Volk dat te cynisch en cool is voor deze wereld beweert wel eens dat stand-up comedy haar relevantie verloor na het overlijden van Sint Bill Hicks, maar we weigeren mee te doen aan dergelijk doemdenken. Doug Stanhope wordt elk album beter, David Cross (koop zijn beide albums voor alle vrienden!) maakt ons periodiek incontinent, en nu is er ook Brian Posehn, de zelfverklaarde metal dork die een album uit heeft op Relapse Records.
Bij ons is Posehn nog een onbekende, maar in de Verenigde Staten is hij al jaren een bekend gezicht voor comedyliefhebbers: hij verscheen in Seinfeld en was verbonden aan HBO’s cultsucces Mr. Show, het absurde sketchprogramma dat de carrière van David Cross lanceerde en Jack Black, Posehn en een hele resem aanstormende komieken een platform gaf. Cross werd opgepikt door Sub Pop, en Posehn nu door Relapse, dat zijn website-only album opnieuw uitbrengt. Blacks project Tenacious D. en wijlen hysterische preker Sam Kinison sloegen ook al aan bij een comedy- én metalpubliek, maar Posehn weet door z’n aparte uiterlijk alleen al (een beer van een kerel — "I’m 6 foot 6.6, the height of the beast" — met een hoog voorhoofd en boekhoudersbrilletje) wat volk voor zich te winnen.
De rol van dork is dan ook de rode draad doorheen Live In: Nerd Rage!. Posehn is het soort kerel dat voor z’n schoolkrantje foute metalband WASP interviewde ("They suck"), zich excuseert voor het feit dat hij een knappe vrouw aan de haak kon slaan, en schuimbekkend raast over het recente verraad van George Lucas. Geen misantropische rants zoals bij Bill Hicks en George Carlin dus, maar wel hilarisch boertige en jongensachtige onzin over wiet roken, masturberen, geweldige orgasmes ("Come so hard you shoot powdered milk"), zijn huwelijksleven en de vuile manieren van zijn Basset puppy Ernie ("You know how your dog is supposed to look like you? Mine does: he looks mad and stoned all the time, and he hates all nu-metal").
Het zijn niet de onderwerpen die hem onderscheiden van de concurrentie (seksboekjes, schoolreünies, cyberseks, collegakomieken die soft worden na het ouderschap, en gewelddadige fantasieën, het zijn traditionele thema’s) maar de onweerstaanbare "Dude, get this!"-toon, en z’n vreemde manier van spreken. Net als bij het mannetje Lars Ulrich wordt de meest triviale zin uitgesproken met de intonatie van een vraag. Om de metalfans helemaal over de streep trekken (alsof zijn lidkaarten van de Slayer- en Lamb of God-fanclubs niet volstaan), bevat het album ook nog twee heuse metametalsongs, gespeeld door gelegenheidsprojecten Posehn en Titannica.
"Metal Numbers", met o.m. Scott Ian van Anthrax en John Tempesta van White Zombie, is melodieuze thrash mét verwijzing naar "cookie monster vocals", foute falsetto en gemiste breaks. "Try Again, Again" van Titannica, dat wordt voorafgegaan door een stompzinnig interview dat metalclichés nog eens op een hoopje gooit, is een verkrachting van Metallica’s "Enter Sandman". Live In: Nerd Rage! is dus geen voer voor fijnproevers, al blijft kiezen tussen Posehn of de Vlaamse grapjurken die de culturele centra ter lande uitverkopen niet echt een dilemma. Like, far out, maaan.
