"Een plek waar de mensen op zichzelf leven en waar alles wat van buitenaf komt, gewantrouwd wordt." Dat is Happy Hollow in een notendop, volgens Tim Kasher. Cursive’s vijfde plaat is dus een concept geworden. Eén waarop het viertal met zichtbaar plezier nieuwe speeltjes uitprobeert.
Het bleef opvallend lang stil rond Cursive. Zo stil zelfs dat her en der gespeculeerd werd over een breuk. The Ugly Organ dateert al van 2003 en buiten de vorig jaar uitgebrachte compilatieplaat The Difference Between Houses and Homes bleven de fans op hun honger zitten. Nu is het duidelijk waarom het zo lang duurde: er moest een heus fictief dorpje in het leven geroepen worden. Happy Hollow is de ideale plek voor Cursive om eens wat verder te kijken dan hun karakteristieke rechttoe rechtaan emorock.
Het dissonante welkomstlied "Opening The Hymnal/ Babies" zet de toon. Happy Hollow is allesbehalve een leuke plaats om je vakantie door te brengen. De spookklokken luiden om nieuwe bezoekers te verwelkomen. De eerste single "Dorothy At Forty" is een mooi voorbeeld van de new-look Cursive. De groep is nog steeds een vat vol verrassende hooks en tempowisselingen. Akelige stiltes wisselen regelmatig af met een oorverdovende kakofonie. Toch klinkt Cursive iets opgewekter. Dat laatste heeft ongetwijfeld met de blazers te maken die op het merendeel van de songs voor een vrolijkere noot zorgen. De dreigende cello’s en orgels op The Ugly Organ hebben plaats gemaakt voor blazers, piano en zelfs een accordeon.
De blazers zijn vooral handig om "Big Bang" enorm log en dreigend te laten klinken. Het lijkt zelfs alsof de groep geruggensteund wordt door een heus orkest. "At Conception" klinkt dan weer verrassend poppy en opgewekt. Wie had ooit gedacht dat Cursive nog zo’n swinger uit de vingers kon toveren?
Het plaatsje Happy Hollow is gebaseerd op duizenden stadjes rond Omaha, de heimat van Kasher en de zijnen. Er komen verschillende personages aan het woord, met elk hun overtuigingen. Dit geeft Kasher de kans om voor het eerst af te stappen van zijn rauwe en persoonlijke stijl. Vroeger ging het bij Cursive erg vaak over gebroken en zelden opnieuw gelijmde harten. Nu komen ook thema’s zoals vaderlandsliefde, religieus fundamentalisme en de American Dream aan bod. Zo gaat het uptempo en erg pakkende "Flag And Family" over familieconflicten in small town Amerika. "When you’re down on your knees are you praying for holy war?" schreeuwt Kasher zoals alleen hij dat kan. Af en toe komt de old school Cursive bovendrijven, zoals in het erg rustige "Bad Sects" en het emotionele "The Sunks".
Ook al experimenteert de groep hier met nieuwe instrumenten, er zit nog meer dan genoeg Cursive in Cursive om ook fans van het eerste uur deze Happy Hollow te doen smaken. Wat ons betreft, is Happy Hollow na Domestica (2000) en The Ugly Organ (2003) de derde voltreffer op rij van een groep die stilaan zijn plaats in de Indie Hall Of Fame verdient.
