- LCD Soundsystem :: American Dream 2017 deed ons zowaar in de comebackplaat geloven. Quicksand, Slowdive en The Jesus & Mary Chain brachten degelijke tot steengoede albums uit, maar de stevigste indruk werd nagelaten door James Murphy. “We wisten dat het beter moest zijn dan ooit,” zei hij over American Dream en guess what? Hij overtreft zowaar de hele LCD-back catalogue!
- Kendrick Lamar :: DAMN. Na To Pimp A Butterfly klinkt deze DAMN. verraderlijk toegankelijk, maar vergis u niet: onder dat laagje popgevoeligheid roeren Kendricks demonen zich als vanouds. Het sterrendom, zijn Afro-Amerikaanse afkomst, zijn jeugd … Het roept allemaal nog steeds de meest tegenstrijdige gevoelens bij de man op in een nieuw conceptalbum dat even chaotisch als briljant is.
- Priests :: Nothing Feels Natural Ze kunnen blijven schreeuwen dat punk dood is, elk jaar staat er toch maar een bandje klaar om het tegendeel te bewijzen. En nu dus: Priests. Op zijn eerste LP mengt het kwartet uit Washington D.C. alles van cow- tot postpunk met een welgemeende fuck you naar die regering daar bij hen achter de hoek. En het swingt als een tiet!
- Kevin Morby :: City Music Morby blijft kwaliteit afleveren en mag zich stilaan bij de beste songwriters van zijn generatie gaan rekenen. Deze vierde doet op het eerste gehoor misschien wat vertrouwd aan, maar klom dankzij de catchiness, variatie in stijl en doorleefde lyrics naar de bovenste helft van dit lijstje.
- Thurston Moore :: Rock N Roll Consciousness Een mens durft al eens iets over het hoofd te zien bij alles wat Moore releaset, maar gelukkig was dat bij Rock N Roll Consciousness niet het geval. Met een uitdrukkelijke knipoog naar psychedelica is dit veruit het beste werk dat de man onder eigen naam uitbracht.
- Protomartyr :: Relatives In Descent Protomartyr verfijnt nogmaals zijn kunst en belandt met een derde opeenvolgende release in deze jaarlijst. Welke andere hedendaagse postpunkband kan zó accuraat de kilte en zwartgalligheid van de wereld bevatten?
- Jaimie Branch :: Fly Or Die Dju toch, wat brengt het label International Anthem gewéldige platen uit! Trompettiste Branch — die al sessiewerk verrichtte voor de meest uiteenlopende artiesten — schippert op haar debuutalbum tussen catchy hooks, freejazz en kamermuziek. Om integraal en fully focused te beluisteren, dit.
- Pissed Jeans :: Why Love Now Wat is dit een enorme sprong voorwaarts voor Pissed Jeans, die de furie en de frustratie — mede dankzij een Lydia Lunch-productie — nu ook in gevatte songs weet te gieten.
- Forest Swords :: Compassion Matthew Barnes doet waar hij het best in is: de ziel kastijden met ruis, ritmeonderbrekingen en aanhoudende echo’s.
- Godspeed You! Black Emperor :: Luciferian Towers Formulaïsch en nog weinig relevant, wordt wel eens gezegd. Maar o zo mooi, o zo ontroerend alweer, deze nieuwe Godspeed.
Ook graag en veelvuldig beluisterd:
Bijzonder weinig live gezien dit jaar, maar toch genoten van:
