De West-Vlaamse kleibodem heeft al heel wat uit de kluiten gewassen muzikale talenten voortgebracht. Toeristische trekpleister Izegem — het schoeiselmuseum is zeker een bezoekje waard — put haar bekendheid toch voornamelijk uit regionaal exportproduct ’t Hof van Commerce. De eer is aan Zander een plaats te verwerven naast dit tekstueel onnavolgbaar hiphoppend gezelschap.
Zander is een driekoppige formatie, accidenteel uitgebreid met gastdrummer, die tracht electropop even verfrissend te laten smaken als een Dave Gahan met limoenextracten. De synths, ternauwernood de Koude Oorlog overleefd, worden dus weer van zolder gehaald. Zang, gitaar en occasioneel gedrum ontbreken uiteraard niet. Het gekoketteer met electro (à la Vive La Fête) gebeurt in haast on-Belgische stijl. Geen gekir op een paar moddervette beats, eerder een constant pulserend geluid afgewisseld met noodzakelijke gitaarerupties en een bezwerend stemgeluid erbovenop. Uniek voor België; maar als we even voorbij de landsgrenzen van ons kig stukje wereld kijken, dan zien we Zoot Womans’ Jacques Lu Cont ("Jacques Your Body" – wie kent hem nog?) in allerijl zijn beautycase in veiligheid brengen. Geen nood, het begrip metroseksueel heeft nog geen vertaling gevonden in het Izzegems.
Er wordt snedig van start gegaan met "Pressure", een veelbelovende aanloop die enige reserve tegenover onversneden West-Vlaamse electrorock finaal de vernieling in tracht te helpen. Waar het eerste nummer nog stevig geworteld is in de hedendaagse rock, bestaat opvolger "Craving" al meer uit gefundeerde bliepjes en biepjes in combinatie met een asymmetrische duozang. Uiteraard nog niet reikend tot de enkels van grootmeester Arne van Peteghem (u eerder bekend als Styrofoam) en, geen geblaat, ongetwijfeld het beste wat er op dit moment op Belgische bodem te vinden is. Het is een beetje schrijnend te moeten vaststellen dat Zander slechts een zachtgekookte variant van zijn helden weet te brengen. "Sermon" zweeft ergens tussen hypercommerciële dance (Milk Inc. grijnst) en ietwat simplistische pop en doet ons huiverend een stuiptrekkende beweging maken richting volumeknop. Ligt een Ibiza-carrière in het verschiet?
"Brimstone" is eigenlijk een ingenieuze poging tot productplacement. Het zou immers de naam van hun zelf opgerichte label zijn. Maar zelfs met de duimschroeven aangedraaid spuit Google niet al te veel informatie, hoogstens een gedateerde site met tourdates van NY Metal-formatie Irate. Om eventjes een flauwe analogie te placeren: dit luchtbellabel vertaalt zich ook in een inhoudsloze song. Bij momenten mist Zander dat weerhaakje, dat scherpe randje om zich boven de middelmaat uit te tillen. Ter illustratie: "Speed", dat het muzikale equivalent hoort te zijn van een landerige zondagmiddag, gedomineerd door een niet-aflatende stroom druilerige regenbuien. Leuk om de titel van je track te laten contrasteren met het gevoel dat een nummer in zich herbergt, hoewel "Duurt dit nog lang?" misschien een meer treffende keuze was geweest. Sferische geluidscollage "Zander Bar" mag met een sierlijke zwaai (u hebt stijl) overgeslagen worden.
Nieuwe initiatieven van Belgische bodem kunnen bij goddeau op heel wat krediet rekenen. Maar uiteindelijk is het aan een band om een kwalitatief stevig eindproduct af te leveren. De vrees dat Zander in een allegaartje inspiratieloze eenheidsworst verzandt, is echter waarheid geworden. De jongens moeten uit hun afgeronde hoek komen en inspirerende, en vooral inventieve muziek durven maken. Op deze plaat worden er geen duivels ontbonden. Gunnen we de Zandertjes volgende keer een nieuwe kans? Mits een uppercut van een nieuwe plaat wel. En als u nog eens in Izegem bent mag u zeker het borstelmuseum niet links laten liggen. Een uitstekende zondagnamiddagactiviteit. Een beetje zoals Zander dus…
