Een hart is gebroken, maar een man is terug. Een man die zijn volledige naam terug opneemt als kon hij niet anders. The Bony King is opnieuw Of Nowhere, en in “Every Road” wordt op magistrale wijze een pijnlijke split doorgeslikt.
Silent Days, zo zal de nieuwe plaat van Bram Vanparys heten, want zwijgen is wat je doet als je door de storm trekt. The Bony King Of Nowhere nam afscheid van een Grote Liefde, en moest zichzelf wel opnieuw uitvinden. Dat hoor je op “Every Road”, dat het einde van de stilte inluidt. Letterlijk: het moet plots allemaal zo kaal en naakt niet als op The Bony King Of Nowhere en Wild Flowers. Het geluid doet wat denken aan maat Douglas Firs, en dus ook aan de roadmoviecountryrock van The War On Drugs. Al zal Vanparys toch ook nooit echt een rocker worden: alles blijft onderkoeld, bloeit gewoon mooi open op het ritme van een landschap dat zich onderweg ontvouwt. En die fade-out halverwege? Gewoon even een rood licht; onvermijdelijk in onze contreien.
