De Blauwbloezen: er bulderen grote kanonnen, vaak met nieuw bloed achter de tekentafel. Zo ook Lucky Luke, die zelfs het nieuws haalde met de aankondiging van deze Een cowboy tussen het katoen.
Het was een eeuwigheid geleden dat hier nog eens een nieuwe Lucky Luke in huis gehaald werd. Morris leefde nog en zijn creatie bleek een prima eerste kennismaking met het Wilde Westen. Wisten wij als knul toen veel dat de reeks eigenlijk -sinds het wegvallen van Goscinny als scenarist- zijn beste tijd had gehad. Zoals dat gaat met reeksen die schoolkinderen tot hun core-publiek mogen rekenen, verdween de interesse in Lucky Luke later geruisloos naar de achtergrond. Dat de reeks in deze eeuw een nieuw leven had gekregen, was onopgemerkt gebleven.
Tot Lucky Luke eerder dit jaar nieuws werd. Een cowboy tussen het katoen werd aangekondigd en het feit dat slavernij in de reeks aan bod zou komen, zorgde op het hoogtepunt van de Black Lives Matter-protesten logischerwijze voor de nodige weerklank. Geprikkelde nieuwsgierigheid in combinatie met een beetje jeugdsentiment nopen een mens vervolgens terug in de armen van de kinderhelden van weleer. Hier met dat nieuwe album!
Tekenaar Achdé en scenarist Jul, het moet gezegd, slagen er prima in het visuele universum van Morris op geloofwaardige manier opnieuw tot leven te roepen. Van de letters tot de inkleuring: er is zichtbaar veel zorg besteed aan het trouw blijven aan de oorspronkelijke geest van Lucky Luke. Het is dan ook bijna een vanzelfsprekendheid dat de Daltons al op de eerste bladzijde het verhaal komen binnen gewandeld. Het viertal maakt zijn opwachting onder het waakzame oog van Bass Reeves, de marshal die ongetwijfeld zijn leven op het spel zette om de boosaardige broers in de rekenen. Reeves is bovendien zwart, wat in het Amerika van die dagen nog veel levensbedreigender was dan de Daltons.
Dat geldt zeker in een plaats als Louisiana, waar de lonesome cowboy van een bewonderaarster de grootste katoenplantage van de staat geërfd heeft. Luke komt er terecht in een wereld die hem, als cowboy uit het westen, onbekend was. Niet alleen moet hij de prairie achter zich laten ten voordele van verraderlijk moerasgebied (zoals de Daltons onderweg ontdekken), het is de racistische ingesteldheid van de lokale bewoners, en de winstgevende katoenindustrie die op dat racisme gebouwd is, die Luke het meest uit zijn lood slaan.
Zowaar: afgaand op deze eerste proever, valt het prima mee met de voortzetting van Lucky Luke. Ook het aansnijden een actueel thema blijkt best te werken, waarbij het enige schokkende er eigenlijk in bestaat dat “actueel” zowel op vandaag als op het moment dat het album zich afspeelt (eind 19de eeuw) kan slaan.
Achdé en Jul slagen er in een verhaal te brengen dat noch geforceerd noch drammerig aandoet en dat zich vooral laat opmerken door het trouw blijven aan het karakter van Lucky Luke. Als vanouds is er dan ook de nodige nonsensicale humor in het album te vinden. Bovendien krijgen Mark Twains meest legendarische creaties een kleine gastrol. Het resultaat: een speels, en bij momenten serieus album dat vermoedelijk door een veel jongere versie van onszelf eveneens prima gesmaakt zou worden.
