MOTEK: kent u ze nog van Afrekening-hit “Tryer” vijf jaar geleden? Drie jaar na Dragons zijn de Aalsterse postrockers (eindelijk) terug met Sonder, waarmee ze resoluut naar de authentieke, instrumentale kracht van hun eerste plaat terugkeren. Op 2 oktober wordt de gloednieuwe plaat live voorgesteld in de Minardschouwburg in Gent.
Het was drie jaar stil in het MOTEK-kamp, of zo leek het toch voor de buitenwereld. De band kreeg er een tweede vaste gitarist, Kim Aernoudt, bij in 2010. In oktober 2012 verving Bert Delafontaine Ken De Cooman op drums. “Vroeger waren we een driehoek van drum, bas en gitaar. Live wisselden we af met wat we zelf satellietmuzikanten noemden. Nu zitten we met een vaste kern van vier. De nieuwe plaat is gemaakt om met ons vieren te spelen”, legt gitarist Wout Roelants uit. “Maar het is bij ons niet stil geweest. We speelden nog optredens en werkten mee aan een theatervoorstelling. Het laatste jaar hebben we ons wel volledig geconcentreerd op de nieuwe plaat.”
enola: Die klinkt als één samenhangend, opbouwend geheel waarop stemmen weer op de achtergrond kwamen te staan. Dragons leek iets meer een verzameling van aparte songs. Was die ommezwaai een bewuste keuze?
Roelants: “Voor mij persoonlijk wel. Pas op, we zijn nooit een hitmachine geweest en ons toenmalig label EMI heeft ons flink vooruit geholpen, maar de verwachting dat we door meer op de radio te komen meer optredens zouden krijgen, is wel in de groep geslopen. Daarom wilden we voor de nieuwe plaat geen compromissen sluiten met radiovriendelijkheid. We wilden opnieuw 100 procent plezier hebben in wat we maakten.”
“Wat die vocalen betreft: het is niet zo dat we per se stemmen in onze nummers wilden. We hadden wel iets van: ‘voor de radio zijn vocalen een meerwaarde’. Nu wilden we dat overboord gooien, om opnieuw iets verhalend te brengen, iets dat niet afgelijnd is.”
Biebaut: “Ik denk wel dat we voor de optredens voor het schrijfproces aan de nieuwe plaat spontaan nummers selecteerden zonder zangstukken. We gingen meer voor de krachtige en meest sfeervolle nummers — niet dat er in die met stemmen geen sfeer zit. Toen we repeteerden voor de nieuwe nummers, had ik nooit de neiging om te beginnen zingen.”
Roelants: “We hebben bij MOTEK dan ook nooit een nummer gemaakt met de bedoeling dat er in moet gezongen geworden. We hebben altijd micro’s staan in ons repetitiekot. Wanneer iemand dat wil in een nummer, kan dat. Maar MOTEK heeft nog nooit songteksten geschreven om een nummer rond te creëren. Bij ons telt het geheel. We hebben om die reden nog nooit onze namen op de plaat gezet. De plaat is telkens gemaakt door ‘MOTEK’, alleen de gastmuzikanten worden vernoemd voor Sabam. (lacht) MOTEK is één groep met een eigen wereld, waarin het individu nooit voorop gesteld wordt. Daarom blijven we ook live schimmig werken.”
enola: De eerste vier nummers van de plaat klinken redelijk hevig en soms redelijk donker. Er is een groot verschil met de twee laatste songs.
Biebaut: “Ik denk dat die rauwe, authentieke kracht komt van die paar avonden waarop die nummers ontstaan zijn uit lange jams.”
Roelants:“Bij MOTEK worden nummers nooit op voorhand gepland. Het moet van het moment zelf komen. Er is ook nooit iemand die zegt: ‘nu is het verhaal afgerond’. Die zogenaamde ‘stemmen’ uit het laatste nummer bijvoorbeeld zijn toevallig tot stand gekomen, nadat Kim aan het prutsen was aan zijn effecten.”
enola: Is Sonder het begin van een nieuw era?
Delafontaine: “Ik vind dat de plaat mooi aanleunt bij de MOTEK van de eerste plaat, maar hoop vooral dat de band blijft evolueren. Niettemin zal er altijd een bepaald segment zijn dat het nummer ‘MOTEK’ maakt.”
Roelants: “Ik noem de huidige fase liever een doorstart. We hebben wel bewust het geluid eerlijker gemaakt. We hebben geen gebruik gemaakt van samples of synth scapes. Wat je op plaat hoort, zal ook live gespeeld worden. Misschien komt daarvan het donkere, rauwere geluid. De plaat is niet het resultaat van knip- en plakwerk, maar bestaat zoals Steven zei voor 80 à 90 procent uit jams. Uiteraard werden die achteraf verder verfijnd.”
enola: Past de release van de plaat op jullie eigen label en dunk!records ook binnen die context?
Biebaut: “We hadden ons eigen label al van bij de eerste release. Toen het eindpunt dichterbij kwam, zijn we ook vrij snel in de richting van dunk! beginnen denken. Het festival kreeg de laatste jaren Europese faam en daarna kwam het label. Op de een of andere manier leek het logisch voor beide partijen om samen te werken. We willen meer in het buitenland spelen en zijn er zeker van dat zij ons daarbij kunnen helpen, dankzij hun uitgebreid netwerk.”
Roelants: “Weer voor een bepaald publiek werken, is ons doel. We willen niet dat de mensen voor één nummer naar een optreden komen. Vroeger schipperden we tussen dat type luisteraar enerzijds en de alternatieve luisteraar anderzijds.”
enola: Was ‘dat schipperen’ dan moeilijk? Ik herinner mij een review van Dragons: ‘MOTEK slaagt er niet in de verwachtingen die ze schiep na Port Sunshine waar te maken.
Roelants:“De wereld wilde een nieuwe Port Sunshine, maar dat zat er niet in. Dragons zat weer meer in het alternatieve hokje. Het moeilijkste uit die periode was het feit dat je door meer commercieel te klinken makkelijker aan optredens kon geraken. Maar die gedachte sloop dus een beetje in het repetitiekot. We zijn een emotionele groep, dus als je daarmee begint rekening te houden, leg je jezelf grenzen op.”
Biebaut: “Het is simpel: een nummer van zeven minuten krijg je niet op de radio. Dan moet je nummers hebben die zeker minder dan 5 minuten duren.”
enola: Als je de albumhoes van naderbij bekijkt, kan je er weinig uit afleiden, het is een heel geheimzinnige hoes.
Delafontaine: “Ik ben blij dat je dat zegt. Dat is ook de bedoeling. Je moet er zelf een interpretatie aan geven.”
Roelants: “MOTEK wil de luisteraar nooit iets op leggen. We hebben nooit een ‘af’-verhaal. We zweren bij de kracht van de suggestie. We willen de mensen altijd de betekenis zelf laten invullen. Hetzelfde geldt voor onze optredens. We werken met visuals die kunnen helpen om je in een bepaalde sfeer te brengen.”
enola: Schuilt er een speciale betekenis achter de songtitels? Ook die lijken in een ongrijpbaar mysterie gehuld.
Delafontaine: “De titels linken allemaal aan de titel van de plaat: Sonder. Als je de songtitels op een volgorde in één lijn zet, kom je aan het basisidee erachter.”
Roelants: “Het is een definitie die de hele lading van de plaat dekt. Maar we zijn altijd een conceptuele groep geweest hoor. Het geheel — van de pr, over het artwork en de muziek tot de projecties — moet kloppen.”
enola: Motek zit blijkbaar ook bij een kunstzinnig boekingskantoor.
Roelants: “We willen ook altijd wat controle hebben over de band en bij een multidisciplinair boekingskantoor als Kartelle lukt dat. Maar we zijn ook geen evidente groep op vlak van concerten en hebben ook altijd nauw aangeleund bij de kunstwereld.”
enola: Was dat dan ook de reden om met de Minardschouwburg geen gewone concertzaal te kiezen?
Delafontaine: “De sfeer die willen creëren, moet vertaald kunnen worden naar het publiek en daarvoor heb je de juiste omkadering nodig.”
Roelants: “De Minard is een ideale locatie om de muziek van Sonder te brengen.”
enola: Jullie hebben in maart meegewerkt aan een theatervoorstelling voor het Aalsterse cultuurcentrum De Werf, meer bepaald over een werk van Louis Paul Boon. Hoe was dat?
Roelants: “Dat was een productie in samenwerking met De Werf in het kader van het Louis Paul Boon-jaar. Wij hebben de soundtrack voor dat stuk geschreven. Maar toen waren we eigenlijk ook aan de nieuwe plaat aan het werken.”
Biebaut: “Dat was een ander ervaring dan een plaat maken. De compositie moest eerst een minuut duren, drie weken later was dat al drie minuten. Het is wel eens interessant om in opdracht van een regisseur te werken. Hij omschrijft zijn wensen met kernwoorden. De laatste twee weken voor de generale repetitie is dat wel stressen. Je moet klaar staan om veel bij te schaven.”
Roelants: “We hebben wel het geluk dat we in het repetitiekot ook in sferen spreken. We praten nooit in maten of muzieknoten. We hebben het stuk goed begrepen denk ik.”
b>enola: MOTEK heeft al in Brazilië en China gespeeld. Nog droomlanden?
Delafontaine: “Ik merk dat er in Brazilië en Indonesië superveel fans zitten die ons willen zien spelen.”
Roelants: “Twee derde van onze Facebook-volgers komt uit Zuid-Amerika of Azië. Indonesië zou eens plezant zijn. Maar het is natuurlijk moeilijk om daar financieel iets op poten te zetten.”
enola: Waar komt die exotische interesse dan vandaan?
Biebaut: “Kort door de bocht: omdat ze daar meer achter hun computer zitten? (lacht) Nee serieus, ik denk dat ’ze een grote honger hebben naar nieuwe dingen en zo bij ons en andere bands uitkomen. Hier wordt veel meer muziek opgelegd door radiostations.”
Roelants:“Bij ons is er veel eenheidsworst. Vroeger was je new waver, punker of gabber. Alles was afgebakend. Ondertussen is hier in België alles gemixt. In het buitenland heb je nog veel meer scènes. Maar België heeft ook veel goeie groepen hoor.”
Moteks nieuwste plaat kan alvast besteld worden via
