Met nog een spoor van hun gig in de
Vooruit-Balzaal aan de huig, trokken we vanavond Brusselwaarts om
onze favoriete binnenlandse band nog eens aan het werk te zien.
Voor Joel Grignard was deze set in de thuishaven meteen ook dé
gelegenheid om zijn nieuwe boorling voor te stellen: My TV Is Dead,
een elektrorock-zijproject in samenwerking met Amaury Massion
(Attica). Qua performance stond dit sterk in de schaduw van de
live-bezetting van Monsoon (Grignard op elektrische gitaar, Massion
achter de microfoon en een machinale weergave van bijna alle andere
sporen), maar wat het materiaal betreft, konden we deze amuse
gueule best smaken. Het sowieso vrij catchy materiaal won aan
karakter dankzij Amaury’s stem die bij momenten lichtjes naar Eddie
Vedder loensde, en enkele spitsvondige muzikale accenten zoals het
gebruik van trompet die de elektronische backings met humane warmte
kon counteren. In september drukt My TV Is Dead hun eerste plaat en
afgaande op dit voorsmaakje zou dat wel eens een debuut om in de
gaten te houden kunnen worden.
Een halfuurtje later mocht Grignard na deze vuurdoop zijn
vertrouwde positie achter bas en cello van Monsoon innemen, dat met
luid gejuich onthaald werd. Hoewel het publiek in verhouding met de
kwaliteit nog steeds (te) klein is, is toch een gestage groei in
appreciatie te merken. Voor vanavond werd de setlist van Vooruit
grotendeels gerecycleerd met enkele aanpassingen: een inleiding die
langer op de ‘The King Of Eyes, Tits And Teeth’ fixeerde en
een paar veranderingen in de keuze van oude nummers. Met graagte
merkten we op dat het nieuwe materiaal aan kracht blijft winnen:
‘Big Dog’ staat steeds scherper en is zo uitgegroeid tot een van de
toptracks in hun oeuvre, maar ook het op plaat minder bekoorlijke
‘Time’ heeft een strakkere pasvorm gekregen. Deze tendens ging niet
op voor favoriet ‘Stories Of Love’, dat door de afwezigheid van
violiste Cathérine aan broosheid moest inboeten.
Ook voor Gardin baart oefening met betrekking tot de jongste
aanwinsten in het oeuvre klaarblijkelijk kunst, want waar ze
tijdens de CD-voorstelling in Botanique bij sommige overgangen in
de nieuwe tracks (die vaak een hoger register verkennen) nog een
slippertje beging, stond ze vanavond ondanks een lichte verkoudheid
sterker in de schoenen. Enkel in de afsluiter ‘Psychedelic
Madhouse’ was de zoektrocht naar de juiste toon na een te lage
aanzet even balanceren op een slappe koord.
Qua sfeerschepping had de lichttechnicus in ABClub de perfecte
aankleding uitgezocht: een combinatie van diepe kleuren en plaats
voor obscuriteit ondersteunde perfect een extra smerig ‘Big Dog’ en
sleepte het in de richting van de wavescene. De rode spots op haar
gelaat lieten Gardin tijdens een een ijzersterk ‘Empty’ nog meer
bezeten overkomen. Spijtig genoeg vonden enkele
overenthousiastelingen het in de tweede helft nodig om dergelijke
opgebouwde spanning na elke track te onderbreken met hysterisch
gelal dat ons steeds vroegtijdig wakker schudde uit de
onderdompeling in het scharlakenrode universum van Monsoon. Deze
frustratie kon uiteindelijk toch niet op tegen de genegenheid die
wij voor de band voelen, want hoewel de verrassingsfactoren van de
set (het bezoek van Sacha Toorop tijdens ‘Comic Strip Bubbles’ en
‘Had A Dream’ bijvoorbeeld) niet meer as such ervaren
worden, blijft het genieten om dit collectief aan het werk te
zien.
Na de festivals is Monsoon op 6 november nog te zien in CC
Brugge voor een akoestische set.
‘The King of Eyes, Tits And Teeth’ is uit bij LC
Music.
