Wat vermag een vrouw onder mannelijke ogen? Laura Marling’s emotionele bespiegelingen over vrouw-zijn in een masculiene wereld weten het hart moeiteloos te raken.
‘’Geloof je dat het leven geen andere zin heeft dan de passie, die op een dag ons hart, onze ziel en ons lichaam doordringt, en dan eeuwig blijft branden tot de dood?’’ Met die woorden zou Laura Marling ongetwijfeld haar laatste nieuwe album Semper Femina kunnen aanprijzen, maar het gekozen citaat is ontleend aan de literaire geestdrift van de Hongaarse schrijver Sándor Márai. Zijn magnum opus Gloed is de perfecte metgezel voor een muzikale ontdekkingsreis in de diepste krochten van Marlings hart en ziel. Semper Femina, of het-altijd-vrouw-zijn, is een knooppunt waar twee slagaders samenvloeien: Marling vertelt haar eigen verhaal van depressie en existentiële twijfel over haar vrouwelijkheid met subtiele reflecties over genderrollen in de hedendaagse samenleving. Onder het mom van folk verheft de Britse muzikant de dunne grens tussen liefde, romantiek en seks tot een artistieke puls.
Ondanks de beladen thematiek hoort Semper Femina volledig thuis in Marlings canon. Met een mengeling van akoestische instrumenten (let vooral op de uitstekende arrangementen van Rob Moose, een getalenteerd multi-instrumentalist uit de stal van Antony and the Johnsons en Sufjan Stevens) en gecamoufleerde teksten die het hart moeiteloos ontwapenen, volgt Marlings zesde plaat getrouw een reeds beproefde succesformule. Onderhuids schuilt echter een artiest die opnieuw een stap richting muzikale diepgang en persoonlijke ontwikkeling heeft gezet. ‘’Nouell’ luistert de eerste maal als een klassiek vormgegeven folksong, maar onthult zich na meermaals beluisteren als een verhaal van pijn en verborgen verlangen. Het is Marling zelf die haar eigen stijl best weet te omschrijven: ‘’She speaks a word which gently turns/To perfect metaphor’’.
Laura Marling is al van jongs af aan welbespraakt, maar met Semper Femina slaagt ze erin om zowel het particuliere als universele van de menselijke conditie in haar teksten te bevatten. Bij ‘’Soothing’’, beginnend met een heerlijke dialoog tussen stem en contrabas, verwijst Marling naar een relationele breuk met een zinsnede die een Bijbelse betekenis verhult: ‘’I banish you with love’’. Het gewone en buitengewone vinden een uitweg in negen, thematisch verbonden, maar makkelijk te onderscheiden songs. De prikkelende gitaarlick van ‘’Don’t Pass Me By’’ creëert het gepaste timbre voor het geleden verdriet en de noodzaak van het verder gaan. De veelvuldige referenties aan ‘’She’’ verwijzen zowel naar Marling als iedere vrouw op de aardbodem.
Hoewel ze gedreven is door een artistieke diepgang, vervalt Marling nooit in het intellectualiseren van haar boodschap. Semper Femina is veeleer een verzameling van gedichten dan een cerebraal relaas over masculiniteit en de mannelijke blik in haar leven. Het politieke is afwezig. In ruil krijg je een veelheid van prachtige zinnetjes als”Must every heart break/Like a wave on the bay’’ (‘’Always This Way’’). Af en toe zit er pit in de cadans van Semper Femina, van een emotionele kolk in ‘’Next Time’’ tot de lieflijke dreun in ‘’Nothing, Not Nearly’’. Marling overtuigt ons om liefde voortaan als een vorm van bevrijding te zien.
‘‘We’ve not got long, you know/To bask in the afterglow/Once it’s gone it’s gone’’. Het is de langzaam verdwijnende nagloed van Semper Femina die ons ontroerd achterlaat. Onwerkelijk, te bedenken dat Marling op haar zevenentwintigste een dergelijk palmares van emotionele bespiegelingen kan voorleggen. Laat die passie eeuwig branden.
