Op studioalbum nummer 16 bouwen de Cowboy Junkies verder op hun beproefd recept. Dat is er gelukkig eentje dat nog altijd aanslaat.
Dat heb je dan voor als je een klassieker maakt die niet alleen als een referentiepunt in je eigen carrière geldt, maar als een van de langspelers die er in een heel decennium bovenuit stak. Elk nieuw album dat je daarna maakt wordt er steeds tegen afgewogen als ware dat album een nulpunt waarmee alles dient vergeleken te worden. In het geval van de Cowboy Junkies is dat album uiteraard The Trinity Sessions, waarmee de Canadese band in 1988 een deel van de fundering legde waarop daarna het alt. country genre gebouwd werd. De beklemmende, ingetogen sfeer van dat album werd deels geboren uit noodzaak, maar ook beïnvloed door de opnamelocatie: de Holy Trinity kerk in Toronto. The Trinity Sessions wordt nog altijd best gesavoureerd op een gure herfstdag terwijl een ijzige Noordooster de regen tegen de ramen doet tikken.
32 jaar zijn er ondertussen verstreken sinds het debuutalbum van de band verscheen maar de samenstelling van de band is al die tijd ongewijzigd gebleven. Broers en zus Michael (gitaar), Margo (zang) en Peter (drums) Timmins worden nog altijd bijgestaan door bassist Alan Anton. Die continuïteit uit zich in het werk van de band die eigenlijk geen grote veranderingen heeft gekend in de loop der tijd. Nadat de band in het begin van dit decennium plots vier albums in drie jaar uitbracht in hun zogenaamde Nomad Series werd het plots stil rond de Cowboy Junkies wat betreft nieuw studiowerk. Met deze All That Reckoning is er nu voor het eerst in zes jaar nog eens nieuw werk van de Canadezen.
Opener “All That Reckoning, Part 1” is meteen zo’n typische ingetogen Cowboy Junkies-song. De rustige, ietwat dreigende sfeer die in het nummer hangt, gecombineerd met de nog altijd prachtige zang van Margo Timmons zorgt meteen voor herkenning. Nog beter is “When We Arrive”, een nummer dat op het eerste gehoor bedrieglijk eenvoudig lijkt maar pas na herhaalde luisterbeurten verschillende lagen prijsgeeft. Datzelfde zit ook in “The Things We Do To Each Other” al is dat een van de nummers waarin songschrijver Michael Timmins een maatschappelijke boodschap brengt. Want hoewel het merendeel van de nummers eerder beschouwelijk zijn, wordt hier en daar de blik wel op de ruimere wereld gericht.
“Sing me a song about life in America / Sing me a song of love / Sing me a song about life in your neighbourhood” klinkt het in “Sing Me A Song” een nummer waarin de gitaren wat vuiler mogen klinken, waarin de band ongegeneerd aan het rocken gaat. Want dat gaat de band nog altijd goed af. Het is een nummer dat op meerdere manieren als catharsis dienst doet. Op “Missing Children” is het dan weer de woede die lijkt te overheersen.
Maar het zijn toch vooral de rustige nummers die het album dragen. Van de onderhuidse spanning die door “Mountain Stream” waait of de rustige piano van “Shining Teeth”, de Junkies tonen zich nog altijd meester van de uitgepuurde, minimalistische countryfolk. Op het einde volgt er nog een pittige herneming van “All That Reckoning, Part II” en het folkie “The Possessed” maar tegen dan is het al lang duidelijk. Met All That Reckoning levert de band weerom een uitstekend album af.
Op 18 november treedt de band op in Het Depot (Leuven).
