De Gentse feesten brengen niet alleen een hoop toeristen, drank en smeerlapperij met zich mee, maar gelukkig ook een aangename portie muziek. De vele muziekcafés zetten elke dag hun deuren open, muzikanten van allerlei pluimage bestijgen podia doorheen de stad, en op 10 Days Off orkestreert men ondertussen lustig de dans. Niet verwonderlijk dus dat Bram Vanparys, oftewel The Bony King of Nowhere, zijn publiek uitgebreid dankt om ondanks zo’n muzikale waaier toch voor hem te kiezen. Beklagenswaardig waren we echter niet, want op het podium van de Handelsbeurs stond zondag wel heel erg veel talent te blinken.
De eer was aan het Californische Sleepy Sun om de avond te openen. Volslagen onbekend in Europa, en dat viel aan de magere opkomst makkelijk af te lezen. Onterecht, zo bleek al meteen, want de triprock die Sleepy Sun serveert is van opperbeste kwaliteit. Met lang uitgesponnen composities die meermaals aan Bardo Pond of Brightback Morning Light herinneren, zou je denken niet snel de argeloze toeschouwer te kunnen overtuigen, maar de band weet zoveel energie in zijn muziek te leggen dat verslappende concentratie uitgesloten is. Zuivere blues, psychedelica, folk en zelfs Led Zeppelin worden door de mangel gehaald en er als indrukwekkende triprock opnieuw uit tevoorschijn getoverd. De band scheerde vooral hoge toppen wanneer de nerveuze stem van Bret Constantino aangevuld werd met de loepzuivere tonen van Rachel Williams’ breekbare klaagzang, zoals op het wonderlijke “Sleepy Son”. Kortweg: klasse! Het kan nauwelijks anders of er ligt een gouden toekomst open voor deze jonge wolven.
Met Arbouretum werd de sfeer in de Handelsbeurs er niet meteen lichtvoetiger op. Dave Heumann, in een vorig leven de rechterhand van Bonnie “Prince” Billie en Cass McCombs, werkt al enkele jaren naarstig aan een eigenzinnig oeuvre van gitzwarte folk. Ook vanavond bracht Heumann zijn karakteristieke americana-folk op een ondergrond van zware gitaren. Het geluid zat prima en de sfeer die Arbouretum oproept, is zo grauw als maar kan. Wel ontbrak het de set enigszins aan spankracht, vooral doordat Heumann steevast iets net iets te lang in één en dezelfde richting doorboomde. Opvallend is overigens dat het voornamelijk de nummers van ’s mans vorige plaat (Rites of Uncovering) zijn die indruk maken, terwijl het nieuwere werk van op Song of the Pearl live evenmin als op plaat echt weet te pakken. Arbouretum geeft dan ook de indruk van een artiest op retour te zijn, veeleer dan van een groot aanstormend talent. Desalniettemin een indrukwekkende en intrigerende ervaring.
The Bony King of Nowhere speelde vandaag een thuismatch in het bloedeigen Gent. Niet dat Bram Vanparys daardoor veel minder te lijden had onder stunteligheid bij het vinden van de juiste bindteksten, maar het ging er op zijn minst allemaal wat gemoedelijker aan toe. Een klein uur lang kregen we bijna uitsluitend werk van debuut “Alas My Love” voorgeschoteld, maar hier en daar viel ook wat nieuw materiaal te rapen. Sterkhouder van het optreden was vooral de stem van de Benige en de manier waarop hij ze aansprak; de rest was enigszins bijzaak en doorgaans nogal braaf. Al te vaak bleef Vanparys net wat te dicht bij de plaat aanleunen. Het ware misschien beter geweest de band wat meer vrij spel te geven met de songs en af en toe toch wat ruimte te laten voor experiment. Nu heeft de jonge Gentse songsmid immers nog wat moeite om langere tijd te blijven boeien, ook al zijn pareltjes als “Maria” en “Favourite” overtuigende getuigen van zijn kwaliteit. Tegen het einde van het opreden vloog er gelukkig weer wat vaart in de set wanneer duidelijk de kaart van de up-tempo nummers getrokken werd. En dat het smaakte! Even dachten we zelfs dat we naar My Morning Jacket stonden te luisteren, wat als compliment wel kan tellen, denken we zo. Een indrukwekkend staaltje van Vanparys’ talent kregen we er overigens als eerste bisnummer bij, toen hij de micro links liet liggen en enkel met gitaar het aloude “Donna Donna” begeesterd ten berde bracht. Mooi! Het mag duidelijk zijn dat The Bony King of Nowhere van vele markten thuis is.
Het Boomtown festival in de Handelsbeurs en op de Kouter in Gent loopt nog tot 26 juli 2009.
