Plots weergalmen de mistige Highlands opnieuw in alle windrichtingen. Schots cultelektronicaduo Boards Of Canada (jaja ‘cultelektronicaduo’ staat in Van Dale, zoek het maar op) is helemaal terug van weggeweest. Hun vorige albums werden door de insiders gekoesterd alsof er een subliminale boodschap zat verstopt in de ambachtelijk geboetseerde beats en sonische landschappen. Mike en Marcus zijn hun oude streken – gelukkig — niet verleerd en leveren met Tomorrow’s Harvest een electrowereld for the mind & soul af.
De ironie staat in dikke zwarte letters op de hoes van de nieuwe Boards Of Canada: Tomorrow’s Harvest had de hoopvolle titel voor een album vol onbestemd optimisme kunnen zijn. Hippe wobblebassen met wat Balearische toetsen eroverheen bijvoorbeeld. Alles in majeur. Dan nog een sample uit een inspirerende speech van Steve Jobs of Obama erbij. Of nog beter: Martin Luther King. Stel u voor.
Niets van dat alles. Wat de toekomst in petto heeft voor die stad in de mist op de hoesfoto is volgens BOC bitter weinig. De homo sapiens heeft zijn hoogdag op de planeet stilaan gehad en kan zich tijdens de allerlaatste schemering nog even verwarmen aan de herinnering van de onschuldige dagen. Boards Of Canada situeert die onbezonnen tijd tussen 1977 en 1995, en graait gretig in de elektronische grabbelton van die jaren. Openingstrack “Gemini” begint dan ook met de 8bit-sound van één of ander generisch gameboyspelletje. De futuristische retrotrip kan beginnen.
Een toetsentrip die in de eerste plaats geplaveid is met alle synthesizers die onze-lieven-heer heeft geschapen. “Sick Times” drijft op een overstuurde Mellotron en een Mo’wax breakbeat, ”Collapse” draait op een soort eighties Fairlight synthgeluid. De track klinkt alsof de helikopter uit de onvolprezen actieserie Airwolf is neergestort op een winderige zoutvlakte. Om maar te zeggen dat weinig groepen meer sfeer en fijnmazige texturen uit een elektronische opstelling weten te halen.
Wie de charmante lo-fi hype in aanloop naar het nieuwe album heeft kunnen volgen (luistersessies in de woestijn, mysterieuze aanplakborden in Japan,…), kende misschien vooruitgeschoven track “Reach For The Dead” al, een goeie binnenkomer voor wie nog niet thuis is in de Boards Of Canada-wereld. De Campfire Headphase (uit 2005) is definitief voorbij, de knisperende flirt met lo-fi tamboerijnen en gitaren maakt plaats voor een album dat met momenten heel afstandelijk klinkt, het zou het onderkoelde retrobroertje van die andere recente elektronicabom kunnen zijn: Instrumental Tourist van Tim Hecker en Daniel Lopatin.
Over jongere epigonen gesproken: Boards Of Canada houdt zich moeiteloos staande naast de Tim Heckers, Flying Lotussen en andere Demdike Stares van deze wereld, zonder evenwel die nieuwe lichting (die ze natuurlijk ferm hebben beïnvloed) te overvleugelen. Tomorrow’s Harvest is een zeer degelijk album en vintage Boards Of Canada, een band die al bijna 20 jaar op hoog niveau presteert. Een nieuwe parel in de Warp catalogus en een perfect excuus om een nachtelijk ritje te gaan maken langs vervallen industrieterreinen.