Van 10 tot 12 april strijkt er naar jaarlijkse gewoonte weer een zwerm stoner-, doom- en sludgefanaten uit alle hoeken van de wereld neer in het Nederlandse Tilburg voor de inmiddels zestiende editie van het Roadburnfestival in de 013. Maar meer nog dan een gezellige stadspicknick, staat Roadburn geboekstaafd als één van de meest toonaangevende metalfestivals ter wereld. Net zoals alle jaren is de hele zwik weer hopeloos uitverkocht en voor de eerste keer zijn ook alle kaarten voor het Afterburner-event op zondag allemaal de deur uit. Het hele programma afstruinen is ook nu weer schier onmogelijk: op drie dagen worden er meer dan 80 acts doorgehengst, en daar zitten evenveel kleppers als nieuwe, spannende namen tussen. Enola pikt alvast voor u de lekkerste brokken uit de sludgepap.
Donderdag 10 april
Nothing
Wat doe je als je vrijgelaten wordt uit de gevangenis? Juist ja, een shoegazeband oprichten! De ontstaansgeschiedenis van Nothing is op zijn minst opmerkelijk te noemen –frontman Domenic Palermo was ooit betrokken bij een steekpartij –, de meeslepende sound van de band heeft een iets meer logische oorsprong, bij bands als Slowdive en My Bloody Valentine. Het pas verschenen debuut Guilty Of Everything was misschien zelfs de plaat die Kevin Shields en co hadden moeten maken. Roadburn laat de vier mannen van Nothing speciaal overvliegen uit Philadelphia voor hun live-debuut in Europa. Bereid u al maar voor op een hels luid optreden waarbij een weemoedige stem en een stortvloed van zware distortiongitaren centraal staan.
Conan
Even bruut en lomp als de film, en maakt minstens evenveel slachtoffers: deze doomband van over het kanaal kan zijn naam niet beter gekozen hebben. Verwacht u aan gitaren waarvan u spontaan een liesbreuk krijgt, baslijnen die uw middenriff doen daveren, drums waarvan uw trommelvliezen zullen vaporiseren en oerschreeuwen die de opperbeste primaat in u naar boven zullen halen. Hun laatste plaat Blood Eagle is zelfs zo nòg harder dan hun vorige platen, dus dat belooft voor de infrastructuur van het Patronaat.
ASG
In de Verenigde Staten is deze band al een relatief grote undergroundnaam, maar Europa moet ASG (voluit All Systems Go) nog leren kennen. Uiteraad was Roadburn een van de eerste festival in onze contreien die het viertal uit North Carolina boekte. De perfecte aanleiding daarvoor was het vorig jaar verschenen Blood Drive, een heerlijke met punk, hardrock grunge geïnjecteerde stonerplaat die zich gerust met recentste releases van Baroness, Truckfighters en Kylesa kan meten. Mis deze moderne stonertopper niet voor hij een grotere naam wordt. En als u de luchtgitaar tijdens zijn optreden niet bovenhaalt, weten we het niet meer.
Crowbar
Kijk eens aan! nonkel Kirk zakt ook af naar Tilburg! Kirk Windstein kan zichzelf zonder blozen letterlijk en figuurlijk een metalmonument noemen. De loebas uit New Orleans stond aan de wieg van crossoverband Shellshock, en stichtte samen met ex-Panterafrontman Phil Anselmo het fenomenale Down. Maar Windsteins eigen band Crowbar produceert ook al meer dan twintig jaar eersteklas sludgemetal. Na een relatieve windstilte in het vorige decennium heeft Windstein er weer helemaal zin in, en stapte hij zelfs uit Down om zich helemaal toe te leggen op Crowbar. Wij hebben er alvast ook flink zin in: dit zou wel eens een van de feestjes van deze Roadburn kunnen worden.
True Widow
Na Nothing is True Widow de volgende naam van de andere kant van de oceaan waar we reikhalzend naar uitkijken. En misschien is True Widow nog dat tikkeltje meer dé aanrader van Roadburn 2014, omdat het trio vorig jaar een van de opmerkelijkste releases in het hardere genre uitbracht. Ze omschrijven hun meeslepende sound het liefst als ‘stonergaze’. Versta: dikke lagen hypnotiserende gitaren met monotone zang en dito drums en soms aanstekelijke riffs. Denk: een mix van My Bloody Valentine, Low en Earth. Live zou het meeslepend gitaargedreven minimalisme van True Widow een bijna spirituele ervaring zijn. Wij zijn met andere woorden super benieuwd.
Vrijdag 11 april
The Body
“There’s heaviness. There’s brutality. Then there’s The Body”, schreef Metal Sucks ooit over de metalband. En op de website gelijk heeft: samen met Indian is The Body een van de brutaalste bands op de Roadburn-affiche. Ze zijn maar met twee, maar gitarist Chip King en drummer Lee Buford hebben al sinds 1999 de verwoestende impact van een colonne tanks. Voor de band is zelfs pure doom metal te gewoontjes. Er is maar een stel regels dat geldt voor The Body en dat zijn die van de band zelf. Op All The Waters Of The Earth Turn To Blood liet The Body bijvoorbeeld een vrouwenkoor, noise én samples tussen zijn verschroeiende doom metal horen. Live belooft The Body een apocalyptische ervaring te worden. Oordoppen zijn gewenst en kinderen niet toegelaten.
Magma
In 1969 kreeg jazzdrummer Christian Vander in zijn flat in Parijs een visioen over de spirituele en ecologische toekomst van de mensheid: enkelen verlaten de gedoemde aarde en vestigen zich op de planeet Kobaïa. Na een paar generaties ontmoeten de afstammelingen van deze eerste kolonisten andere vluchtelingen van de aarde, en ontstaan er immense conflicten. Vander besluit logischerwijs een band op te richten en het verhaal te vertellen door middel van een combinatie van prog en jazzfusion, gezongen in het Kobaïaans. 45 jaar later bestaat Magma nog steeds, heeft het nogal, euh, aparte muziekgenre van de band een naam gekregen (Zeuhl, dat is Kobaïaans voor ‘hemels’, uiteraard), en openen ze de mainstage op de tweede dag van het Roadburnfestival. Positively fucking weird, maar ga toch maar eens kijken.
Corrections House
Scott Kelley van Neurosis mag de 013 intussen al met gemak zijn tweede living noemen: Kelley stond waarschijnlijk meer dan wie ook op Roadburn. Deze keer neemt hij zijn nieuwe project Corrections House, dat hij samen uit de grond stampte met Mike Williams van Eyehategod. Geen doom, sludge of postmetal, zoals u misschien zou kunnen denken, maar bottenkrakende industrial, opgesmukt met de psychopatische vocalen van Smith en — zowaar — een saxofoon. Op donderdag speelt Corrections House als band een volledige set, waar de nadruk zal liggen op het eerste album Last City Zero. Vrijdag brengen de vier bandleden een compilatie van hun respectievelijk solomateriaal.
Opeth
Zoals elk jaar werkt Roadburn met een dagcurator die de tweede dag van het festival een eigen invulling mag geven. Dit jaar valt de eer te beurt aan Mikael Åkerfeldt, frontman en creatief brein van metalsupergroep Opeth, dat dan ook de vrijdagfestiviteiten mag afsluiten. Opeth is misschien niet de perfecte match met het doelpubliek van Roadburn, maar met klassiekers als Blackwater Park of Ghost Reveries op je palmares, kan er bezwaarlijk van een zwaktebod gesproken worden: Opeth is al meer dan tien jaar één van de kwalitatieve koplopers in de heavy metalwereld. De band heeft trouwens net een nieuw album opgenomen, dus er kan wel eens nieuw materiaal de revue passeren.
Zaterdag 12 april
Yob
Zaterdag is de dag van overdaad op deze Roadburn-editie. De hele dag staat de ene klepper naast de andere geprogrammeerd. In de vooravond al staat Yob op de mainstage. Het Roadburn-huisorkest komt dit weekend voor de derde keer naar Tilburg (de tweede keer werd vastgelegd op een lichtjes geniale liveplaat). Zaterdag zullen Mike Scheidt en compagnie hun voorlaatste, en waarlijk fantastische album The Great Cessation van begin tot eind afhaspelen. Vooral het twintig minuten durende slot- en titelnummer zou wel eens hét doomorgasme van deze Roadburn-editie kunnen worden. Neem alvast maar een propere onderbroek mee…
Old Man Gloom
… of misschien twee, want de kans dat u het bij Old Man Gloom ook droog houdt, is ook miniem. Dit gelegenheidsproject van Aaron Turner (ex-ISIS), Nate Newton (Converge) en Caleb Schofield (Cave In) specialiseert zich in een schizofrene mix van ambient en sludge, wat al even boeiend als onbetrouwbaar klinkt. Het ene moment beukt Old Man Gloom als een stormram op je voorhoofd, om dan meteen daarna donkere drones en sounscapes in je oren te gieten. Bij momenten bevreemdend, maar vooral intens en bij wijlen oerhard. (bvp) zette hun laatste plaat No helemaal bovenaan zijn eindejaarslijstje van 2012, en stuitert al sinds de aankondiging van dit concert rond als een hyperacieve kleuter met een suikeroverdosis. Verlos ons uit ons lijden, Old Man Gloom!
Indian
Met Indian heeft Roadburn de zoveelste vette naam uit de sludge-scene geprogrammeerd. Of zeggen we beter ‘INDIAN’? Want welke plaat zal dit jaar nog zo hard en hypnotiserend als All Is Purity klinken? Bij de band draait alles om heaviness: het kenmerk waarmee Black Sabbath zich indertijd onderscheidde van andere rockbands. Ironisch genoeg distantieert Indian zich met zijn nietsontziende impact van andere metalbands. De haast ondragelijke zwaarte en eentonigheid moet bij de luisteraar een soort catharsis teweeg brengen. Ofwel zal u Roadburn volledig mee zijn, ofwel na de eerste minuut naar de toog vluchten.
Loop
Loop is zonder twijfel één van de opmerkelijkste bands op Roadburn 2014. Na een pauze van 23 (!) jaar doet de drone/kraut rocklegende slechts enkele selectieve optredens, waaronder Roadburn en de Primavera-festivals in Barcelona en Porto. Voor wie nog niet mee is: de Britse band rond frontman Robert Hampson maakte in de tweede helft van de jaren tachtig furore door als eerste krautrock en psychedelische muziek te verwerken in post-punk. Nog niet overtuigd? Deze iconische band was met zijn dronegitaren een inspiratiebron voor zowel Neurosis, Electric Wizard als Sunn O))). Luistert(r)ip: luister naar een nummer als “Black Sun” en zweef mee op de hallucinerende klanken.
Inter Arma
Eén van de laatste bands in de Green Room op zaterdag is Inter Arma uit Richmond, Virginia. Geen idee wat er ginder in het leidingwater zit, maar Richmond is de laatste jaren aan het uitgroeien tot de sludge- en doomhoofdstad van de USA (Cough, Windhand, Lamb of God en — niet te vergeten — GWAR!). Inter Arma voegt aan het lokale pallet een knappe mix van sludge, black metaluitbarstingen en een desolate postrocksfeer toe. Hun tweede LP Sky Burial verscheen vorig jaar op Relapse, en wist behoorlijk wat potten te breken over de oceaan. Nu die van u nog.
Op zondag 13 april is er ook nog de traditionele majestueuze afterparty genaamd Roadburn Afterburner waar onder meer Thomas Gabriel Fisher (Hellhammer, Celtic Frost) met zijn Triptykon zijn opwachting maakt en YOB zal headlinen. Maar tijdens de driedaagse voordien zijn ook Locrian, Lord Dying en The Shrine echte aanraders. U merkt het: ze allemaal opsommen, zou onbegonnen werk zijn. Roadburn 2014 wordt ongetwijfeld een topweekend met enerzijds enkele bijzondere headliners en anderzijds een reeks zware namen die zeker de komende jaren nog hip zullen worden. Want zoals altijd: Roadburn loopt voorop op alle andere metalfestivals.
