In het kader van de European Carnage Tour stonden metalveteranen Slayer en Megadeth woensdagavond op het podium van Vorst Nationaal. De clash der thrashtitanen werd in het voordeel van Slayer beslecht, maar op oorlogstaferelen in het publiek was het lang wachten.
Slayer moest en zou Mustaine en co in de vernieling spelen. Op het Amerikaanse continent is hij altijd bigger geweest, in Europa heeft Mustaine het moeilijk om uit de schaduw van zijn ex-bandmaatjes van Metallica en Slayer te treden. Megadeth stond de vorige twee jaar al twee maal in een Belgische concertzaal. De Slayer-fan bleef vorig jaar door herhaaldelijke concertannuleringen, als gevolg van de nek –en rugklachten van zanger-bassist Tom Araya, op zijn honger zitten. Ondanks alle furieuze festivalpassages overdondert Slayer nóg meer in een kille en verduisterde concertbunker. Dat Jeff Hanneman er niet bij is, weerhoudt de jongere noch oudere metalhead niet om getooid in een Slayer-shirt de arena tot de nok te vullen.
Stelde Megadeth dan teleur? Verre van. Met zijn rosse haardos hangend over de micro, haalt Mustaine meteen hard uit in een snedig “Trust” en een donderend “In My Darkest Hour”. Ook “Hanger 18” is een goede keuze. De allesbehalve evenwichtige geluidsmix is echter een domper op de feestvreugde. Mustaines zang en het melodische werk van de gitaristentandem verdwalen meermaals in de bulderende kanonschoten van Shawn Drover. De devilhorns gaan lustig de lucht in, maar voorts blijven ook de staande fans er opvallend rustig bij.
Na een rake start laat Mustaine op vocaal gebied steken vallen. Terwijl de zware drumdreunen andermaal door Vorst Nationaal gonzen, zijn de hogere vocalen tijdens “Wake Up Dead” en “Head Crusher” iets te hoog gegrepen voor de zwijgzame frontman. Hij herpakt zich met het enthousiast onthaalde “A Tout Le Monde”. Plots schiet aanwezig metalminnend België wakker en brult het de tragische ballade broederlijk mee. Zelfs de anders o zo rustige fauteuils laten even hun pint staan.
Maar halverwege de set slaat de verveling toe. Tussenpauzes en meer mid-tempo songs (waaronder “She-Wolf” en “Angry Again”) vreten de concentratie weg. Voor de dorstige medemens is het hoogtijd voor een nieuwe lading pinten. De batterijen worden opgeladen net voor de overtuigende overwinningsrondes. Het swingende “Sweating Bullets” en ultieme vuisten-in-de-lucht-moment “Symphony Of Destruction” worden op de zaal afgevuurd. Een fel snauwende Mustaine en de ziedende thrash in “Peace Sells / The Mechanix” en “Holy Wars” zorgen voor de langverwachte adrenalinestoten.
Zelfs zonder Hanneman is Slayer de enige echte headliner. De beukmachine raast ruim een uur non-stop over Vorst. Het kwartet is wilder, (razend) sneller en oorverdovender dan Megadeth. Vanaf het begin (“World Painted Blood” en “Hate Worldwide”) toveren epileptische lichtflitsen, gierende gitaren en donderende drums Vorst om in een pandemonium waarin een – op aanraden van de dokter – bijna verstijfde Araya over dood, oorlog, Satan en andere horror schreeuwt. Hoe groot een concertarena ook mag zijn, bij Slayer zijn de hoogdagen van de 80’s thrash nooit ver weg.
Een vroege piek volgt met het duivelse kwartet “Postmortem”, “War Ensemble”, “Temptation” en “Dead Skin Mask”, stuk voor stuk klassiekers van minstens twintig jaar oud. Drumbeest Dave Lombardo en gitaar – euhm — beest Kerry King zijn wederom in topvorm. Door Exodus’ Gary Holt klinken de ziedende gitaren nog eens chaotischer, maar who gives a fuck?. Wat telt is een stevige portie thrashgeweld, hoewel de moshpit een uur lang niet indrukwekkend groot is. Verbijsterend hoeveel oudere metalheads rustig toekijken.
Gelukkig geven eeuwige hekkensluiters “South Of Heaven” “Raining Blood” en “Angel Of Death” hen een schop onder de luie kont. Op het tempo van Lombardo’s drumbombardementen worden duizenden vuisten in de lucht gegooid, met de (grijzende) haren geschud en zwelt een moshpit minutenlang aan. Na afloop blijft er hier en daar eentje nahijgend SLAYEUR! schreeuwen. Wij vragen ons af hoelang de bijna vijftigjarige (!) thrashers van Slayer het verschroeiende speeltempo nog zullen volhouden.
