Years Of Your Life’ is de soundtrack bij een dagje sightseeing door
Londen waar sociale segregatie en criminaliteit worden verdoezeld
door zomerse cocktails, comfortabele zetels en smeuïge
sensualiteit. De cynische whiplash door de frontale botsing met de
realiteit laat Westbeech aan donkerder gestemde collega’s over. Het
recept van Westbeech om deze escapistische trip te bereiken: een
dampende bouillabaise van hiphop, soul, jazz en funk waarvoor we
eerder al aan tafel schoven bij Stijn, Mocky en Jamie Lidell. De
beste jaren van Ben Westbeech hebben nog maar net een aanvang
genomen, maar op de beste momenten is zijn eclectische kookkunst nu
al even smakelijk als die van zijn voorbeelden.
Als jonge knaap leidde Westbeech een dubbel leven: overdag oefende
hij als cellist, pianist en vocalist bij orkesten en koren, maar ‘s
nachts wierp hij het klassieke masker af om het beat-arsenaal en
het offensief aan killer basslines van LTJ Bukem en NWA te
incorporeren in zijn soulsongs. Bach moest steeds meer het
onderspit delven voor Prince, James Brown en Reprazent. De lokroep
van soulvolle vocals, funky snaredrums en opwindende breakbeats
leidden hem dan ook naar Bristol. Daar ontwikkelde Westbeech zijn
gevarieerde stijl waarmee hij op het schaakbord van de
veelzijdigheid velen schaakmat zet.
De afwisseling en constante dynamiek is de grote troef van dit
debuut. In ‘Get Silly’ houden Prince, Jamie Cullum en Jamie Lidell
nog een zomerse jamsessie, maar daarop valt de nacht met een jazzy
instrumental waar ze bij Ninja Tune een paar ledematen veil voor
zouden hebben. Ook de klassieke achtergrond van Westbeech wordt
niet uit het oog verloren. ‘Grey Skies’ is het meest relaxte nummer
van de plaat met nazinderende pianonoten die zich induffelen in een
donsdeken van samples en een hihat met hangmat-allures. Op de trip
van Westbeech door Londen is er op elke straathoek een nieuw geluid
te horen en in ‘Stop What You’re Doing’ vrijen old skool jazz en
soul elkaar dan ook flink op.
‘Welcome To The Best Years Of Your Life’ mag dan een ongebreideld
optimisme uitstralen, het komt nooit tot goedkoop ‘Pursuit of
Happiness’-achtig idealisme. Deze plaat drukt veeleer een oprecht
geloof uit in muziek als krachtig antidepressivum. Wie een teveel
aan Switchblade of
Amen Ra
achter de kiezen heeft, kan het inktzwarte bloed dan ook laten
zuiveren met de zonnige, onweerstaanbare grooves van deze man.
Enkel in ‘Get Closer’ krijgen we drum ’n bass voor mietjes te
horen, voor mensen die geloven dat Zornik keihard rockt. Het
muzikale lavement van Westbeech neemt echter snel weer de draad op.
Zo doet de single ‘So Good Today’, die door Gilles Peterson werd
opgemerkt, een heel klein beetje de dagelijkse shit van het leven
vergeten en we weten allemaal dat alle kleine beetjes helpen.
Voor dit knappe debuut heeft Ben Westbeech alles zelf gedaan.
Alleen het artwork heeft hij uit handen gegeven en zoals u ziet is
dat een verkeerde keuze gebleken. Laat u echter niet beïnvloeden
door de aartslelijke hoes want daarachter schuilt een verdomd fijn
plaatje waar iedereen van zal genieten die een boontje heeft voor
een aanstekelijke hybride van genres. Ben Westbeech is de mooiste
jaren van zijn leven nuttig aan het besteden. We raden u aan
hetzelfde te doen en dit plaatje een kans te geven.
