Om de launch van enola te vieren, stellen onze striprecensenten deze week vijf beloftevolle jonge tekenaars aan u voor. Vandaag: Ephameron.
Hoe oud ben je?
33
Waar kom je vandaan?
Antwerpen.
Wanneer is je interesse voor strips ontstaan?
Mijn vader had enkele albums van Jacques Tardi en Moebius liggen. Als kind was ik gefascineerd door die voor mij nog te abstracte verhalen en vreemde tekeningen. Via de Leuvense stripwinkels Gobelijn en Het Besloten Land vond ik als tiener aansluiting bij Simon Bisley en Dave McKean, en toen ik voor mijn studies naar Antwerpen trok, ging er een wereld voor me open dankzij Mekanik Strip met Nicolas De Crécy, Joann Sfar, Jacques de Loustal, Edmond Baudoin en Mike Mignola. Daar haal ik nu nog steeds mijn maandelijkse dosis.
Had je als kind al talent en heeft dit geleid tot een grafische opleiding? Of ben je autodidact?
Ik volgde avondacademie en wilde daarna doorgaan met tekenen. Als kind ben je niet zo bezig met je toekomst en leef je in het hier en nu, je maakt keuzes vanuit de buik. Na mijn opleiding Schilderkunst waar mij technieken werden bijgebracht, heb ik ook nog een diploma Illustratieve Vormgeving behaald. Zo leerde ik hoe ik in opdracht werk. Het is een fijne combinatie die je nu nog in mijn werk ziet.
Welke ervaring heb je al als stripmaker?
In 2010 verscheen mijn eerste grafische novelle “Weg” bij Bries, op tekst van Pieter van Oudheusden. Daarvoor publiceerde ik een kortverhaal in INK en maakte ik enkele kortverhalen. Momenteel werk ik aan een volgend boek waarin ik de grenzen tussen strip, illustratie en typografie nog verder aftast en overschrijd.
Heb je al een eigen stijl (welke?) of ben je nog zoekende?
Ik hou ervan om de kleine dingen in het leven te vertellen. Emoties die uitvergroot worden door portretten, stille beelden, het introspectieve. Ik denk dat je door mijn herkenbare sterke lijn wel meteen kan zien welk beeld van mij is, welke techniek ik ook gebruik.
Welke voor- en nadelen zie je aan alleen werken versus werken met een andere scenarist/tekenaar?
Ik werk even graag samen met iemand anders als alleen. Wanneer ik een samenwerking aanga, doe ik dat wel alleen als beide partijen gelijkwaardig zijn. Je stimuleert elkaar dan en verwerkt elkaars meningen in je tekst of beeld. Het interessantste is wanneer dat samen kan evolueren. Ik ga niet aan de slag met een tekst die al kant en klaar af is en waarvan de schrijver al een bepaald beeld in zijn hoofd heeft dat ik als een storyboard moet uitwerken. Ik ben een kunstenaar, ik wil bij elk project weten dat ik het onderste uit de kan heb gehaald.
Wat zijn je belangrijkste invloeden?
Buiten bovengenoemde striptekenaars zijn er nog een heleboel illustratieve kunstenaars die mij inspireren, zoals Evan Hecox, Blex Bolex, Nigel Peake, Cody Hudson en Ward Zwart.
Wat zijn je toekomstplannen?
Ik ben net begonnen op Sint-Lukas Brussel als assistent Beeldverhaal, naast mijn aanstelling als assistent Illustratieve Vormgeving bij Sint Lucas Antwerpen. Momenteel staat mijn nieuwe boek bovenaan de prioriteitenlijst, een graphic novel waarin ik de ziekte van mijn vader in beeld probeer te brengen.
