Aangebrande grappen en seksistische prietpraat maken deel uit van het dagdagelijkse idioom van de doorsnee hiphopper, het woord idioom dan weer niet. Ook Spank Rock stak op zijn geprezen debuut YoYoYoYoYo zijn voorliefde voor de vrouwelijke anatomie niet onder stoelen of banken.
Het grote verschil met de rest van het peloton is niet alleen dat Spank Rock het geheel met (geslaagde) humor brengt maar ook dat hij zijn homoseksuele geaardheid — al beweert Santogold dat hij biseksueel is — niet verzwijgt. Dat laatste is hoe dan ook geen sinecure in het machowereldje van de hiphop, waar, zoals Sage Francis ooit treffend wist te zeggen, nochtans voldoende onderhuidse homoseksuele ondertonen te vinden zijn ("tragically ironic, suckin’ off each other’s gats & pistols").
Misschien maakt de wetenschap dat het bij Spank Rock allemaal met een korrel zout genomen mag worden zijn muziek zo aanvaardbaar, al zal de eclectische aanpak van het debuut daar net zo goed een rol in gespeeld hebben. Zonder per se anders of gedurfd te willen klinken, liet het album immers een eigenzinnige reis doorheen de geschiedenis van de hiphop horen. Op Bangers & Cash slaat Spank Rock de handen in elkaar met de twintigjarige producer Benny Blanco (die o.a. al voor Britney Spears werkte).
Het in alle richtingen stormende geluid van het debuut heeft op deze e.p. plaats gemaakt voor op electrohop steunende beats, gelardeerd met samples van de perverten van 2 Live Crew ("Me So Horny" kent u vast wel). Bangers & Cash is immers een hommage aan deze voorvechters van het vrije, vuile woord en laat dat in woord, klank en beeld (de cover is een overduidelijke knipoog naar 2 Live Crews Nasty As They Wanne Be uit 1989) duidelijk merken.
Door het veelvuldige gebruik van samples uit de 2 Live Crew-catalogus (onder meer "Hey We Want Some" in "Pu$$Y" en "Fuck Shop" en "Shake That Ass" in "Shake That") klinken de nummers eerder als een update waarbij de tracks nog steeds op de dansvloer mikken. Maar Bangers & Cash is niet zomaar een opgefriste versie van enkele van 2 Live Crews grootste successen, daarvoor gaan Spank Rock en Blanco te vrij en te inventief met het verleden om en geven ze de oude seksistische boodschap een te ironische ondertoon mee.
Met titels als "B-O-O-T-A-Y", "Pu$$Y"en "Shake That" wordt weliswaar weinig aan de verbeelding overgeladen maar echt platvloers wordt het nooit. Niet alleen zit de tong in de vijf songs stevig in de wang, daarenboven mag het vrouwelijk schoon net zo goed hun mening ter berde brengen. Vrouwelijk schoon dat zich bovendien door niemand, en zeker niet door enkele mannen, de les laat lezen. Zo valt de eerder vermelde Santogold samen met Illvia (ook gekend als Sylvia van Kudu) te horen op "B-O-O-T-A-Y", schittert Amanda Blank op "Loose" en laat Illvia opnieuw van zich horen bij "Pu$$Y".
In tegenstelling tot 2 Live Crew wordt het dus nooit echt misogyn vulgair, al balanceren de heren en dames meermaals op het randje en is de boodschap niet altijd even duidelijk. Voor een plaat die zich overduidelijk op de heupen richt (in meerdere betekenissen), mag dat echter geen struikelblok vormen. Bangers & Cash is er vooral om op te fuiven, met de niet te mis verstane boodschap "It’s all about the booty".
