Craig Thompson :: Huiselijke Star Wars

Craig Thompson is on the road. Nu zijn nieuwe boek, na opnieuw jaren nagelbijten, eindelijk af is, doet de auteur die zichzelf op de kaart zette met Blankets wat een beetje striptekenaar vandaag moet doen: de baan op gaan en zijn lezers veroveren. Enkele Belgische pitstops konden niet ontbreken.

“Het was interessant om gisterenavond boeken te signeren in Leuven. Ik was hier al eens eerder geweest en na de sessie zijn we enkele biertjes gaan drinken, wat ik vanmorgen kon voelen”, bekent de auteur, die vooral blij was om lezers met zijn nieuwe boek te zien. Ruimtekruimels heet het in de Nederlandse vertaling, die nu in de winkel ligt.
“Dat maakte het gisterenavond eveneens boeiend: nog niemand had het boek gelezen, enkele uitzonderingen die de Amerikaanse editie gekocht hadden buiten beschouwing gelaten. Tegen het einde van deze Europese tournee, over enkele weken, zal Ruimtekruimels ook voor de lezers geen onbekend gegeven meer zijn.”

enola: Het is een verrassend boek geworden.
Craig Thompson: “Ik wou vooral een boek maken dat toegankelijk is voor jonge lezers. Al is Ruimtekruimels niet louter een kinderboek, het is toegankelijk voor alle leeftijden. Zodra ik wist dat ik een boek op het oog had dat kinderen zou aanspreken, was het mijn natuurlijke instinct om het verhaal in de ruimte te situeren.”
“De setting is heel anders dan bij Blankets en Habibi, maar tegelijk zijn er ook heel wat gelijkenissen: de sneeuwlandschappen van Blankets en de woestijn van Habibi, zo erg verschillen beiden niet van de ruimte die nu het decor vormt. Telkens gaat het om eenzelfde soort open ruimte, een uitnodigende, flexibele speeltuin.”

enola: Vooral dat laatste: iedereen heeft een vrij accuraat beeld van de woestijn in zijn hoofd, maar wanneer je ruimte tekent, heb je carte blanche.
Thompson: “Dat was het plezier: elk detail kunnen verzinnen, alles tekenen wat ik wou. Al vertraagt dat het werk soms. Je moet elke beslissing overdenken. Maar langs de andere kant hoef je geen tijd door te brengen op Google Images om te weten hoe iets eruit ziet.”

“Ik zou een job als conceptdesigner best zien zitten. Het is zeer leuk om creaturen en ruimteschepen uit te denken. Ik hield bijvoorbeeld van sleepboten. Het is vervolgens makkelijk om ze voor te stellen als ruimteschepen. Voor de interieurs kan je dan weer elementen van duikboten combineren met materiaal dat je doorgaans op bouwwerven of boerderijen ziet.”

enola: Dat maakt het verhaal apart: het is een ruimteverhaal, maar tegelijk ook niet.
Thompson: “Als dit zich al in een galaxy far, far away afspeelt, dan is het eigenlijk vooral in de jaren 1980, in het landelijke Wisconsin van die tijd. Het is deels ingegeven door die plaats, waar ik twintig jaar gewoond heb. Maar evengoed door bijvoorbeeld een vissersstadje aan de kust van Oregon.”
“Als je het in het hier en nu zou situeren, zou de vaderfiguur waarschijnlijk in de offshore drilling aan de slag zijn. Dat verhaal zou misschien ook tof zijn om te tekenen, maar het zou ook snel te politiek overkomen, wat niet mijn bedoeling is. Het milieuthema is belangrijk, maar ik wil geen bepaalde agenda doordrukken.”
“Het zou bovendien over enkele jaren mogelijk al gedateerd zijn, wanneer het zich echt in de fracking-wereld zou afspelen.”

enola: Toch loopt er een personage in rond dat Mr. Tinder heet.
Thompson: “Toen ik dat personage verzon, heb ik het genoemd naar Jeremy Tinder, een vriend van me die ook cartoonist is. Ik heb geprobeerd het personage er zo te laten uitzien alsof hij het getekend zou hebben, als hommage aan zijn stijl. Op dat ogenblik was er nog geen sprake van de gelijknamige datingapp. Hopelijk verdwijnt die weldra opnieuw, zodat de associatie ook wegvalt.”

enola: Duiken er wel vaker mensen uit je omgeving in je werk op?
Thompson: “In elk boek zijn er wel kleine knipogen, maar nog nooit zo uitgebreid als nu, al heb ik geen idee hoe dat zo gekomen is. Het gezin dat op de cover staat, is gebaseerd op twee vrienden uit Portland, die een vijftal jaar geleden een dochtertje, Violet, kregen. Zo zitten er nog een aantal inside jokes in die slechts een handvol mensen zullen herkennen.”

enola: Zit er veel van jezelf in? Blankets, waarmee je doorbrak, was immers zeer autobiografisch.
Thompson: “Het personage dat het meest op mij lijkt, is de kip Eliott. Het gevoelige, neurotische figuurtje, maar dat is het ook.”
“Op zich is het makkelijker om een autobiografisch boek te schrijven, omdat de details dan al aanwezig zijn. Het komt er in dat geval voornamelijk op aan ze te monteren en een compositie uit te denken. Met fictief werk zijn de mogelijkheden echter eindeloos. De vrijheid die dat met zich meebracht, werkte bij momenten verlammend tijdens het maken van Habibi. Dan wist ik niet welke richting ik moest kiezen. Bij Ruimtekruimels had ik daar geen last meer van. Het was meer speels opgevat en ik had meer structuur: op elke pagina moest iets grappig staan en het verhaal moest behoorlijk rechtlijnig verlopen, met het oog op jonge lezers.”

enola: Is dat een hindernis bij het schrijven van een verhaal, dat het ook voor kinderen te begrijpen moet zijn?
Thompson: “Ik heb me nooit zorgen gemaakt dat het te ingewikkeld zou zijn. Omdat ik weet dat kinderen er best van houden om op die manier uitgedaagd te worden. Ik hield er althans als kind absoluut van, en als volwassene ook nog trouwens, om iets te lezen dat mijn petje te boven ging. Ik herinner me dat ik als kind vooral van strips hield die net iets te gesofisticeerd voor me waren.”

enola: Zou de jonge Craig van Ruimtekruimels gehouden hebben?
Thompson: “Hij zou er echt into zijn. Ik heb namelijk de negenjarige jongen die ik ooit was als referentie genomen, en zijn favoriete ding was de ruimte. Daardoor is het een beetje Star Wars geworden, maar dan zonder de politieke oorlogvoering. Die epische spacebattles vond ik altijd al saai. Ik had meer interesse in het huiselijke, gezellige aspect van Star Wars, zoals Luke Skywalker die rondhangt in Yoda’s hut en er een bord vreemde soep oplepelt.”

enola: In tegenstelling tot andere verhalen die zich in de ruimte afspelen, blijf je ook ver weg van allerhande technische snufjes.
Thompson: “Ik hou er niet van. Daarom speelt het verhaal zich ergens af waar je alleen die robuuste, industriële technologie hebt. In de wereld van Ruimtekruimels bestaan gsm’s niet. Ik weet ook niet goed hoe ik ermee moet omgaan, want eigenlijk heb ik er in mijn eigen werk nog niet veel mee te maken gehad. Maar ik vind het zelf verschrikkelijk als er in verhalen, zowel in strips als films, scènes zitten waarin personages berichten versturen. Het ziet er ook zo snel gedateerd uit. Als je nu een hedendaags tekstbericht in beeld brengt, zorgt dat ervoor dat je verhaal in 2020 er al heel oubollig zal uitzien. Horrorfilms zijn bijvoorbeeld compleet om zeep geholpen door de komst van gsm’s. Je kan toch niet in elke film je personage z’n gsm laten stukgaan als de killer er aan komt? (denkt na) Oh man. Als dit maar niet gaat wegen op mijn volgende project. Misschien moet ik maar helemaal het fantasygenre in duiken.”

enola: Heb je al een idee van wat hierna komt?
Thompson: “Tegen dat ik op een boektournee als deze vertrek, is het volgende project zich doorgaans volop in mijn hoofd aan het ontwikkelen. Ditmaal is dat nog niet het geval. Ik ben recent van Portland, Oregon naar L.A. verhuisd, wat redelijk veel tijd in beslag nam en nu zit ik in een fase waarin ik geen idee heb wat het volgende wordt waaraan ik ga werken. Ik weet zelfs niet in wat voor format ik het wil doen. Misschien is het wel tijd voor iets serieachtig, desnoods als webcomic. Het kan een Amerikaanse comic van twintig pagina’s worden of een traditionele Europese strip van 48 pagina’s. Het zou fijn zijn om gewoon iets uit mijn hoofd te tekenen, vijf pagina’s per dag, zonder er al te veel bij na te denken. Dat kan interessant zijn, of afschuwelijk uitdraaien.”

enola: Blankets blijft voor velen het referentiepunt in je oeuvre, waartegen alles wat je publiceert, wordt afgewogen. Stoort je dat?
Thompson: “Daar vraag je wat. Ik weet niet of ik het erg vind. Soms wel misschien, maar op andere momenten ben ik blij dat ik tenminste één boek heb dat voor sommige lezers zo belangrijk is.”

“De laatste jaren van zijn leven was ik bevriend met Maurice Sendak, de auteur van Where The Wild Things Are. Hij was heel gefrustreerd dat net dat boek, dat hij schreef toen hij begin dertig was, zo’n succes werd en hij diezelfde mate van succes niet meer heeft weten te evenaren, terwijl hij zelf zijn andere boeken als beter beschouwde. Maar het is wel dankzij Wild Things dat z’n carrière een boost gekregen heeft en hij die andere boeken heeft kunnen maken.”
“Ik vraag me soms af met wat voor een gevoel Bill Watterson rondloopt. Met Calvin & Hobbes heeft hij een perfecte strip gemaakt, maar dat is ondertussen twintig jaar geleden. Zit die man op een grote stapel ongepubliceerde strips? Dat zou fantastisch zijn. Zelfs al gaat het om materiaal dat minder goed is dan Calvin & Hobbes, ik zou het op z’n minst interessant vinden om het te bekijken.”
“Of ik ooit zo’n J.D. Salinger-achtige verdwijntruc zou overwegen? Geen idee. Blankets is weliswaar nog altijd mijn meest positief ontvangen boek, maar ik sta er ondertussen iets verder af. Ik ben met dat boek begonnen toen ik 23 was, dat is bijna twintig jaar geleden. Ik kan me ondertussen loskoppelen van de persoon die ik toen was. Bovendien is het inspirerend om nu, voor het eerst, rijen kinderen te zien aanschuiven voor signeersessies. Ze zitten en liggen allemaal op de vloer je boek te lezen terwijl ze wachten. En dat is het beste compliment dat je als auteur kan krijgen.”

Release:
2016
http://www.craigthompsonbooks.com/
Casterman

recent

Gabriel Rios

14 februari 2025Het Depot, Leuven

Met Playa Negra trakteerde Gabriel Rios ons in de...

Heartworms :: Glutton For Punishment

Ze schaafde er bijna drie jaar aan, maar haar...

Milan Hulsing :: Voetsporen. 5 verhalen van Karel Čapek

Milan Hulsings nieuwste strip is een bewerking van vijf...

Father John Misty :: Heart-Shaped Box

Hopelijk is het u ontgaan, maar vandaag is het...

verwant

Craig Thompson :: Ruimtekruimels

Craig Thompson heeft een écht kinderboek gemaakt. En tegelijk...

Habibi (Thompson)

Habibi luidt de grote terugkeer in van Craig Thompson....

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in