In de vroege lente van 2021, toen wereldwijd veel filmzalen nog gesloten waren ten gevolge van de Corona-epidemie en de noodlijdende bioscopen smeekten om titels die ze konden gebruiken om het quasi lege programma eindelijk weer mee te vullen, werd Godzilla vs. Kong de eerste prent die opnieuw de kaap van de honderd miljoen dollar aan de kassa wist te ronden. ‘Monsters die elkaar bekampen en ondertussen een stad platwalsen’ bood blijkbaar het soort spektakel dat het ideale geneesmiddel vormde om kijkers terug naar de bioscoop te lokken. We zijn drie jaar later en ondertussen werd in Japan met Godzilla Minus One de beste film uit de franchise geproduceerd sinds het origineel uit 1954, een prent die ook internationaal hoog scoorde en zelfs een Oscar in de wacht wist te slepen. Het is dus een totaal andere wereld waarop Warner Bros. een nieuwe aflevering van het ‘monsterverse’ loslaat.
Godzilla x Kong: The New Empire, begint in ieder geval niet al te fraai met een jachtpartij van de gigantische aap in de ‘holle wereld’ die ontdekt werd tijdens de vorige aflevering. De met de computer gegenereerde beelden zien er ronduit afstotelijk uit en het wil wat zeggen dat de Japanse tegenhanger vorig jaar met een fractie van het budget van deze blockbuster (dat rond de 135 miljoen dollar ligt) veel beter werk wist af te leveren op dat gebied. Het wordt er niet beter op wanneer we vervolgens onnozelheden krijgen zoals een tand van King Kong die getrokken wordt en al helemaal niet wanneer een waarlijk lelijk CGI-creatuur in de vorm van een ‘Baby Kong’ opduikt. De holle wereld blijkt immers nog veel meer geheimen te bevatten dan gedacht en dus keert een groep mensen opnieuw onder leiding van Dr. Andrews (Rebecca Hall) terug naar de parallelle aarde om er alweer monsters te gaan bestrijden en/of te vriend te maken.
Godzilla vs. Kong wist hier en daar een paar redelijke momenten te bieden, deze opvolger daarentegen brengt vooral meer van hetzelfde. Verhalend zijn er opnieuw gevechten met de zogenaamde titans, al worden die dit keer snel afgehaspeld. Op visueel vlak hebben we de onderaardse ruimtes al gezien en veel nieuws wordt er ook niet meer toegevoegd aan het ondertussen vertrouwde feit dat we Kong en Godzilla nu het scherm zien delen. The New Empire voelt daarmee vooral vermoeiend en langdradig aan. Alsof de makers zich dat realiseren (achter de camera stond opnieuw Adam Wingard) willen ze de boel wat opstoken door te pas en te onpas popsongs over de actie uit te smeren, een praktijk die onder meer Twilight Zone van Golden Earring op vreselijke wijze verhakkelt en door de gebeurtenissen heen monteert.
De grootste fout is wellicht dat zelfs Mothra, het meest poëtische creatuur uit de franchise dat in Godzilla: King of the Monsters nog de hele film wist te redden, hier volledig om zeep wordt geholpen in een duffe en flauwe finale. Dat daarbij in kleurpalet en compositie bewust geknipoogd wordt naar Mosura tai Gojira uit 1964 is mooi, maar zet eigenlijk alleen maar extra het tekort aan inspiratie in de verf waaraan deze monsterkanjer lijdt.
