De Antwerpse stripuitgeverij Bries heeft er een handje van weg om verrassende strips en buiten de lijntjes kleurende verhalen uit te brengen. Het striphuis van vertrouwen lanceerde in het verleden niet alleen mee de carrière van Pieter De Poortere (Boerke), maar ook die van Olivier Schrauwen en Simon Spruyt. Daarnaast herbergt de uitgeverij uiteenlopend volk als Brecht Vandenbroucke, Wlide Vercknocke, Lukas Verstraete en vele anderen. Een opvallende gelijkenis tussen de artiesten die bij Bries onderdak vonden, was en is de manier waarop ze buiten de geijkte en meer commerciële stripwereld hun eigen weg zoeken.
Voor Bries’ artiesten betekent die eigenheid vaak ook een heel uitgesproken en veeleer niet-commerciële visie die zich moeilijk laat vertalen naar een breder strippubliek. Een opvallende uitzondering daarop lijkt echter de Franse Matthias Picard te zijn, wiens werk zich in de eerste plaats tot een jong publiek richt. Nochtans leek het aanvankelijk anders uit te draaien. In het in 2011 verschenen stripdebuut van Picard, Jeanine, figureerde Picard immers niet alleen zelf, hij verleende ook zijn stem en tekenpen aan zijn toenmalige buurvrouw in Straatsburg: een zestigjarige prostituee die nog in Algerije had gewoond, dat toen onder Frans koloniaal bewind stond. De strip verraadde wel al Picards voorliefde voor pentekeningen en vormde een semibreuk met de manier waarop hij in La comète (2010) samen met Donatien Mary illustraties voorzag bij de tekst en het verhaal van Didier de Calan.
In Vlaanderen is Picard evenwel vooral bekend door Jim Curious, van wie in 2014 een eerste strip verscheen: Reis naar de diepten van de oceaan. Het verhaal laat zich eenvoudig vertellen: Jim Curious, gekleed in een vooroorlogs diepzeeduikpak, besluit de zee te verkennen en duikt steeds verder naar de diepste oceanen. Daarbij ontmoet hij fascinerende (diep)zeewezens en bijwijlen haast buitenaardse flora. De woordeloze strip dankt zijn kracht aan de verbeelding van Picard en de manier waarop hij met zwarte pennenstreken de hele onderwaterwereld in beeld brengt. Zonder zich te buiten te gaan aan onwaarschijnlijke taferelen weet hij toch een fantasierijke wereld te creëren die zowel kinderen als volwassenen aanspreekt.
De kers op de taart daarbij vormt een oeroud 3D-effect dat opgeroepen wordt door een blauw/roodprocedé dat dankzij het bijgevoegde brilletje de nodige (illusie van) diepgang oproept. Die oude techniek past niet geheel verbazingwekkend uitstekend bij de manier waarop Picard de wereld van Curious vormgeeft, die meer dan leentjebuur speelt bij de verhalen van Jules Verne. In die optiek is Jim Curious dan ook voer voor nostalgici, al mag niet ontkend worden dat wat ooit modern en vernieuwend was in tussentijd een vorm van tijdloosheid verworven heeft, waar de strip schaamteloos (maar ook intelligent) gebruik van maakte. Dat Reis naar de diepten van de oceaan geen toevalstreffer was, bewijst Picard met de opvolger Tocht door de jungle, waar Curious nog steeds gehesen in zijn duikpak de wonderlijke wereld van de jungle doorkruist.
Net als in het eerste verhaal toont Picard zich hier een uitstekend verteller die verwondering op zijn tocht laat primeren en kiest voor een haast prehistorisch en dichtbegroeid oerwoud dat niet alleen een betoverend dierenrijk tevoorschijn haalt maar langs verloren gegane beschavingen ook subtiele maatschappijkritiek en bezorgheid om het klimaat verbergt. Opnieuw voegt de 3D-beleving een extra laagje aan het geheel toe, maar is het vooral Picards eigen verbeelding en uitwerking die de strip de moeite van het (her)lezen waard maakt. De tekenlijnen ogen vaak eenvoudig, wat van Curious meteen ook een open en sympathiek personage maakt, al zijn er voldoende momenten waar de hand van een meester via gedetailleerde tekeningen treffend aantoont dat hij complexer werk evenzeer moeiteloos aankan.
Tocht door de jungle bevestigt wat Reis naar de diepten van de oceaan al liet vermoeden: Picard weet met een minimum aan vertelkracht maar een maximum aan verbeelding een bekende maar niet-alledaagse wereld op te roepen waar kinderlijke verwondering hand in hand gaat met een illustratieve zeggingskracht. De hang naar nostalgie voelt nergens vals aan, terwijl het klassieke 3D-brilletje het geheel een extra beleving meegeeft. Hoewel het verhaal in de eerste plaats een jong publiek zal aanspreken door zijn eenvoud, weet het evenzeer de volwassen lezer aan te spreken en diens verbeelding te prikkelen. Dat net uitgeverij Bries deze strips uitbrengt, mag paradoxaal heten, maar is evenzeer een nieuwe bevestiging dat het striphuis kwaliteit laat primeren.
