Nieuwe initiatieven moeten toegejuicht worden, en een groot alternatief rockfestival in Antwerpen is inderdaad het gat in de markt. Hoe kan het dan toch zo godsgruwelijk fout gaan?
De aanzet was nochtans veelbelovend. Organisator Carim Bouzian zag nog een gaatje in het overbevolkte Vlaamse festivallandschap om daar zijn Wonderfestival neer te poten. Een bescheiden start vorig jaar betekende een stimulans om het dit jaar allemaal wat groter aan te pakken. De orginele line-up was — met bekende Vlaamse festivalnamen als Vive La Fête, Millionaire en ’t Hof van Commerce — meer dan degelijk en met geruchten als The Frames én Sonic Youth ongeveer de overtreffende trap voorbij. Er werden immers nog internationale toppers beloofd die onder het mom van Wonderguests een plaats op de affiche kregen: "Zo kon er geen opbod tussen de festivals ontstaan", aldus Bouzian.
De organisatie claimt dat dit de ultieme counter is tegen de tentakels van gigant Clear Channel Entertainment. Die wordt verweten te veel invloed uit te oefenen op andere festivalprogrammatoren en daardoor hun artistieke vrijheid te beperken. Vandaar dat de groep niet alleen de platgetreden festivalpaden begaat maar ook voluit kans geeft aan jong talent van eigen bodem op haar Discovery Stage. Alles samengeteld krijgen we dus een degelijk hoofdpodium met een waardig zijpodium. Al bij al een zeer gezonde basis voor een festival dat ambitieert Pukkelpop-oude-stijl te worden.
Tot zover de theorie. De praktijk draaide immers rampzalig uit: bij aanvang ontbreekt het het Wonderfestival plots aan headliners. Aan de kassa meegedeeld dat Girls Against Boys ergens op deze aardkloot vastzit en dat het publiek deze avond jammer genoeg geen Wonderguest meer te zien krijgt wegens een totaal gebrek eraan. In één moorddadige klap worden er zo twee headliners van de affiche geveegd. Een beetje pijnlijk, maar niet getreurd. Naast Vive La Fête en Millionaire staat Magnapop er nog steeds om het beste van zichzelf te geven. Wat nog altijd geen mis perspectief biedt voor het verdere verloop van de avond.
Een perspectief dat al snel als sneeuw voor de zon verdwijnt want de twee eerste bands krijgen we niet op het podium te zien. Starfighter blijkt als afsluiter op de Discovery Stage ook verdwenen, waarmee het totale aantal headliners voor vrijdag wordt gereduceerd tot Magnapop. Waarmee lokale trots The O’Haras de eer krijgt om het gemis enigszins goed te maken. Wat ze niet onverdienstelijk doen, maar niettemin is het geen waardig alternatief voor wat normaliter het hoofdpodium had moeten bevolken. Afsluiter daar is immers de Britse derde divisie-band The Neutrinos die eigenlijk op zaterdagmiddag geprogrammeerd staan. Ook zij zijn niet slecht bezig, maar een kleine berekening leert dat iemand die aan de kassa een dagticket heeft gekocht 35 euro kwijt is voor enkele lokale bands en slechts één band met enige naam en faam.
De ziel van een festival is haar camping. Op dit festival is daar om één of andere reden niets van te merken, ondanks eerder gemaakte afspraken met een camping op vijf minuten van het terrein gelegen. De kampeerders — drie tenten (een dag later twee, weer enkele uren later één) — worden dan maar gedumpt op een anoniem grasland met als enige herkenningspunt drie bomen, die noodgedwongen meteen ook maar tot sanitaire faciliteiten worden gebombardeerd. Wist een medewerker nog te melden dat je, mits enige handigheid, de backstage in kan glippen om daar gebruik te maken van de voorhanden zijnde faciliteiten. Met tien euro campingkosten is het woord "rip-off" niet ver weg.
erger dan dag één lijkt het alvast niet meer te kunnen worden, op naar dag twee dus. De twee beloofde Wonderguests worden gemakshalve al van het programma geschrapt. Eens mens moet nu ook niet al te veeleisend zijn. Aan de kassa weten medewerkers mee te delen dat vandaag enkel ’t Hof van Commerce heeft afgezegd en we dus nog goede hoop mogen hebben. Bijkomend wordt er ook nog een inspanning gedaan voor de verloren festivaldag van gisteren: mensen met enkel een bandje van gisteren mogen vandaag gratis de festivalweide op. Combiticketeigenaars krijgen terstond een budgettaire krop in de keel, dus wordt organisator Bouziam in het passeren even bij zijn nekvel gegrepen voor iets meer duiding over het precieze wel en wee van dit festival. Wat hij weet te melden: ook Durango en A Brand sturen hun kat.
Problemen met het overkoepelende management van de afgezegde bands zou alle line-up problemen veroorzaakt hebben, aldus Bouziam. En inderdaad: Millionaire stond backstage klaar maar werd simpelweg verboden het podium op te gaan. Een mooi excuus om alle afzeggingen te verklaren, maar op de site van Starfighter lezen we op donderdag 25 augustus al dat Wonderfestival hen niet meer op de affiche wenst. Toch bleef de naam tot op de dag van vandaag op de website vermeld staan. Een reisvergoeding voor The Nomads kon simpelweg niet meer opgehoest worden door de zwaar tegenvallende opkomst. En waar Girls Against Boys nu precies uithangt?
Een dag later lezen we op de website van Millionaire dat de organisator zijn contractuele verplichtingen niet kon nakomen en dat na overleg tussen het management en de organisatoren werd besloten het optreden af te blazen. Een statement van formaat dat de schuld volledig bij de organisatoren legt. Opmerkelijk is ook het feit dat de mensen van Millionaire, volgens het bericht op hun site, klaarblijkelijk vrijdag al wisten dat hun Izegemse collega’s én The Nomads zaterdag niet zouden komen opdagen. Dit is op geen enkel moment door de organisatie aan het publiek duidelijk gemaakt.
Ook zou één van de drie hoofdsponsors van het festival twee weken voor aanvang afgezegd hebben waardoor de financiering van het hele gebeuren in gevaar kwam. Tot op de dag van het festival zelf zou er onduidelijkheid zijn geweest over het feit of het al dan niet doorging. Toen had zelfs de securitymanager al lang de deur achter zich dichtgetrokken en moest men inderhaast nog op zoek naar nieuwe veiligheidsmensen.
Moet op zo’n moment de organisatie niet haar verantwoordelijkheid nemen en de boel afblazen in plaats van een krakkemikkig festival met een zwaar gehavende line-up nog op poten te zetten? Wonderfestival zal met een financiële k(r)ater van jewelste achterblijven (het imagoprobleem verdisconteren we gemakshalve even niet). Toch blijven wij achter met het gemiste-kans-gevoel. Een festival dat een podium biedt voor jong talent verdient een fatsoenlijke kans te krijgen, maar ons restte er maar één ding: inpakken en wegwezen. Met in de oren nog een fantastische quote van een volbloed Antwerpse medewerker "allez ja manne, da’s hier gelijk Woodstock he, allez maar dan zonder muziek en zonder opkomst".
