Fans van folk en andere zachtaardige, karaktervolle klanken worden in ons landje dit jaar hoe langer hoe meer verwend. Na King Dalton, Eriksson Delcroix en You Raskal You, is Birds That Change Colour de volgende folk geïnspireerde band die een uiterst fijn album uitbrengt.
Als The Broken Circle Bluegrass Band Nashville naar u toebrengt, dan doet Birds That Change Colour dat met het Schotland van The Incredible String Band, of de range van Neil Young. Begonnen als een slaapkamerproject van Koen Kohlbacher — onder sommige misschien bekend als de safariman in het dierenprogramma van Stafke Coppens — , is het sinds 2011 uitgegroeid tot een echte band met vermaarde muzikanten als David Schroyen (Millionaire) en Christophe Albertijn (Zita Swoon). Niet veel later werd On Recording The Sun geboren, een puike plaat die bol stond van de psychfolk die verwijst naar Britse voorbeelden als Syd Barrett en vooral The Beatles, maar evengoed naar de betere Amerikaanse folk — ook de bandnaam heeft zijn Amerikaanse oorsprong, meer bepaald bij schrijver Jack Kerouac.
Later kwamen daar nog Laïs-zangeressen Nathalie Delcroix en Jorrun Bauweraerts bij om de nummers ook live nog wat kracht bij te zetten. Kwestie van het niet te ver te zoeken, maar zo werd Birds That Change Colour bijna een folksupergroep. Voor de opnames van On Recording Birds middenin de Ardense bossen introduceerde hij weer nieuwe gezichten zoals zangeres Naomi Sijmons (Reena Riot), gitarist Niels Hendrix (Fence) en Tomas De Smet (King Dalton), die zich ontfermde over de contrabas. Geïnspireerd door de field recordings van Alan Lomax werd het daar in het gras en tussen de vogeltjes een gezellige boel, maar levert de Belgische Crosby, Stills, Nash & Young ook sterke nummers af?
Laat “Boating Song” maar gewoon die perfecte, sfeervolle intro zijn, want met “Dew” wordt de lat meteen hoog gelegd. De stemmen van nachtegalen Delcroix en Sijmons en spannende violen vormen een organisch geheel. We kunnen ons dan ook moeilijk inbeelden dat ook het Neil Young-achtige “The Beach Boys” of “The Honest Ghost”, nog zo’n mooi tokkelnummer, zomaar aan de schrijftafel is ontstaan. Bij Birds That Change Colour komt een nummer plots met de regen uit de lucht gevallen, bij voorkeur bij de avondzon in het gras. Of dat denken we toch zeker bij “Rock Island Line”, een rijk kampvuurlied met meer dan alleen een zeker swinggehalte.
Onze favoriet van On Recordings Birds heeft ook een hoog Neil Young-gehalte: het bezwerend mooie “Songs Til May” dat uitgroeit tot een psychedelische jam, die op zijn beurt doet denken aan het beste van Birds That Change Colours debuutplaat. In “State Of Confusion” hoor je dan weer het best de authenticiteit van de opnames midden in de natuur, hoewel het nummer muzikaal wat minder te bieden heeft. Daarna gaat het een beetje bergaf met het redelijke korte “June” en “Ask The Gallows”, al is dat maar omdat ze niet kunnen tippen aan “My Love” (die wurlitzer!), dat iets weg heeft van het vroege Pink Floyd.
Birds That Change Colour staat meer dan vroeger met beide voeten in de folktraditie. Misschien vinden we het toch wel een beetje jammer dat het psychedelische er een beetje uit is en de rock-’n-roll van vroeger ver te zoeken is. Anderzijds, On Recordings Birds bevat meer dan genoeg folknummers om van te snoepen en die fans van de Neil Young van de vroege jaren zeventig, over Bonnie Prince Billy-fans tot fans van Bill Callahan zullen aanspreken. En zo’n warm plaatje zullen we sowieso kunnen gebruiken wanneer de herfst weer aanbreekt.
Birds That Change Colour stelt On Recording Birds op donderdag 11 september voor in De Roma in Antwerpen.