Mdou Moctar :: Funeral For Justice

Mdou Moctar is boos.

Er is niet alleen de titel van het album, de hoes van Funeral For Justice windt er ook geen doekjes om: een bebloede doodskist met het silhouet van Afrika in gegraveerd, de dode vogels, de om zich heen slaande vlammenzee op de achtergrond. Op zijn nieuwe album gaat Mdou Moctar de politieke toer op, en het beeld dat hij schetst van de toestand van zijn vaderland Niger is niet rooskleurig. Tijdens de opnames vond er immers een staatsgreep plaats die ertoe leidde dat de band plots niet meer naar huis kon terugkeren en genoodzaakt was een crowdfunding op te zetten om de nodige fondsen op te halen om minstens tijdelijk in de Verenigde Staten te blijven. 

Hoewel Mdou Moctar – echte naam Mahamadou Souleymane – de frontman is, verwijst de naam ondertussen evengoed naar de band die na al die albums een hechte groep geworden is. Met Ahmoudou Madasanne op gitaar, de Amerikaanse bassist Mikey Coltun en drummer Souleymane Ibrahim is het een geoliede machine geworden. Dat ze met Funeral For Justice een tweede album op het vermaarde indielabel Matador uitbrengen, toont dat de band niet alleen liefhebbers van West-Afrikaanse bluesrock weet te bekoren, maar net zo goed de overstap naar een rockpubliek weet te maken. Dat is natuurlijk in niet onbelangrijke mate te wijten aan het gitaarspel van Moctar, dat zich ergens ophoudt tussen Van Halen en Ali Farka Touré.  

Maar er moest Mdou Moctar dus duidelijk iets van de lever. Er zijn de leiders van zijn land (en eigenlijk van talloze andere landen op het continent) die het moeten ontgelden op het titelnummer, waarin hun nepotisme en het schaamteloos vooral de belangen van rijkere landen (zoals Frankrijk en de VS) bedienen aan de kaak gesteld wordt. De roofpolitiek die oude kolonisator Frankrijk nog steeds toepast in Niger – haar natuurlijke rijkdom aan uranium is daar niet vreemd aan –  wordt in “Oh France” aan de kaak gesteld. Het gebrek aan eenheid tussen de over verschillende landen verspreide Toearegs (“Sousoume Tamacheq”, “Imajighen”) of het verwaarlozen van het Tamasheq ten voordele van het Frans door de jongere generatie (“Imouhar”): aan onderwerpen om verontwaardigd over te zijn heeft Moctar duidelijk geen gebrek. 

De muziek? Dat is nog steeds het opwindende stoofpotje van woestijnblues, stomende rock en bezwerende grooves waar de band ondertussen al een paar albums lang een patent op heeft. Met de regelmaat van de klok toont Moctar waarom hij een van de meest inventieve gitaristen van het moment is. Virtuoos, maar steeds to the point. Een prima voorbeeld is “Imouhar” – een van de beste nummers van het album – waarop een ontketende Moctar de boel aan flarden soleert. Op “Funeral For Justice” gaat de band als een stormram tekeer, zonder maar een moment de groove uit het oog te verliezen. 

Af en toe mag het echter wat rustiger. “Imajighen” drijft op een trance-achtige vibe, slotnummer “Modern Slaves” is een weemoedige klaagzang waarin hij de selectieve verontwaardiging en onverschilligheid van de buitenwereld tegenover bepaalde conflicten aan de kaak stelt. Sinds Ilana (The Creator) zit Mdou Moctar op een creatieve piek, en dit album bevestigt de status als een van de opwindendste bands van het ogenblik. Mdou Moctar is en blijft onweerstaanbaar.

Op 26 augustus speelt Mdou Moctar in het OLT Rivierenhof.

 

8
Release:
2024
Matador
Beeld:
Geert Vandepoele

verwant

Sam de Nef & Camille Camille + Phosphorescent + Mdou Moctar

26 augustus 2024OLT Rivierenhof, Deurne

Dit najaar viert Toutpartout zijn dertigste verjaardag. In het...

Pukkelpop lost affiche met Slipknot, Arctic Monkeys, Tame Impala en Cypress Hill

Het Pukkelpopfestival, dat plaatsvindt van 18 augustus tot en...

De 10 beste platen van 2021

Op veel vlakken was 2021 een doorslagje van vorig...

Mdou Moctar :: Afrique Victime

Het twee jaar geleden verschenen Ilana (The Creator) leverde...

aanraders

Eddie Chacon :: Lay Low

Thrillseekers hebben altijd al best in een grote boog...

The Veils :: Asphodels

Finn Andrews is The Veils is Finn Andrews. Zo...

Squid :: Cowards

Op hun derde album Cowards trekken de Britten van...

Adrian Crowley :: Measure of Joy

Adrian Crowley kan je moeilijk lui of gemakzuchtig noemen:...

Lambrini Girls :: Who Let The Dogs Out

De reputatie was er al, nu heeft Lambrini Girls...

recent

Father John Misty :: Heart-Shaped Box

Hopelijk is het u ontgaan, maar vandaag is het...

Jasmine.4.t :: You Are The Morning

Jasmine Cruickshank had hoogstwaarschijnlijk een boek kunnen schrijven over...

When we see Us :: BOZAR, Brussel

In BOZAR zijn honderdvijftig kunstwerken van pan-Afrikaanse kunstenaars neergestreken....

Douglas Firs

12 februari 2025Het Depot, Leuven

Met je ogen dicht waan je je bij de...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in