Ken Vandermark & Paal Nilssen-Love :: 9 maart 2014, Parazzar (Brugge)

De vrij improviserende liga van Chicago beschouwt België duidelijk als een bevriende natie. Drie dagen nadat het duo Dave Rempis en Tim Daisy passeerde langs Charleroi en Antwerpen, staat componist/rietblazer Ken Vandermark opnieuw in Brugge. Vijf maanden na een vlammend concert in Antwerpen is dat opnieuw met favoriete sparringpartner Paal Nilssen-Love.

Het concert onderstreept ook nog eens het belang van de kleine organisaties, clubs en cafés die zich blijven inzetten voor deze uit de grotere zalen geweerde muziekvorm. Het blijft vechten om met geen of een minimum aan subsidies iets klaar te spelen en het brengt wat risico’s met zich mee, maar wat je ervoor in ruil krijgt, maakt veel goed. Zo begon de eigenaar van de Parazzar enkele jaren geleden bewust met het programmeren van vrij geïmproviseerde muziek, omdat er gewoonweg geen podium voor was in Brugge (al worden er soms ook nog risico’s genomen in De Werf), omdat hij het van thuis had meegekregen en omdat hij vermoedelijk goed zot is. Want dat helpt.

Het zorgt er alleszins voor dat het gezellige eetcafé intussen een referentie geworden is voor improvisatieliefhebbers en duidelijk ook in de smaak valt bij publiek (het zat overvol) én muzikanten. Voor Vandermark was het na een soloconcert (2012) en een passage met Christof Kurzmann en Martin Brandlmayer (2013) intussen het derde bezoek aan de Parazzar. Een bezoek dat velen nog lang zal heugen, want in twee kloeke sets, samen goed voor vijf kwartier topimprovisatie, onderstreepten de twee nog eens een volbloed stormram te zijn.

En ook al weet je bij die improvisatie nooit echt waar het naartoe gaat ondanks bepaalde verwachtingen, toch weet je soms vanaf die eerste drumslag dat je een bijzondere rit te wachten staat. Dat je deelgenoot wordt van een avontuur met adrenaline en vervoering, alsof je op tour bent met Bonnie & Clyde. Zoals gisteren, want het duo bracht er een explosief concert dat hun intense samenwerking op een vrij toegankelijke manier duidelijk maakte. Ondanks momenten van abstractie, van muzikale action painting, hoge volumes en schurende en piepende klanken, was dit vooral een demonstratie van ritme.

In die zin speelden Vandermark en Nilssen-Love dan ook een compleet ander concert dan Rempis en Daisy enkele dagen ervoor. Die laatsten houden zich doorgaans op in de buurt van ‘vrijer’ terrein, met minder houvast en scharnierpunten om nieuwe bewegingen uit te lanceren. Daisy is een fenomenaal muzikant, met een feel voor dansende ritmes en een onderhuidse groove, maar hij houdt die doorgaans meer onderdrukt en subtiel dan de razende wervelwind die Nilssen-Love is. Die speelde een prachtig stukje solo met de handen en liet even zien een imposante controle te hebben over klankkleur, maar wat je het meest bijblijft zijn die hypnotische tirades.

Vandermark, een levenslange fan van ritmische muziek, kon dan ook naar believen afkomen met allerhande riffjes om eindeloos op te variëren. Zowel de eerste set, waarbij hij koos voor de tenorsax, als de tweede, waarbij hij achtereenvolgens klarinet, baritonsax en tenorsax speelde, bulkten van uitbundige passages die furieus aan elkaar genaaid werden, en nu en dan afgewisseld werden met korte exploraties van schrille boventonen en stop/start-dynamiek. Het was een virtuoos machtsvertoon; opzwepend en met een intense focus die tijdens de twee marathonstukken amper verslapte.

Het was dan ook mooi om te zien dat zowel de hardcore-liefhebbers, collega-organisatoren, vaste Parazzar-klanten en nieuwe gezichten zich lieten meevoeren op die tumultueuze trip. De ene staarde onbewogen (maar meestal met fonkelende ogen) naar de actie, een ander bewoog zachtjes heen en weer met gesloten ogen, kon de dansspieren amper onder bedwang houden of dartelde vanbinnen door een Alpenweide. Het was muziek van de vrijheid en opwinding, maar ook van de dans, zeker in een passage naar het einde van het concert, waarvoor het duo inspiratie leek te putten uit hun Ethiopische concerten met The Ex. Goed voor grijnzende gezichten en een plotse temperatuursverhoging.

Een nieuwe gedaante van het duo kregen we niet te horen. Dit was een bevlogen en swingend concert, meedogenloos intens, maar tegelijkertijd behoorlijk toegankelijk en recht voor de raap. Een performance waarvoor het woord ‘demonstratie’ wordt bovengehaald. Het spreekt voor zich dat de plaatjes (waaronder de pas verschenen dubbelelpee Lightning Over Water, die een nog completer beeld van het duo biedt) als zoete broodjes van de hand gingen. Je zou voor minder een aandenken willen hebben.

Last minute-toevoeging aan de Parazzar-agenda: het kwintet Swedish Azz van Mats Gustafsson op zondag 30 maart!

Release:
2014
http://kenvandermark.com/
http://www.paalnilssen-love.com/
Instant Jazz
Smalltown Superjazzz / Laurence Family Records
Beeld:
Geert Vandepoele

aanraders

verwant

Paal Nilssen-Love Circus :: 25 februari 2024, KAAP, Oostende

25 februari 2024

Het bezoek van Paal Nilssen-Love en z’n sextet Circus...

Paal Nilssen-Love ‘Circus’

3 november 2023Jazzfest Berlin

Ken Vandermark :: Snapshots: Complete

De coronaperiode betekende voor heel wat artiesten dat ze...

Ken Vandermark :: Twee internationale trio’s

Het is vermoedelijk geen toeval dat de releases waarop...

Large Unit & Fendika :: Ethiobraz

De hoes zegt het allemaal. Ethiobraz is een kleurrijke...

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in