Tien jaar tourde John Cale de aardbol af met een never-ending cash-in-show. Gelukkig werd ook hij het afhaspelen van zijn live-plaat Fragments Of A Rainy Season beu, en zie: een muzikale wedergeboorte van formaat is een feit. Cale heeft een nieuw platenlabel, speelt met nieuwe technieken en vooral: hij heeft er weer zin in.
Als voorsmaakje van HoboSapiens, het album dat in het najaar verschijnt, geeft Cale nu al vijf nieuwe nummers weg. Het zijn de eerste sinds Walking On Locusts uit 1996 en het EP-tje heet dan ook droogweg: "5 Tracks". En wat voor vijf. Voor het eerst in jaren is Cale opnieuw in vorm, en zoekt hij het experiment terug op.
Dat experiment is vooral zichtbaar in de archetypische laptop met Apple-logo die tegenwoordig het podium bij zijn concerten opfleurt. Toch voegt Cale zich niet bij de horde laptop-bochelaars die zich met click’s ’n cuts een weg naar het hipdom baande. Cale speelt met loopjes en samples, maar het blijft allemaal onmiddellijk herkenbaar als Cale’s werk.
"Verses" drijft op een rustig tikkend loopje maar barst halverwege op die o zo typische wijze open. Cale slaat aan het schreeuwen, de beats vervormen,…en het volgende moment gaat hij weer door als een Basil Fawlty die zijn gasten sust na alweer een hysterische bui.
"Waiting For Blonde" is Cales Elf Septembernummer, met zinnen als "you are New Yorkers/You are the very best". Het drijft op een eenvoudige loop en een jazzy baslijn, en net als "Chums Of Dumpty (we all are)" getuigt het van verregaande virtuositeit.
Het beste moet echter nog komen, want Cale heeft met "E Is Missing" en "Wilderness Approaching" nog twee klappers in petto. "E Is Missing" wil een eerherstel voor dichter Ezra Pound, die zich verbrandde door zijn nazistische sympathieën, en Cale citeert er onder andere een kerstlied.
"Wilderness Approaching is een klassieke Cale-pianoballad zoals we ze wel lusten. En dan moet je weten dat Cale op zijn geweldig concert in de AB geen enkel van deze nummers speelde. De verwachtingen voor HoboSapiens zijn nu al hooggespannen.
