Het moest er eens van komen. Steve Earle keert terug naar zijn muzikale roots en serveert een stevige lap onversneden country.
De jonge Steve Earle kwam in de jaren 70 in Nashville aan op het moment dat de zogenaamde outlaw-country er haar hoogtepunt kende. Artiesten als Waylon Jennings en Willie Nelson, die al een zekere renommée hadden in de muziekwereld, waren er in geslaagd om zich uit het keurslijf te wringen waar de studiobonzen hen tot dan toe in hielden. Naast deze grote namen was er een hele reeks artiesten die vanop de zijlijn nagels in de doodskist van de gestroomlijnde country hamerden zoals Jeffrey Jeff Walker, David Allen Coe, Billy Joe Shaver en Townes Van Zandt. Met So You Wannabe An Outlaw brengt Steve Earle nu een ode aan die hele scene, en meer in het bijzonder aan Waylon Jennings.
Het is overigens niet de eerste keer dat Steve Earle een genre-oefening doet op een album. In 1999 stortte hij zich samen met de Del McCoury Band op bluegrass met carrièrehoogtepunt The Mountain als resultaat. Zijn vorige album, Terraplane, was dan weer een exploratie van the blues waarin hij zijn (zevende) echtscheiding van zich afschreef. Daarnaast was er nog Townes, het eerbetoon aan zijn bloedbroeder Townes Van Zandt waarmee hij bevriend raakte toen hij als jonge muzikant in Nashville zijn weg zocht.
Met So You Wannabe An Outlaw brengt Earle zijn country-plaat uit. Want al wordt hij vaak tot een van de grondleggers van de alt-country gerekend, naar pure country moest je tot op heden serieus zoeken op zijn albums. Al moet er meteen de kanttekening gemaakt worden dat de muziek die Earle hier brengt veel rauwer is dan hetgeen Waylon Jennings bracht op zijn klassieke platen uit de jaren 70, die vaak nog gekenmerkt werden door een exuberante en gepolijste instrumentatie.
In het titelnummer brengt Earle een waarschuwing dat de harde realiteit van het leven als outlaw niet meteen overeenkomt met het romantische ideaalbeeld ervan. Een toepasselijke gastrol is hier weggelegd voor Willie Nelson. Het dichtst bij pure country komen we pas tegen het einde van het album dankzij de klassieke country-twang spat van nummers als “You Broke My Heart” en “Walkin’ In L.A.”. Dat country kan swingen als de beesten blijkt uit “The Firebreak Line”, dat het heroïsche verhaal vertelt van de legendarische brandweerman Ed Pulaski tijdens de Great Oregon Fire in 1910.
Was voorganger Terraplane het album waarin hij zijn scheiding van muzikante Allison Moorer therapeutisch van zich afschreef, dan blijkt hier dat het verlies nog niet helemaal verwerkt is. “Lookin’ For A Woman” is een melancholische break-up song, waar de pedal steel voor een extra laag tristesse zorgt. Maar ook “This Is How it Ends” — het op elk Earle album aanwezige obligate duet, deze keer met Miranda Lambert — en het al eerder vernoemde “You Broke My Heart” zijn ballades voor het bal der gebroken harten.
Groezelige rock is er ook terug te vinden op het album. Het sterke “Fixin’ To Die” is het verhaal van de helletocht naar de elektrische stoel. Maar het is toch vooral het album van de schommelstoel op de front porch, van de Stetson en de chopper. “News From Colorado” is zo’n rustig wiegend countrynummer en zoals het een countrynummer betaamt is het nieuws dat uit Colorado komt hier nooit goed. Met “Sunset Highway” zitten we nog altijd op de front porch, maar nu is het een mooie zomeravond en de toekomst ziet er goed uit. Helemaal op het einde staat er nog een buitenbeentje: “Goodbye Michelangelo” is een pakkend eerbetoon aan zijn vorig jaar overleden mentor Guy Clark (“Goodbye maestro, fare thee well /Gone to heaven, been to hell”).
Was het album dat hij vorig jaar met Shawn Colvin uitbracht een wat overbodig tussendoortje dan is So You Wannabe An Outlaw weer een mooie aanvulling aan het oeuvre van Steve Earle. Een dat bewijst dat hij op zijn 62e nog steeds niet uitverteld is.
