Oathbreaker heeft sinds halverwege augustus zijn tweede plaat Eros|Anteros uit, een adembenemende mix van crustcore, black metal en post-metal, via het grote Deathwish Inc. De reacties zijn net als bij debuut Maelstrom weer unaniem lovend. Een reden te meer voor enola om de band enkele vragen voor te leggen.
Het gaat razendsnel voor het Gentse kwartet. Ze tourden al een paar keer door Europa en speelden zelfs al twee keer in de Kortrijkse De Kreun. Er kwam afgelopen zomer ook eindelijk interesse vanuit de alternatieve muziekwereld, want Oathbreaker mocht The Shelter openen op de eerste dag van Pukkelpop. Wij praatten over de nieuwe plaat en wat vooraf ging met zangeres Caro Tanghe en bassist Gilles Demolder.
enola: Ik ken niet-metalfans die heel positief reageerden op jullie show met Amenra in de AB in december vorig jaar en de nieuwe plaat. Hoe verklaren jullie dat?
Demolder: “Het is erg cool om te weten dat wij met Oathbreaker ook mensen kunnen bereiken die wij binnen onze niche anders nooit zouden kunnen bereiken. Wij zijn alle vier opgegroeid binnen de hardcore/punkscene. Hoewel die op zich erg open minded is, valt het me wel op hoe moeilijk het is om van de stempel ‘hardcore’ af te geraken. Dit heeft niet per se een negatieve connotatie, maar misschien schrikt het bepaalde mensen af om een band te checken. Het gros van onze optredens is nog steeds binnen de scene, maar het is coolom de kans te krijgen om in een zaal als de AB of Pukkelpop te spelen en op deze manier andere mensen te bereiken, en dat onze muziek daar ook kan bekoren. Wij proberen ons vooral niet vast te klampen aan één genre, en ik hoop dat Eros|Anteros dit ook in de verf zet. We hebben een plaat gemaakt waar wij blij mee zijn, en die volgens mij ook geen typevoorbeeld is van een “hardcore”-plaat.”
enola: Eros|Anteros is een groeiplaat in vergelijking met Maelstrom, die in een keer doorraasde. Het album is meer afwisselend en nog intenser.
Demolder: “Ik denk dat wij als band op een compleet andere manier zijn gaan kijken naar de mogelijkheden van Oathbreaker. Tijdens het schrijven van Maelstrom denk ik dat wij nog teveel het gevoel hadden een plaat te moeten schrijven naar bepaalde ‘normen’ binnen ons genre. Nadat Maelstrom erg goed ontvangen werd, en wij constant steun kregen van Deathwish, denk ik dat wij het vertrouwen gevonden hebben om te gaan experimenteren op de grenzen van hardcore/punk/metal. Ook zijn wij gaan kijken wat de troeven waren binnen Oathbreaker om een plaat te maken waar wij 200 procent achter staan. Op die manier zijn we gaan zoeken de mogelijkheden om Caro’s cleane vocalen te integreren binnen het bangeluid.”
enola: Het klinkt als een meer volwassen plaat. Zijn jullie een meer professionele band geworden?
Tanghe: “Oathbreaker heeft zeker een belangrijke evolutie doorstaan in de laatste twee jaar. Zowel op persoonlijk vlak, als op professioneel vlak. Maelstromwas in de eerste plaats een collectie van nummers geschreven over een periode van 2 à 3 jaar. Oathbreaker lag tijdens die periode op sterven, en uiteindelijk hebben we beslist studiotijd te boeken en een plaat op te nemen. Er waren geen verwachtingen, de opnames waren in de eerste plaats voor onszelf. We zouden wel zien wat de toekomst bracht.”
“Eros|Anteros daarentegen werd geschreven in iets minder dan een jaar en in dezelfde mindset. Zo creëer je een meer coherent geheel. De plaat draait niet enkel om de individuele nummers, maar om de ervaring van de eerste tot de laatste noot. We hebben het schrijven van een nieuwe plaat een jaar lang prioriteit gegeven op alles. Elk van ons heeft zo’n grote emotionele input in de plaat gestoken. Ik hoop dat die beleving ook gereflecteerd wordt naar de luisteraar.”
Demolder: “Het werd mij ook alsmaar duidelijker hoe belangrijk de sound is tijdens onze live shows. Om de beleving van de concerten volledig over te brengen, is het belangrijk dat elk aspect van de show klopt. Het is geen toegankelijk genre, het is geen toegankelijke muziek, maar ik heb het gevoel dat we door een goeie live sound heel wat mensen kunnen bereiken die anders krijsend van de chaos zouden weglopen.”
enola: Op de albumhoes overheerst verrassend genoeg niet de duisternis. Een bewuste keuze?
Demolder: “Dat klopt. Het centrale concept rond Eros|Anteros is overgang, passage. De overgang van het slechte naar het goede, van de duisternis naar het licht aan het eind van de tunnel. De meiboom op de cover stelt het overgangsritueel voor die wij de voorbije twee jaar doorgemaakt hebben. Zowel op muzikaal als op persoonlijk vlak. Voor mij persoonlijk waren de laatste twee, drie jaar erg moeilijk. Ik had wat persoonlijke issues te verwerken waardoor ik gedurende die tijd mezelf wat verloren ben en in een diepe put was gevallen. Wij zijn allen dierbaren kwijtgeraakt gedurende de voorbije twee jaar. Het schrijven van Eros|Anteros is voor ons allen een erg helende, therapeutische ervaring geweest. Zodra we aan het artwork begonnen te werken samen met Tomas en Vally van Webecameaware werd het snel duidelijk dat de plaat geen duistere, negatieve afwerking nodig had. We wilden dat het artwork een positieve, helende kracht uitstraalde. Eros|Anteros draait niet om het negatieve, maar op de weg naar het positieve.”
enola: “As I Look Into The Abyss” en meer down-tempo “The Abyss Looks Into Me” lijken samen het centrale tweeluik van de plaat. Eerst lijkt er een ontploffing van woede te komen, waarna er een atmosferisch rustpunt komt met cleane vocals. Dat contrast maakt de plaat zo imponerend.
Tanghe: “De plaat omschrijft niet alleen de overang van het negatieve naar het positieve, maar ook de overgang van chaos naar rust. Net om die reden hebben we ervoor gekozen om een tweeluik middenin de plaat te plaatsen, en het ook op die specifieke manier aan te pakken. “As I Look Into The Abyss” stelt zowel muzikaal als tekstueel de chaos voor, terwijl “The Abyss Looks Into Me” een voorstelling is van de weg naar het licht en het klimmen uit een uitzichtloze situatie.”
enola: Zijn albumopnames een sleur voor de band?
Demolder: “Ik vind opnames vooral zeer stresserend. Alles waar je het laatste jaar aan gewerkt hebt en alles wat je in de toekomst kan gaan doen, hangt af van deze periode. Ieder detail moet juist zijn. Ik was geen aangenaam gezelschap in de aanloop naar de opnames, en dat is nog zacht uitgedrukt. Opnemen met Kurt Ballou (gitarist van Converge, nvdr) was wel een erg interessante ervaring. Het gebeurt zelden dat we gaan opnemen en dat ik iemand 100 procent vertrouw. Maar in het geval van Kurt was dat wel zo. Ik kon voor het eerst de plaat loslaten en in iemands handen geven om ermee te doen wat hij vind dat het beste is voor Oathbreaker. Hij is streng, zéér streng, maar ik voel dat hij mee de sound van Oathbreaker naar een hoger niveau getild heeft. Hij ziet de mogelijkheden en gebreken van een band en pushte ons tot het uiterste.”
Tanghe: “We sliepen tijdens de opnames thuis bij Jacob Bannon (zanger van Converge, nvdr), wat ook ongelooflijk cool was. Converge is nog steeds één van de grootste voorbeelden en invloeden voor Oathbreaker. Dus zowel in de studio als ernaast had ik het gevoel dat we zeer gefocust bezig waren. Opstaan, Eros|Anteros, slapen. Op onze vrije dagen sprongen we af en toe binnen in het Deathwish-kantoor om eindelijk de mensen te leren kennen die ons al enkele jaren steunen en hard werken om Oathbreaker aan de man te brengen.”
